บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 6 หน้า 18
“เอาเงินมา เริงจะเอาไปจ่ายให้พวกคนรับใช้ คนสวน พวกนั้นมันโวยวาย บอกว่าถ้าไม่จ่าย มันจะลาออก”
“ให้เค้าออกไปเลย .. พี่ไม่จ่าย” ใจเริงหันขวับ ตาแข็ง “พี่เทิดต้องจ่าย ถ้าพวกนั้นไม่อยู่แล้วใครจะทำงานบ้าน บ้านตั้งใหญ่โต เริงไม่ทำหรอกนะ”
“พี่ไม่ให้เริงทำอยู่แล้ว” ใจเริงเชิด..รู้ก็ดี “เพราะพี่กำลังจะขายบ้าน”
ใจเริงชอค “ขายบ้าน !!! ไม่ได้นะ !! ขายแล้วเริงจะไปอยู่ไหน !!!”
เทิดพันธ์เสียงดังสวน “ถ้าไม่อยากให้ขาย ก็หาเงินมาช่วยกันใช้หนี้”
ใจเริงสวน “เริงบอกแล้วไงว่าเริงไม่รับรู้ มันเป็นปัญหาของพี่ เป็นหน้าที่ที่พี่ต้องทำ”
เทิดพันธ์จี๊ด “ใช่ก็นี่ไง สิ่งที่พี่กำลังทำ ขายบ้าน ขายรถ ขายทุกอย่าง พี่ทำในส่วนของพี่ เริงก็ต้องทำในส่วนของเริง .. ทำใจยอมรับความจริง !! เลิกใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยได้แล้ว ตอนนี้เราไม่ได้รวยเหมือนเดิม หนี้สินท่วมหัวจนแบงค์จะมายึดบ้าน ยึดรถ ยึดบริษัทอยู่แล้ว !!” ใจเริงใจเต้นรัว .. ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ผิดหวัง “ไม่จริง !!!”
“จริง !! ไม่ว่าเริงจะวิ่งหนี ไม่รับรู้มันแค่ไหน แต่มันคือความจริง” เทิดพันธ์เน้นเสียงเครียด “ยอมรับมันซะเถอะ เรากำลังจะหมดตัว !! หมดตัว หมดทุกอย่าง เข้าใจมั้ย หมดทุกอย่าง ไม่เหลืออะไรแล้ว !!”
เทิดพันธ์พูดใส่หน้าใจเริงด้วยความเครียด ใจเริงรับไม่ได้กรี๊ดสวนกลับมาเหมือนคนขาดสติ “กรี๊ดดดด”
เสียงใจเริงกรี๊ดดังออกมานอกห้อง...พนักงานหันไปมองด้วยความตกใจ สุพรรญาปรายตาไปมองที่ห้องเทิดพันธ์แล้วก็ยิ้มร้าย... “สาใจจริงๆ”
ห้องทำงานเทิดพันธ์ ใจเริงส่ายหน้า ไม่อยากยอมรับ “ไม่จริง !! ไม่จริง !! ไม่จริง !!”
เทิดพันธ์เขย่าตัวใจเริง “ฟังนะ !! ผมจะพูดอย่างมีสติ ไม่ชวนทะเลาะ” เทิดพันธ์มองหน้าใจเริง “ตอนนี้เราไม่มีเงินเหลือแล้ว บัตรเครดิตโดนตัดหมด บัญชีโดนอาญัติ แบงค์กำลังจะมายึดบริษัท ผมจะต้องขาย ขายทุกอย่าง เอาเงินมาใช้หนี้ที่เหลือ” ใจเริงใจสั่น ตัวสั่น เหมือนคนถูกปลุกขึ้นมาจากความฝันมาเจอความจริง
“สิ่งที่คุณต้องทำก็คือ..กลับไปบ้าน บอกคนรับใช้พวกนั้นให้ออกไปซะ แล้วคุณก็เก็บสมบัติทุกอย่างที่พอจะขายได้ เอามาขายให้หมด ... กระเป๋า รองเท้า เครื่องเพชร ชุดแต่งงานที่คุณบินไปตัดที่ฝรั่งเศส ตัวละสองล้าน !! ขนออกมาขายให้หมด” เทิดพันธ์บอกเสียงเข้ม “ถ้าคุณไม่ทำ..ผมจะทำเอง !!!”
เทิดพันธ์ผลักใจเริงออกไปด้วยความแรง...ใจเริงเซแต่ยังทรงตัวอยู่...ใจเริงอยู่ในอาการชอคค้าง เหมือนโดนถีบตกจากสวรรค์ ... ใจเริงทั้งแค้น ทั้งโกรธ ทั้งรับไม่ได้....ใจเริงค่อยๆ หันหลัง ......