บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 6 หน้า 3
โรงแรมหรู ที่หน้าห้องจัดเลี้ยงในโรงแรมเกร๋ .. หรู ดูดี ฤกษ์กำลังคุยกับเจ้าหน้าที่
“จุดที่จะจัดดอกไม้มีทั้งหมด 15 จุดตามแผนผังที่ให้ดูนะครับ ไม่ทราบว่าต้องการเพิ่มดอกไม้ตามทางเดินอีกมั้ยครับ ?” ฤกษ์ยังไม่ทันจะตอบ เสียงใจเริงดังสวนขึ้นมา “ต้องการค่ะ !!”
ฤกษ์ชะงักหันมา..เห็นใจเริงเดินมาและตอบอย่างมั่นใจ ราวกับเป็นงานตัวเอง ฤกษ์ชักสีหน้านิดๆ
“เพราะแขกที่มาก่อนจะต้องรอยืนถ่ายรูปตรงนั้น” ใจเริงชี้ไปที่หน้างาน “แขกที่ตามมาทีหลังจะยืนรออยู่ตรงนี้เพื่อจะถ่ายรูปต่อ .. ถ้าเรามีดอกไม้ หรือภาพงานแต่งงานติดตามทาง แขกจะเดินดู หรือไม่ก็ถ่ายรูปเล่นระหว่างรอได้ ไม่เบื่อ” ใจเริงยิ้มกับฤกษ์ “ถ้าถามเริง..เริงคิดว่าดอกไม้ตรงทางเดินสำคัญที่สุด”
ฤกษ์ตอบนิ่งๆ “แต่ผมไม่ได้ถาม !! และไม่ต้องการความคิดเห็น ! ไม่ต้อง... เสนอ!!”
ใจเริงสะอึก ชักสีหน้า เชอะ ! ฤกษ์ไม่สน หันไปทางเจ้าหน้าที่ “แขกของผมมีความอดทน รอนานแค่ไหนก็ได้ ถ้ารอไม่ได้ก็จะเดินเข้าไปในงาน ไม่ต้องมีดอกไม้เอาไว้ถ่ายรูป เพราะฉะนั้น...ผมไม่ต้องการดอกไม้ที่ทางเดิน”
ใจเริงเบ้ปากชิ !! เจ้าหน้าที่พยักหน้ารับ “โอเคครับ..งั้นเดี๋ยวผมขอไปเตรียมเรื่องรายการอาหารด้านในนะครับ”
“ครับ เดี๋ยวผมตามเข้าไป” เจ้าหน้าที่เดินเข้าไป ฤกษ์ปรายตามาทางเริง “มาได้ไง ? ใครเชิญ ?”
ที่ห้องจัดงานเลี้ยง พิมเดินมาพอดี “เริง !!”
ใจเริงหันไปยิ้มให้พลางโบกมือเรียก ฤกษ์กรอกตานิดๆ รู้แหละว่าใครเชิญ พิมรีบเดินมาหา
“ขอโทษที รถติดมาก เลยมาช้ากว่าที่คิด เริงมาถึงนานหรือยัง ?”
“ไม่นาน พิมมาก็ดีแล้ว ช่วยตอบพี่ฤกษ์หน่อยสิว่าเรามาได้ยังไง ..ใครเชิญ ?” ใจเริงลอยหน้าใส่
“พิมบอกเริงเอง .. พอดีเริงโทรมาชวนกินข้าว พิมบอกว่าไม่ว่าง ต้องมาดูสถานที่จัดงาน เริงเค้าก็เลยอาสามาช่วย” ฤกษ์ลืมตัว สวน เสียงดัง “แต่ผมไม่ต้องการคนช่วย !!!”
พิมชะงักนิดๆ “อ้าว” พิมตกใจที่ฤกษ์เสียงดัง ใจเริงได้ทีรีบเสียบ
“พี่ฤกษ์อย่าดุพิมแบบนี้สิ คนจะแต่งงานกัน มาทำเสียงแข็งแบบนี้ใส่กัน ไม่น่ารักเลยนะ พิม..ตกใจหรือเปล่า?”ฤกษ์ส่ายหน้า “ผมขอโทษ ผมเสียงดังไม่ใช่เพราะอยากดุพิม แต่ผมแค่ “รำคาญ” คนบางคน”
ฤกษ์ปรายตามาทางใจเริง ใจเริงชะงัก..รู้ว่าโดนแซะ ฤกษ์รีบมาคว้ามือพิมไป
“เอาเป็นว่างานแต่งงานของเราสองคน..ผมต้องการความเห็นของคุณคนเดียว คนอื่นไม่เกี่ยว !!”
ฤกษ์จูงมือพิมไป..พิมละล้าละลังเกรงใจเริง “เอ่อ...เริง...รอตรงนี้ก่อนนะ”
ใจเริงทำเป็นยิ้มรับ “จ้ะ..มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน”
ฤกษ์หันมา สวน “ไม่มี !! กลับไปเลยก็ได้ !!” ใจเริงปรี๊ดดดด พิมหน้าเสีย