บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 31 (จบบริบูรณ์) หน้า 21
“ไม่อยากเห็นภาพใดแม้แต่ท้องฟ้า อยากจะพักดวงตาลงชั่วกาล จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์ อยากหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา .... คงจะมีเพียงลมหายใจรวยริน เอนกายบนดิน ยอมรับความพ่ายแพ้ ปีกของฉันมันหนัก..บินต่อไม่ไหว จะขอพักกายชั่วกาล”
ในลมหายใจสุดท้ายเห็นใจเริงยิ้มจางๆ ให้กับบทสิ้นสุดของตัวเอง .. แววตาที่ทุกข์ตรมนิ่งค้างไร้ชีวิต .... ภาพค่อยถอยห่างออกมา เห็นใจเริงนอนนิ่งอยู่ในซอกถนนอันแสนสกปรกและไร้ค่าอย่างที่สุด
หลายวันต่อมา ที่เมรุเผาศพเงียบสงบ....หน้าเมรุเป็นรูปใจเริงยิ้มสดใส คนอื่นๆทยอยวางวางดอกไม้ .. พจน์ มาลี ฤกษ์ ผ่องใสพึมพำเบาๆ. แอบกลัวๆ “อะไรๆที่เคยทำไม่ดีกันไว้ ฉันอโหสิกรรมให้นะ ไปดีๆหล่ะ”
ผ่องใสเดินไป เทิดพันธ์กับมาลัยวรรณเดินมาวางดอกไม้ มาลัยวรรณวางแล้วเดินไป เทิดพันธ์ยืนสงบใจแล้วก็บอกลา “ไปสู่สุคตินะเริง ...” เทิดพันธ์พูดแล้วก็เดินไป
พิม ฤกษ์ ยืนคู่กัน ทั้งสองคนค่อยๆวางดอกจันทร์ .. พิมมองด้วยความเมตตา ฤกษ์สงบให้อภัย
“ไม่ต้องห่วงลูก...พี่จะดูแลลูกอย่างดี”
“พักให้สบายนะเริง” ฤกษ์โอบพิมเดินออกไป ฤกษ์มารับโจจากแอ๊ด แอ๊ดเดินไปวางดอกไม้จันทร์ ฤกษ์อุ้มโจมาหาพิมที่ยืนอยู่หน้ารูปใจเริง .. พิมมองใจเริงในรูปเหมือนจะบอกลา .. โจเอื้อมมือมาจับรูปใจเริงด้วยความไร้เดียงสา
ทุกคนที่เห็นต่างสะเทือนใจ น้ำตาซึมๆ ไฟในเมรุลุกโชน .. ควันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ปลดปล่อยดวงวิญญาณของใจเริงสู่สุคติ
ภายในวัด ฤกษ์เดินจับมือพิม เทิดพันธ์เดินมากับมาลัยวรรณ ฤทธิ์ มาลี พจน์ ผ่องใสอุ้มโจ แอ๊ดถือของเดินตามๆกันมา เสียงโทรศัพท์เทิดพันธ์ดังขึ้น เทิดพันธ์กดรับ
“ว่าไงครับคุณปกรณ์” เทิดพันธ์ฟังด้วยความแปลกใจ “โอเคๆ เดี๋ยวจะรีบไป พิมครับ” พิม ฤกษ์ หันมา
“ทนายส่วนตัวไอ้ทินโทร.มาบอกว่าจะขอเจอพิม กับ คุณฤกษ์”
“มีอะไรเหรอครับ”
“ทนายของมันบอกว่าจะเปิดพินัยกรรมของใจเริง ในพินัยกรรมบอกว่าต้องเปิดต่อหน้าพิมกับคุณฤกษ์”
ทุกคนแปลกใจ
“เปิดพินัยกรรม ? พี่เริงมีพินัยกรรมกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย” มาลัยวรรณถามแทนใจทุกคนอย่างซื่อๆ
พิมกับฤกษ์มองหน้ากันด้วยความแปลกใจ
ที่บ้านฤกษ์..พิมอุ้มโจอยู่ ฤกษ์ มาลัยวรรณ เทิดพันธ์ นั่งอยู่ในห้องรับแขก ปกรณ์ ทนายสุรทินนั่งอยู่ตรงข้าม
“ประมาณสองสามเดือนที่แล้ว คุณทินเรียกผมมาพบคุณเริง คุณเริงเค้าขอให้ผมเขียนพินัยกรรมน่ะครับ”