บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 20 (ตอนจบ) หน้า 2
“อาปา!!!!” ย่าหยาหันหลังจะวิ่งตามพ้งไป แต่เสียงของธามทำให้หญิงสาวชะงักกึก
“วันแรกที่เธอเป็นเมียฉัน เป็นคนในครอบครัวฉัน ฉันเดินมาบอกเธอว่าฉันคือชลธี” ธามน้ำตาคลอ กัดฟันกรอด “ในขณะที่เธอให้ฉันไล่ต้อนตลอดเวลา ฉันชื่อย่าหยา ฉันชื่อเพ็ญนภา ฉันชื่อพราวเดือน จะโกหกหลอกลวงกันไปถึงไหน!!! ทำไมเธอไม่บอกฉันว่าเธอชื่อจันทร์ชมพู!!!!!”
ย่าหยาน้ำตาร่วงเป็นเม็ด
เสี่ยเล้งวิ่งลงบันไดมา 2-3 ชั้น โดยมีพ้งวิ่งกะเผลกตามหลัง
“ไอ้เล้ง!!!ลื้อคิดว่าลื้อจะหนีอั๊วะพ้นเหรอ !!!!!” พ้งตัดสินใจยิงที่ขาเสี่ยเล้งเพื่อสกัดไม่ให้เสี่ยเล้งหนี เสี่ยเล้งล้มลง..อย่างแค้น
ธามถือปืนมือสั่น ตะคอกใส่ย่าหยาที่ยังคงยืนหันหลังให้ “ฉันถามไม่ได้ยินรึไง!!!!!!!”
“ฉันตั้งใจจะบอกคุณหลังจากที่จัดการเสี่ยเล้งแล้ว”
“คำพูดของเธอมีค่าพอที่ฉันจะเชื่อได้อยู่อีกเหรอ”
ย่าหยาหันมาเผชิญหน้ากับธาม “สร้อยที่อยู่ในมือคุณกับนาฬิกา ฉันเตรียมมาเพื่อจะบอกคุณว่าฉันคือ....”
ธามอย่างแค้น “จันทร์ชมพู”
ย่าหยาดึงนาฬิกาออกมายืนยันกับธาม ธามกระชากนาฬิกาจากมือย่าหยาอย่างแรง ธามเปิดนาฬิกาดู
จันทร์ชมพูเปิดออกดู “นาฬิกามีรูปพี่ธีกับจันทร์ด้วย สวยจังค่ะ”
“เราจะเป็นคนครอบครัวเดียวกันได้รึยัง”
ย่าหยาถามลอยๆ “ต้องทำยังไงบ้าง”
“สองข้อ 1.ไม่ทำร้ายกัน”
“คุณไม่ใช่เป้าหมายฉันอยู่แล้ว”
“2. สำคัญที่สุด ไม่โกหกกัน การโกหกทำให้อีกฝ่ายยิ่งกว่าตายทั้งเป็น”
“ฉันรู้”
“งั้นสัญญา ต่อไปนี้เราเป็นคนครอบครัวเดียวกัน ฉันจะดูแลเธอเอง”
“อยู่กับฉัน อย่าทรยศฉันนะย่าหยา”
ธามน้ำตาหยดเจ็บปวดเหมือนโดนมีดแทงจากข้างหลัง ทะลุมาถึงหัวใจด้านหน้า..ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ธามเขวี้ยงนาฬิกากระแทกพื้นสุดแรง นาฬิกาตกกระแทกพื้น แตกกระจาย ย่าหยารู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองแตกสลายไปพร้อมๆกับเศษแก้วจากนาฬิกาที่กระแทกพื้น “มาสารภาพตอนนี้มันสายไปแล้ว!!!” ธามเอาปืนจ่อย่าหยาอีกครั้ง