บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 9 หน้า 4
“ขอบใจนะที่มาส่งข่าว”
หยกมณีงง “ไหนบอกไปพรุ่งนี้ไงเฮีย จะไปคืนนี้เลยเหรอ ทั้งชุดนอนยังงี้เนี่ยนะ”
“ไปพรุ่งนี้ แต่จะนอนเฝ้าเลขาที่นี่ ไม่งั้นเลขาหาย”
“ไม่ได้นะ!!!!” ย่าหยาร้องห้ามเสียงดัง
“ไม่มีอะไรที่เฮียกระทิงทำไม่ได้ กลับไปพักได้แล้วหยก ขอบใจมากนะ”
หยกมณีทำตาโตวาว พร้อมยกมือโอเคให้ธาม แล้วหันไปยิ้มโบกมือบ๊ายบายย่าหยาก่อนจะเดินออกไป ธามงับและล็อกประตูพร้อมส่งยิ้มกรึ่มๆใส่ย่าหยา ย่าหยาอยากจะกรี๊ดดดดให้ลั่นแต่ก็ทำไม่ได้
เฉียงอุ้มโบตั๋นมานอนบนเตียง เฉียงหันมาสั่งอากิมแม่บ้านที่ยืนอยู่ข้างๆ “เฮียฝากดูแลคุณโบตั๋นด้วยนะอากิม”
“ล่ายๆ เดี๋ยวอั๊วะเช็ดตัวให้อีเอง”
“ขอบใจ” เฉียงหันไปมองโบตั๋นด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง ก่อนจะตัดใจเดินออกไปจากห้อง
ย่าหยาอึดอัดสุดขีด โพล่งออกมา “คุณนอนที่นี่ไม่ได้นะ กลับไปเดี๋ยวนี้!!!!” ธามไม่ตอบโต้แต่เดินไปที่เตียงแล้วทิ้งตัวลงนอนหน้าตาเฉย ย่าหยาตามมา “คุณธาม!!!!!” ธามคว้าแขนย่าหยาที่ไม่ทันตั้งตัว แล้วกระชากย่าหยาลงมาที่เตียง ย่าหยาหน้าตื่น “คุณจะทำอะไร”
“ไม่ทำอะไร ถ้าเธอนอนดีๆ”
“ฉันไม่นอนกับคุณ!!!” ย่าหยาสะบัดมือให้หลุดจากมือธาม แต่ธามรู้ทันบีบมือหญิงสาวแน่นยิ่งกว่าคีม
“ต้องทำอะไรก่อนมั้ย ถึงจะนอน” ธามดึงย่าหยาลงมานอนแนบไปกับเตียงแล้วโน้มตัวลงมาหา
ย่าหยารีบหลับตา “ฉันนอนแล้ว”
ธามยิ้มเล็กๆก่อนจะปรามเสียงเข้ม “แล้วก็อย่าคิดหนี เพราะเธอรู้ดีว่าไม่มีวันหนีฉันพ้น”
ย่าหยาหลับตาพูด “ถ้างั้นก็อย่าลวนลามฉัน เพราะคุณรู้ดีว่า ฉันไม่มีวันยอมคุณ” ย่าหยาพลิกนอนตะแคงหันหลังให้ธามเป็นการจบบทสนทนา
ธามเอี้ยวตัวหันมาปิดไฟที่หัวเตียงแล้วหางตาเหลือบเห็นชายผ้าพันคอของตัวเอง แพลมออกมาจากใต้หมอนใบที่เขากำลังจะล้มตัวนอน ธามดึงผ้าออกมา “ไม่ยักรู้ว่าแอบคิดถึงฉัน จนต้องเอาผ้าที่ให้มาซุกไว้ใต้หมอน”
ย่าหยาลืมตาขึ้นทันที หญิงสาวเจ็บใจตัวเองที่เผลอเอาผ้าพันคอธามไปซุกไว้ใต้หมอนจริงๆ ย่าหยาแกล้งทำงัวเงีย พูดใส่ธามแต่ไม่ยอมหันหน้าไป “ตกลงจะนอนหรือไม่นอน ฉันง่วง ปิดไฟสักที”
ธามแอบยิ้ม แล้วโน้มตัวปิดไฟ แต่ก็ยังไม่วายเปรยในความมืด “อย่าฝันถึงฉันล่ะ”
ย่าหยาลืมตาขึ้นมาในความมืด “ถ้าจะฝัน ฉันจะฝันถึงคนรักของฉัน ไม่ใช่คุณ” ย่าหยาค่อยๆสอดมือไปใต้หมอนที่ตัวเองหนุน แล้วดึงนาฬิกาพกออกมาเปิดดูรูปซึ่งถ่ายคู่กับชลธี คล้ายจะเอาชลธีเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ ถ้าธามหันมาเห็นรูปนั้นต้องรู้ว่าย่าหยาคือจันทร์ชมพู แต่ธามไม่ได้หันมา ที่ไม่หันเพราะรู้สึกใจแป้วและเจ็บจี๊ดๆกับคำว่า “ไม่ใช่คุณ” ของย่าหยา