บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 2 หน้า 13
“แล้ว..เริงอยากทานข้าวกับผมมั้ยครับ ?”
เทิดพันธ์ถามตรงๆ ใจเริงยิ้มแทนคำตอบ พรรณรายมองแล้วก็ยิ้มพอใจ
ใจเริงนั่งกับพ่อแม่ในห้องนั่งเล่น
“ยายเริงไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง พ่อไม่ห้ามแต่นี่ไปค้างอ้างแรมกับเขา ที่รีสอร์ทเขาเนี่ย มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ”
“พ่อขา....เริงไปในฐานะแขกของเขา พักห้องส่วนตัว ไม่ใช่พักร่วมห้องกับเขาสักหน่อย เดี๋ยวไปถึงที่พัก เริงจะส่งคลิปมาให้พ่อดูก็ได้ค่ะว่าเริงอยู่เป็นส่วนตัวแค่ไหน”
“ไม่ชวนพิมไปด้วย มีเพื่อนไปด้วยสักคนสองคนก็ยังดี”
ใจเริงแว้ด “นี่พ่อไม่เชื่อเริงเหรอคะ เห็นเริงเป็นนังสำส่อนรึไง”
พรรณรายห้าม “ตายแล้ว อย่าพูดอย่างนั้นซีคะลูก”
“ถ้าอย่างนั้นตอบมา เราไปเที่ยวกับนาย เทิดพันธุ์ แล้วนายฤกษ์ล่ะเอาไปทิ้งไว้ที่ไหน อย่ามาทำตัวเป็นผู้หญิงเผื่อเลือกแบบนี้เลย พ่ออายไอ้รัตน์พ่อเจ้าเทิดมัน อายคุณฤทธิ์พ่อนายฤกษ์ด้วย”
ใจเริงลุกพรวด “ทำความเข้าใจเสียใหม่นะคะ พี่ฤกษ์แค่เพื่อนค่ะ พี่เทิดคือคนที่หนูเรียกได้เต็มปากว่า“แฟน” หรืออาจจะเป็น“สามี” ในอนาคตก็ได้”
“ยายเริง”
“พ่อไม่ต้องห่วงเริงหรอกค่ะ เริงตั้งใจเรียนวิชาสุขศึกษารู้จักการคุมกำเนิด รับรองไม่ทำให้ครอบครัวเราต้องอับอายขายหน้า !!!”
ใจเริงสะบัดขึ้นบันได้ไป พ่อแม่หน้าถอดสีกับภาษาที่ลูกสาวใช้
“โอยตายแล้วพูดอะไรขนาดนั้น คุณคะอย่าไปเข้มงวดกับลูกนักเลย ลูกเราไม่ทำตัวเสื่อมเสียแบบนั้นหรอกเชื่อใจลูกเถอะนะคะ” “ก็เชื่อใจทุกครั้งแล้วก็เหลวทุกครั้ง” ธเนศถอนใจ “นี่คุณ... นายเทิดมันสนใจลูกเราจริงๆ เหรอ”
“แน่นอนค่ะ ทั้งรักทั้งหลงแล้วดิฉันว่ายายเริงเลือกไม่ผิด คุณเทิดสมกับยายเริงทั้งฐานะทั้งชาติตระกูล คุณอย่าห่วงเลยนะคะ” “ยังไงก็ต้องห่วง เพราะเท่าที่รู้เจ้ารัตน์มันเลี้ยงลูกมันเป็นเพลย์บอยไม่ต่างจากมัน...ดี...ไอ้ฝ่ายชายก็เพลย์บอย ฝ่ายหญิงก็คาสสาโนวี่ สมกันจริง ๆ ก็ตรงนี้แหละคุณ” ธเนศแยกไป ปล่อยให้พรรณรายถอนใจเฮือกเพียงลำพัง
--- จบตอนที่ 2 ---