บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 23 หน้า 8
บ้านฤกษ์ โทรศัพท์บ้านดัง พิมลุกขึ้นจะเดินไปรับ โทรศัพท์ยังดังต่อเนื่อง .. พิมกำลังจะรับ ทันใดนั้นมือฤกษ์ก็เอื้อม
เข้ามาจับโทรศัพท์ตัดหน้าพิม เสียงโทรศัพท์ยังดังต่อเนื่อง
“พี่รับเอง พิมไปนั่งให้สบายๆ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นนะ วันนี้พี่จะดูแลพิมทุกอย่าง”
ฤกษ์ยิ้ม พิมรู้สึกแปลกๆ แต่ก็พยักหน้ารับ หันหลังเดินไปที่โต๊ะ ฤกษ์วางจานอาหาร เห็นว่าพิมเดินห่างไปสักระยะค่อยยกหูขึ้น “สวัสดีครับ”
ใจเริงยิ้ม...อ้อนฤกษ์ “พี่ฤกษ์ทำไมกดสายเริงทิ้งแบบนั้นหล่ะคะ เริงคิดถึงพี่ฤกษ์นะคะ กินข้าวคนเดียวเหง๊าเหงา”
ฤกษ์รีบสวนกลับไป กระซิบ เสียงดุ “วางไปเลยนะ แล้วก็ไม่ต้องโทร.มาอีก !!” ฤกษ์วางหูใส่
พิมชะงักกึก !! แม้จะกระซิบกระซาบแต่ก็ได้ยิน ใจเต้นโครมคราม รู้ทันทีว่าปลายสายเป็นใคร
ใจเริงแค้นนนนน วางสายไปด้วยความโกรธ ไม่ยอม !!!
ฤกษ์ถอดสายออกจากเครื่องทันที แล้วทำนิ่งๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พิมเดินมานั่งที่เก้าอี้ พยายามทำหน้านิ่งๆ ทั้งที่ในใจร้อนรนสุดๆ ฤกษ์หันมาแล้วก็ยิ้มกลบเกลื่อน ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฤกษ์เอาอาหารมาวางกลางโต๊ะ
“เดี๋ยวมีอีกสองอย่าง รอแป๊บนะครับ”
ฤกษ์รีบเดินเข้าครัวไป ปรายตามองโทรศัพท์นิดๆ แอบระแวงแล้วก็รีบเดินไป พิมกุมขมับ กลุ้มใจ ทุกข์ใจกับบรรยากาศแบบนี้ ทันใดนั้นมือถือในกระเป๋าถือของพิมก็สั่น .. มีสายเข้า พิมหันขวับไปที่กระเป๋า .... หรือว่า ?
พิมมองแล้วก็คิด เอาไงดี .. แล้วก็ตัดสินใจเดินไปหยิบมาดู สู้! พิมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วก็ชะงักกึก
ที่หน้าจอ “ใจเริง” พิมตัวชา .. หน้าชา .. ใจเต้นแรง พิมสูดลมหายใจแล้วก็กดรับเสียงขรึมมาก “ฮัลโหล”
ใจเริงยิ้มพราว “สวัสดีจ้ะพิม... นึกว่าพิมจะไม่รับสายเริงซะแล้ว”
พิมเสียงขรึม ตอบนิ่งๆ “คนโทร.ยังกล้าโทร. ทำไมจะไม่กล้ารับ มีอะไร ?”
ใจเริงยิ้ม “ก็ไม่มีอะไรมาก...ฝากบอกพี่ฤกษ์หน่อยสิ วันนี้ที่ห้องเริงมี “ต้มแซ่บ” ถ้าพี่ฤกษ์เบื่อ “แกงจืด” ที่บ้านก็แวะมาได้นะ รสชาติคุ้น “ลิ้น” พี่ฤกษ์เค้าชอบ” พิมช็อค !!!
“ได้ จะบอกให้ แต่ตอนนี้พี่ฤกษ์เขาทำอาหารคลีนให้เราทานนะ เค้าห่วงสุขภาพเราน่ะ แล้วอย่านึกว่าอาหารคลีนไม่แซ่บนะ มัน “อร่อย” และ “ถูกปาก” มากเชียวละ” พิมตัดสายทันที
“เดี๋ยว นังทุเรศ เก่งนักนะ เดี๋ยวฉันจะจัดหนักให้อีกหลายแมทช์”
พิมตัดสายแล้ว แต่ยังโกรธมือสั่น ปากสั่น ใจสั่น มือถือค่อยๆร่วงจากมือ ฤกษ์เดินออกมาพอดี งง ฤกษ์วางอาหารบนโต๊ะ “พิม...เป็นอะไร ? มีอะไรหรือเปล่า ? ใครโทร.มา ?” พิมมองฤกษ์ ตาดุขวับ “ใจเริงโทร.มา !!”
ฤกษ์ผงะ อ้าปากจะถาม แต่พิมพูดสวน “พิมไม่กินแล้ว กินไม่ลง”
พิมลุกขึ้นจากโต๊ะไปเลย จะเดินขึ้นห้องนอน ฤกษ์รีบคว้าแขนเอาไว้ “พิม .. พิม พิมอย่าไปสนใจคำพูดของเค้า ใจเริงก็แค่หาทางทำให้เราแตกแยกกัน พิมต้องเข้มแข็ง ไม่ต้องฟังอะไรทั้งนั้น” พิมสวน “ทั้งลงรูปในไอจี ทั้งโทร.มาที่บ้าน โทร.เข้ามือถือพิม จะไม่ให้สนใจเลยเหรอคะ จะต้องทำเป็นหลับหู หลับตา ไม่รู้ไม่เห็นตลอดไปหรือไง”