บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 3 หน้า 4
“นั่นเพราะคุณลวนลามฉันก่อน”
“ขอคำจำกัดความ คำว่า “ลวนลาม””
“ก็คุณ”
“อธิบายให้ละเอียดนะ ฉันทำอะไรเธอ”
ย่าหยามองผู้ชายทุกคนที่จ้องมาที่เธอแล้วกัดฟันกรอด อยากเอาฝ่ามือสับหัวธามให้แบะเป็น 2 ซีก
ธามชอบใจแต่เก๊ก “พูดคำว่า “ขอโทษ” ง่ายกว่ามั้ย”
“ขอโทษ” ย่าหยาพูดห้วนซะ
““ค่ะ” หายไปไหน พนักงานที่นี่มารยาทแย่จริง ต้องให้แจ้งคุณสุ่ยรึเปล่า”
ย่าหยาข่มอารมณ์สุดๆ “ขอโทษค่ะ”
ธามยิ้มอย่างผู้มีชัย “ขอบใจ แต่..แค่ขอโทษมันง่ายไป”
ย่าหยาแทบจ๊าก “แล้วจะให้ฉันทำยังไง คุณถึงจะพอใจ”
“เอามื้อดึกไปส่งฉันที่บ้านทุกคืน 3 เดือน”
ย่าหยาครางฮึ่มๆในใจ สักครู่โบตั๋นเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามา โบตั๋นโผเข้ามากอดธาม โบตั๋นหอมแก้ม “ทำไมไม่บอกก่อนคะว่าจะมาที่นี่ โบตั๋นจะได้ขึ้นมาดูแล”
ธามหยอดกลับ “บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”
ย่าหยาเห็นความรักหวานเลี่ยนของทั้งคู่แล้วพะอืดพะอม รีบขอตัวออกมา “เซอร์ไพรส์กันไปก่อนนะคะ พร้อมสั่งเมื่อไหร่เรียกได้ตลอดเวลาค่ะ” ย่าหยาพูดจบก็รีบเดินตัวปลิวออกไป ธามเหลือบตามองตามหลัง
สุ่ยนั่งดีดลูกคิด ทำบัญชีที่โต๊ะ พูดไปดีดไป “เอาข้าวไปส่ง3เดือน แลกกับการโดนอุ้มแล้วกลายเป็นปุ๋ย มันก็คุ้มแล้ว”
“หยาไม่เข้าใจ ทำไมทุกคนถึงกลัวเฮียกระทิงกันนัก เขายิ่งใหญ่มาจากไหนโหดเหี้ยมมากรึไงคะ หยาเคยได้ยินแต่ชื่อเสี่ยเล้งแค่นั้น”
สุ่ยชะงัก เงยหน้าขึ้นมา “ไปได้ยินมาจากไหน ไหนว่าเพิ่งเข้ากรุงเทพฯ”
ย่าหยาแก้ตัว “ก็.. หยาเห็นลงหนังสือพิมพ์บ่อยๆ”
หยกมณีถือถาดใส่ชาจีนเข้ามาวาง แล้วรินให้สุ่ย “เสี่ยเล้งอยู่นี่มานานก็ต้องเป็นที่ยำเกรงของคนที่นี่ ส่วนเฮียธามเพิ่งมาก็จริงแต่ก็ดุดันถึงลูกถึงคน สมกับที่ทุกคนเรียกเฮียกระทิง คนเลยไม่กล้ามีเรื่องด้วย”
“ลื้ออย่าไปมีเรื่องกับอีอีก กับลูกน้องอีก็ไม่ได้ อีรักลูกน้องมาก คนคนนี้รักใครรักจริง อั๊วะไม่อยากมีปัญหากับแก๊งกระทิง ลื้อเข้าใจใช่มั้ย” ย่าหยาพยักหน้า
พนักงานเสิร์ฟเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา “เสี่ยเล้งมาค่ะคุณสุ่ย ถามหาแจ้หยกด้วย” ย่าหยาหูผึ่งทันทีที่ได้เห็นชื่อเสี่ยเล้ง
“ไปดูแลเสี่ยไป..อาหยก” สุ่ยหันไปทางย่าหยา “ลื้อด้วย”