บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 20 (ตอนจบ) หน้า 3
เสี่ยเล้งหันมาหาพ้งที่เอาปืนจ่อตัวเองอยู่ “จะฆ่าอั๊วะก็ฆ่าเดี๋ยวนี้เลย”
“ลื้อไม่ต้องท้า”
“หรือจะรอให้ผู้หญิงที่เรียกลื้อว่าอาปา มาฆ่าอั๊วะแทนลื้อ!!!!”
“ไอ้เล้ง!!!!”
“ลื้อมันก็แค่ไอ้แก่ที่ไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่าง ใจอ่อน ขี้ขลาด ที่ลื้อผ่านทุกอย่างมาได้ก็เพราะลื้อถีบอั๊วะให้ออกมาสู้แทนลื้อ เหมือนที่ลื้อถีบอาหยาออกมาสู้แทนลื้อไงล่ะ!!!!!”
พ้งโดนจี้ใจ เจ็บหนึบ “จะตายแล้วยังจะพูดมากอีก!!!!”
“ลื้อต่างอะไรจากอั๊วะ ในเมื่อลื้อก็ใช้อาหยาเป็นเครื่องมือแก้แค้นเหมือนกัน แน่จริงลื้อจับปืนขึ้นมายิงอั๊วะสิ” เสี่ยเล้งตะคอก “เลิกเป็นเงาอยู่ข้างหลังคนอื่นสักที จับปืนขึ้นมาไอ้ขี้ขลาด!!!”
พ้งจับปืนมือไม้สั่น ในขณะที่เสี่ยเล้งมองพ้งนิ่ง ส่งสายตาวัดใจว่าใครจะแน่กว่ากัน พ้งลั่นไกแต่ใจไม่กล้าพอที่จะยิงเข้าจุดสำคัญ กระสุนพุ่งเฉียดเข้าสีข้างเสี่ยเล้งล้มตึงแน่นิ่งไป พ้งหน้าซีด ตกใจ “อาเล้ง!!!!อั๊วะไม่ได้ตั้งใจ..อั๊วะไม่ได้ตั้งใจ!!!” พ้งดึงเสี่ยเล้งที่นอนนิ่งขึ้นมากอด..ร้องไห้
และแล้วร่างที่ดูเหมือนนอนนิ่งนั้นก็ลืมตา ดึงปืนอีกกระบอกที่เก็บไว้ด้านหลัง พร้อมกระซิบที่ข้างหูพ้งเบาๆ “แต่อั๊วะตั้งใจ” พ้งชะงัก เสี่ยเล้งแสยะยิ้ม “ลื้อมันโง่เหมือนเดิม..เฮียพ้ง” เสี่ยเล้งจ่อปืนยิงพ้งในระยะเผาขนสองนัดซ้อน พ้งตาเหลือก ล้มหงายไปกับพื้น เสี่ยเล้งมองพี่ชายหมดลมหายใจไปต่อหน้าต่อตาอย่างเลือดเย็น
ย่าหยาขอบตาช้ำ แดงก่ำ “คุณจะยิงฉันให้ตายก็เชิญ ฉันพร้อมจะชดใช้”
ธามกัดฟันกรอด “ใจเธอทำด้วยอะไร มีหัวใจมีความรักเหมือนคนอื่นบ้างมั้ย เธอยังเป็นคนอยู่รึเปล่า ถึงได้ทำกับคนที่รักเธอได้ขนาดนี้!!!” ย่าหยากัดฟัน ทั้งเสียใจทั้งอับอายทั้งรู้สึกผิด ทั้งสมน้ำหน้าตัวเอง “ฉันตามหาเธอมา 7 ปี แล้ววันหนึ่งเธอก็เดินมาหาฉัน มาโกหกมาทำให้ฉันรักอีกครั้งเพื่ออะไร!!! ฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นอีกครั้งงั้นเหรอ!!!”
ย่าหยากดดันที่สุดในชีวิต “ฆ่าฉันซะ ทุกอย่างจะได้จบ ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัว”
ธามตวาดลั่น “ไม่ต้องท้า!!!! เธอยิงฉันได้ ทำไมฉันจะยิงเธอไม่ได้!!!”
ธามเอานิ้วแตะไกปืนมือสั่น เล็งแล้วเล็งอีก ก่อนจะเอาปืนลง สักครู่ก็ยกปืนขึ้นจะยิงอีกครั้ง ย่าหยามองธามนิ่ง ย่าหยาเดินเข้าไปใกล้ธามเหมือนพร้อมที่จะตาย ธามกัดฟันกรอด น้ำตาไหล สุดท้ายก็เอาปืนลงอีก ธามเดินวนหมุนไปมาอย่างหาทางออกไม่ได้ สุดท้ายธามตะโกนลั่น แค้นใจตัวเองที่ยิงย่าหยาไม่ได้ “อ๊ากกกกกกกกก”
ย่าหยาแทบจะปล่อยโฮสงสารธาม ย่าหยารู้ว่าธามรักเธอเกินกว่าจะฆ่าเธอด้วยมือเขาเอง ในขณะที่ธามย่าหยากำลังจมอยู่กับอารมณ์คุกรุ่นของตัวเอง เสี่ยเล้งโผล่เข้ามาทางด้านหลัง เสี่ยเล้งยกปืนขึ้นเล็งทางด้านหลังธาม ย่าหยาเงยหน้าขึ้นมาเห็น เสี่ยเล้งเหนี่ยวไก ย่าหยาวิ่งมากอดธาม แล้วเบี่ยงตัวธามหลบ โดยย่าหยาเอาหลังรับกระสุนปืนแทน ลูกปืนพุ่งเข้าที่หลังย่าหยา ย่าหยาสะดุ้ง ธามอึ้ง
เสี่ยเล้งช็อก “อาหยา!!!!!” ย่าหยากัดฟันหันมาจ้องเสี่ยเล้งเขม็ง “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเธอ ฉันรักเธอ”
ย่าหยาเดินดิ่งเข้ามาหาเสี่ยเล้ง “รักมากใช่มั้ย ถ้าฉันตายแกจะเป็นยังไง”
เสี่ยเล้งผวาเข้ามากอด “ไม่นะอาหยา ฉัน..ไม่อยากฝันร้ายอีกแล้ว มัน..ทรมาน”