บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 2 หน้า 11
หน้าบ้านใจเริง ใจเริงนั่งอยู่ในรถ แต่ความคิดและแววตายังเพ้อฝัน ค้างกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น..ประตูรถเปิดออกเห็นฤกษ์ยังทำ
หน้าที่คนขับรถอย่างซื่อสัตย์ “เชิญครับคุณหนูใจเริง” ใจเริงหันมามองฤกษ์แล้วก็ยิ้มใส่..หว่านเสน่ห์ได้อย่างแนบเนียน
ใจเริงส่งสายตาให้ฤกษ์ และตั้งใจยื่นมือให้ฤกษ์จับเพื่อประคองออกจากรถ ฤกษ์ยิ้มปลื้มส่งมือไปรับใจเริง มือฤกษ์รับมือเริงใจอย่างแผ่วเบา...เริงใจวางมือ พร้อมกับส่งสายตา และลงจากรถราวกับนางพญา ใจเริงส่งสายตาสะกดฤกษ์ .. ฤกษ์ตื่นเต้นตกลงไปในบ่วงอย่างไม่รู้ตัว ใจเริงยังจับมือฤกษ์ไว้ พร้อมกับพูดเสียงหวาน
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณพี่ฤกษ์มากที่อุตส่าห์ขับรถให้ แล้วยังอยู่เป็นเพื่อนจนเลิกงาน ถ้าพี่ฤกษ์ไม่ไปด้วยเริงคงจะเซ็งแย่”
“เพื่อเริง มากกว่านี้พี่ก็ทำได้” ฤกษ์ยิ้มกว้างจริงใจ ใจเริงยิ้มรับมั่นใจ..
“น่ารักที่สุด” ใจเริงยื่นหน้ามาหาฤกษ์และหอมแก้มเบาๆ ฤกษ์ใจเต้นแรง “ฝันดีนะคะ”
ฤกษ์ใจสั่น..ยิ้มค้าง ใจเต้นโครมคราม “ฝันดีครับ”
ใจเริงยิ้มส่งสายตาให้ฤกษ์ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือจะเดินไป มือเริงค่อยๆปล่อยจากมือฤกษ์ ฤกษ์พยายามจะยื้อไว้ เหมือนไม่อยากปล่อยไป ใจเริงยิ้มยั่วท้าทาย ก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้าน ฤกษ์มองตามหลังใจเริง ใจเริงเดินเข้าบ้านกระโปรงลากยาวไปตามบันไดเหมือนเจ้าหญิง...ฤกษ์ยิ้มอย่างมีความสุข
ห้องนั่งเล่นบ้านฤทธิ์ ฤทธิ์ถามย้อนประหลาดใจ “อยากจะแต่งงาน ??”
“ครับ พอเริงเรียนจบปุ๊บขอแต่งเลย จะได้รีบมีลูกให้พ่อ”
“ไม่ต้องเอาพ่อมาอ้างอยากจะทำ เอ้ย อยากจะมีลูกกันเองก็บอกมาเถอะ”
“แหะๆ พ่อรู้ทันอีกแหละ”
ผ่องใสไม่ค่อยเห็นด้วย “แต่น้าว่า...ดูๆกันไปก่อนดีมั้ยคะ เพิ่งรู้จักกันเอง”
ฤกษ์ค้านๆ “โธ่ น้าผ่อง ผมดูแค่นี้ ผมก็รู้แล้วครับว่าเริงเค้าเป็นคนยังไง ถ้าน้าผ่องเลิกอคติจะรู้ว่าเริงเค้าเป็นคนดีนะครับ เปิดเผย ปากกับใจตรงกัน คิดยังไง พูดอย่างนั้น ไม่ซับซ้อน ผมอยู่ด้วยแล้วสบายใจ” ผ่องใสฟังๆแล้วไม่ค่อยเห็นด้วย
“ที่รีบแต่งก็..ตรงๆเลยนะครับ กลัว “ม.ค.ป.ด””
“อะไรคะ เหมือนคนปากดีเหรอ”
“คุณผ่อง มันบอกว่ากลัวสุนัขจะคาบไปรับประทาน”
“อ๋อ หมาคาบไปดะ ....คุณฤกษ์น่ะ”
“ก็ทำนองนั้นหล่ะครับ แหะๆ ผมเป็นคนไม่หวงความโสดถ้าเจอคนที่ใช่ก็แต่งๆกันไป รีบมีลูก เค้าทำงาน ดูแลบ้าน ผมทำงานหาเงิน .. ครอบครัวสมบูรณ์ จบ”
“แต่น้าว่า..มันจะไม่จบแค่นั้นหล่ะสิ..น้าว่า...”