บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 6 หน้า 16
มุมหนึ่งของวัดที่สงบ..พิมกับเทิดพันธ์ยืนคุยกัน ด้านหลังเห็นแขกในงานทยอยกลับ
“ฝากคุณพิมดูแลเริงเค้าด้วยแล้วกัน ช่วงนี้ผมเครียดหลายอย่าง อาจจะดูแลเค้าได้ไม่ดีพอ”
“ได้ค่ะ เรื่องระหว่างเริงกับคุณเทิด ถ้ามีอะไรอยากปรึกษา..พิมยินดีนะคะ”
“เรื่องระหว่างผมกับเริงมันอาจจะหนักเกินกว่าปรึกษาคนอื่น มันเลยจุดนั้นมาแล้ว”
พิมกำลังจะอ้าปากพูดต่อ .. เสียงสุพรรญาดังแทรกขึ้น “คุณเทิดคะ..รถพร้อมแล้วค่ะ”
เทิดพันธ์หันไปพยักหน้ารับ และหันมาทางพิม “ผมกลับก่อนนะครับ มีงานต้องไปสะสาง ขอบคุณมากนะครับที่อยู่เป็นเพื่อนเริง”
“เริงเป็นเพื่อนพิม...พิมไม่ทิ้งเค้าหรอกค่ะ”
เทิดพันธ์มองพิมด้วยความชื่นชม “คุณเป็นคนดีมากเลยนะครับคุณพิม ทั้งดี ทั้งอดทน ที่คบกับคนอย่างใจเริงได้.. ขอให้ใจเริงมีปัญญามากพอที่จะเห็นว่าเค้าโชคดีแค่ไหนที่มีเพื่อนแสนดีอย่างคุณ”
เทิดพันธ์มองพิมด้วยความประทับใจ แล้วก็เดินไป สุพรรญาเดินเข้ามาประกบ..และถาม
“คืนนี้คุณเทิดอยากทานอะไรดีคะ ? ญาจะได้เตรียมไว้ให้”
พิมชะงักกึก ! เทิดพันธ์รีบส่งสายตา “กลับไปค่อยคุย”
สุพรรญาแกล้งทำเป็นจ๋อยๆ รับรู้ และเดินตามหลังไปเงียบๆ
พิมฉุกคิด แล้วก็หันไปมองใจเริงที่ยืนส่งแขกอยู่อีกมุมหน้าเศร้าๆ .. พิมหันมามองเทิดพันธ์ที่ขึ้นรถตู้ไปกับเลขาสาวสวย และหันมามองใจเริงอีกครั้ง...พิมเริ่มคิด “สงสัยที่วรรณบอกคงจะจริง”
พิมพาลสงสารใจเริงหนักเข้าไปอีก
บ้านพ่อแม่ใจเริง ใจเริงมองเครื่องเพชร 3-4 ชุดที่วางอยู่ตรงหน้า โวยวายด้วยความไม่พอใจ
“สมบัติคุณแม่เหลือแค่นี้เนี่ยนะ” ใจเริงเงยหน้าถาม “แล้วที่ดิน ไหนจะบ้านหลังนี้อีก”
ใจเริง พรพรรณ วิลาวัลย์และทนายนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก ที่บ้านเก่าของใจเริง บ้านใหญ่ แต่เก่าโทรม ..
“คุณท่านทยอยขายที่เอาเงินมาใช้จ่ายภายในบ้าน หมดไปนานแล้วครับ ส่วนบ้านนี้ก็เพิ่งจะโดนแบงค์แจ้งว่าจะยึดในอีกไม่นาน” ใจเริงชอค ทนายพูดต่อ “ถ้าคุณเริงอยากเก็บบ้านไว้ ต้องเอาเงินไปชำระหนี้แบงค์ก่อนครับ”
“เริงไม่เอาไว้หรอกค่ะ เก่าก็เก่า โทรมก็โทรม จะยึดก็ให้ยึดไปเถอะ”
“ส่วนคุณพรพรรณ..ท่านขอมอบเงินในบัญชีประมาณสองแสนกว่าบาทให้ครับ”
ทนายส่งบัญชีให้พรพรรณ ใจเริงปรายตามองแล้วก็เชิดใส่..พร้อมกับตอบอย่างใจกว้าง “ก็ดีนะ .. เริงจะได้ไม่ต้องควักกระเป๋าจ่ายค่าเสียเวลาให้ป้าพร..ถือซะว่าเป็นสินน้ำใจที่ดูแลแม่ก็แล้วกัน”