บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 31 (จบบริบูรณ์) หน้า 23
หลายวันต่อมา บ้านตากอากาศริมทะเล รูปใจเริงเป็นรูปที่ไม่แต่งหน้าจัด ยิ้มสดใส ดูสบายๆ พิมเอามาติดไว้ที่ผนังในห้องนอนโจ โจกำลังเล่นอยู่ที่พื้น ฤกษ์เดินเข้ามาหา ..กำลังเช็ดมือจากการแกะเนื้อปู พิมหันมาบอกฤกษ์
“พิมติดรูปไว้ตรงนี้นะคะ โจจะได้รู้ว่าแม่เริงหน้าตาเป็นยังไง” ฤกษ์กอดพิม
“โจเขาคงจำแม่เริงของเขาได้ ใช่ไหมครับโจ” โจเงยหน้ามองรูป
“มาเที่ยวคราวหน้า เราพาคุณเทิดกับวรรณมาด้วยนะ สองคนนั่นอยากมาเห็นบ้านตากอากาศหลังใหม่ของเราแล้ว”
“ได้ค่ะ”
ฤกษ์เข้ามาโอบพิม พิมทำจมูกฟุดฟิด “กลิ่นอะไรคะพี่ ฤกษ์”
“อ๋อ พี่ซื้อปูนึ่งมาน่ะ เพิ่งแกะเนื้อออก กลิ่นยังติดมืออยู่เลย” ฤกษ์ยกมือมาดม พิมเกิดอาการขยักขย้อน
“อะ....อะ...อ้วก” พิมวิ่งพรวดเข้าไปที่ซิงค์ แล้วก็อ้วกกกกกออกมา ฤกษ์ตกใจ “พิม...พิมเป็นอะไร”
พิมอ้วกอยู่ ตอบไม่ได้ ฤกษ์ฉุกคิด เดินเข้ามาหาพิม ฤกษ์เข้ามาหาพิม “พี่ฤกษ์ ไปล้างมือก่อน พิมเหม็น”
ฤกษ์ตาวาว “พิม ที่ตรวจน่ะ ตรวจท้องน่ะ เค้าเรียกอะไร ตรวจการตั้งครรภ์น่ะ พิมเอาไว้ไหน อยู่ไหน”
พิมชะงักมองหน้าฤกษ์ ดึงทิชชู่มาเช็ดปาก “ตรวจครรภ์”
“ใช่ มันอยู่ที่ไหน”
“ห้องนอนค่ะ”
“พี่ไปหยิบเดี๋ยวนี้ โจ ลูกกำลังจะมีน้องแล้วนะ” ฤกษ์ดึงพิมมากอดอีกที “อ้วก ๆๆๆ”
พิมหันไปอ้วกต่อ ฤกษ์ร้องยินดีวิ่งออกไป พิมหอบมองหน้าตัวเองในกระจกแล้วกุมท้องตัวเองอย่างไม่แน่ใจนัก
แล้วยิ้มออกมา โจมองแม่พิมตาแป๋ว พิมยังอ้วกอย่างต่อเนื่อง และหนักหน่วง รูปใจเริงที่ผนังยิ้ม
สามเดือนต่อมา บ้านตากอากาศหลังเดิม ทะเลสงบสวยงาม...ลมพัดสบายๆ ที่หาดทราย..โจวิ่งเล่นมี เทิดพันธ์ กับ มาลัยวรรณวิ่งไล่ เล่นกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะดังอย่างสดใส ทั้งสามคนวิ่งแข่งกัน เทิดพันธ์เอาโจขี่คอ มาลัยวรรณวิ่งคนเดียว พอเริ่มวิ่งมาลัยวรรณก็แกล้งดึงกางเกงเทิดพันธ์ไว้ แล้วก็วิ่งนำไป
“เฮ้ยยยย ขี้โกง !! โจเราต้องไม่ยอมนะครับ จับแน่นๆนะครับ”
“คับ” โจเกาะแน่น เทิดพันธ์วิ่งไม่คิดชีวิต มาลัยวรรณก็วิ่ง ไม่มีใครยอมใคร เสียงหัวเราะดังไปทั้งหาด
พิมยืนมองอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องพักแล้วก็ยิ้ม มีความสุข มือฤกษ์สอดมากอดที่เอวและหอมแก้มพิมเบาๆ เห็นว่าพิมท้องเล็ก ๆ “เป็นไงบ้างครับคุณแม่..เช้านี้แพ้เยอะมั้ย”
“ไม่ค่ะ สงสัยลูกจะรู้ว่าพิมจะเริ่มทำงานวันแรก”
“งาน ? งานอะไร”
“เขียนบันทึกค่ะ” ฤกษ์งง “บันทึกอะไร”
“พี่หมี่ขอให้พิมช่วยเขียนเล่าประสบการณ์ชีวิตเอาไปลงในบล็อกของบริษัทน่ะค่ะ”
“แล้วพิมจะเขียนประสบการณ์อะไร” พิมยิ้ม “บอกไม่ได้ค่ะ ถ้าอยากรู้ ต้องรออ่านนะคะ”
“ได้เลย” ฤกษ์ยิ้ม “พี่จะตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลย” พิมยิ้มรับ “พี่ไปเล่นกับลูกนะ ว่างๆจะมากวนใหม่”
ฤกษ์หอมแก้มอีกที พิมหัวเราะ ฤกษ์วิ่งลงไปเล่นกับโจ “พ่อมาแล้วค้าบโจ!!”
โจหัวเราะรับ ฤกษ์มาวิ่งเล่นกับลูกด้วยความสนุกสนาน เสียงหัวเราะแห่งความสุขดังก้องไปทั่วบริเวณ พิมมองยิ้มๆ แล้วเดินมาเปิดคอม....แล้วก็คิด....คิด แล้วก็เริ่มพิมบรรทัดแรก “ดิฉันชื่อ พิมาลา มิตรอมร .. ท่านอาจจะไม่อยากอ่านเรื่องที่ดิฉันกำลังจะเขียน หรืออ่านไปแล้วอาจจะร้องยี้ ! มันเป็นเรื่องเก่าเล่าใหม่ เรื่องที่รู้ๆกันอยู่ เรื่องที่มักเกิดขึ้นอย่างดาษดื่นในยุคปัจจุบัน จนไม่อยากจะเสียเวลาอ่าน หรือเสียเวลารับฟัง ดิฉันไม่ว่าถ้าท่านจะคิดเช่นนั้น แต่ดิฉันขอพูดเพียงว่าเรื่องที่ท่านว่าเก่านั้นมักจะเป็นเรื่องที่ครองโลกเสมอ ... เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันมีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง ........... “
พิมนั่งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนสุข....ฤกษ์ โจ เทิดพันธ์ มาลัยวรรณ วิ่งเล่นกันอยู่ไม่ห่าง ...
--- จบบริบูรณ์ ---