บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 31 (จบบริบูรณ์) หน้า 22
“แล้วนายคุณตอนนี้ไปไหน”
“เออ คือ คุณสุรทินไปทำธุระต่างประเทศน่ะครับ”
“พูดมาตรง ๆ เลยคุณปกรณ์ ตั้งแต่เกิดเรื่อง นายปีเตอร์หนีไปต่างประเทศ เจ้าทินก็หลบไปกบดานต่างประเทศด้วยเหมือนกัน กลัวโดนหางเลขน่ะ”
“เริงไม่น่าไปยุ่งเกี่ยวกับนายคุณตั้งแต่แรกแล้ว” ปกรณ์เจื่อนไป “พิมว่าเราเปิดพินัยกรรมกันเลยดีกว่า”
“ดีครับ” ปกรณ์ เปิดซอง “ข้าพเจ้านางสาวใจเริง มนต์ประสิทธิ์ ขอทำพินัยกรรมไว้ว่า เมื่อข้าพเจ้าถึงแก่กรรม”
ฤกษ์รับโจจากพิมมาอุ้ม เศร้าๆ “ขอมอบทรัพย์สินทั้งหมดที่มี ให้กับเด็กชายจิรัณญ์ พินิจพันธ์”
โจนั่งฟังตาแบ๊ว ไม่รู้เรื่อง ฤกษ์กอดโจ “มรดกของข้าพเจ้าอันได้แก่ .... เครื่องเพชร ๑๒ ชุด และทองคำแท่งที่เก็บไว้ในตู้นิรภัยธนาคาร”
ก่อนหน้านี้ ใจเริงที่ตู้เซฟเช่า ใจเริงเอาบัตรไปรูดซื้อเครื่องเพชร ใจเริงเอาเครื่องเพชร ทองไปเก็บที่ตู้นิรภัย
ธนาคาร
ทุกคนมองหน้ากัน ทั้งแปลกใจและสะเทือนใจ
“เงินสดที่ได้จากการขายกระเป๋า รองเท้า และเครื่องใช้ที่ข้าพเจ้าเก็บไว้ในห้องเช่าหมายเลข 309/102 สุขุมวิท 49”
ใจเริงที่ตู้เซฟเช่า ใจเริงรูดซื้อกระเป๋า ใจเริงเอากระเป๋าใส่กล่องอย่างดี มีอุปกรณ์ครบทุกอย่าง ใจเริงจัดเก็บไว้ในห้องเช่าเล็กๆที่เช่าไว้สำหรับเก็บของโดยเฉพาะ
ประตูเปิดออกเป็นมาลัยวรรณ พิม เทิดพันธ์ เดินเข้ามาในห้องเช่า ที่เต็มไปด้วยกล่องกระเป๋า รองเท้า แบรนด์เนม ขายแล้วก็น่าจะหลายล้านอยู่ ทุกคนอึ้ง อึ้งในความพยายามของใจเริง
“ข้าพเจ้าขอมอบให้นางพิมาลา พินิจพันธ์ เป็นผู้ดูแลมรดกทั้งหมด การจัดการมรดกขอให้สิทธิ์ขาดของนางพิมาลา พินิจพันธ์ เพียงผู้เดียว” พิมอึ้ง ทนายส่งซองจดหมายให้พิม
“นี่เป็นซองจดหมาย .. ที่คุณใจเริงฝากให้ผมมอบให้คุณพิมาลาครับ”
พิมรับมาด้วยความแปลกใจ .. ทุกคนสนใจ โดยเฉพาะฤกษ์ที่รอดู พิมเปิดจดหมายออก เป็นกระดาษสีขาวหนึ่งแผ่น พิมค่อยๆเปิดออกมาดู พอเห็นสิ่งที่เขียนในกระดาษพิมถึงกับปล่อยโฮออกมา กระดาษเป็นลายมือใจเริงเขียนสั้นๆว่า “ขอโทษ......พิมเพื่อนรักของเริง” ฤกษ์จุกน้ำตาคลอขึ้นมาทันที เทิดพันธ์กับมาลัยวรรณรับมาอ่านแล้วก็สลด อดที่จะให้อภัยใจเริงไม่ได้ ฤกษ์กอดพิม และ ลูกไว้.. ทั้งสองคนร้องไห้ โจมองด้วยความแปลกใจ .. โจเอามือมาเช็ดน้ำตาให้พิม .. พิมยิ่งร้องไห้ค่อยๆดึงโจมากอดไว้ ... กอดแทนใจเริงที่จากไปแล้ว ... ฤกษ์กอดพิมกับโจไว้อีกทีหนึ่ง .. หมดสิ้นกันสักที