บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 10 หน้า 11
คุณหญิงแก้วจับที่หัว “พลังในโลกนี้ พละทั้ง 5 คือที่สุด ศรัทธาพละ มีความเชื่อ วิริยะพละ มีความเพียร สติพละ ไม่ประมาท สมาธิพละ ตั้งใจมั่น และ ปัญญาพละ รอบรู้อย่างแท้จริง หากลูกมีพร้อมหมดแล้ว ยังไงลูกก็ต้องชนะเวทมนต์ต่ำๆพวกนั้นได้” สีหน้าศรัณย์มุ่งมั่น
รินมีแววตาเห็นใจกับเรื่องที่ศรัณย์เล่า ศรัณย์เดินมานั่งข้างหลังริน “อีกวันสองวันฉันจะไปสู้กับโจรแล้ว ยังไงก็ต้องมีการปะทะกัน หล่อนจะอวยพรฉันไหม” รินนิ่งไป แววตาลังเล “ว่าไง อวยพรฉันหน่อยสิ” รินลุกไป เดินไปเข้ามุ้งของตนเอง ศรัณย์เซ็ง คืนนี้ง้อไม่สำเร็จ
วันใหม่ โรงครัว ค่ายโจร พู่กำลังโม่แป้ง ทำกับข้าว นิ่มก็ทำแต่ตอนนี้ มีสมุนมานั่งคุยด้วย พูดเสียงเบากัน แต่พู่เป็นคนงานติดตัวนิ่มเลยได้ยินไปด้วย
“คนในตลาดมันพูดกันใหญ่ แม่พี่นิ่มเป็นไข้หนักอยู่ที่อนามัย เมื่อคืนเห็นว่านอนละเมอเพ้อพก ถึงพ่อแม่ที่ตายไปแล้ว พอตื่นมาก็บ่นว่าอยากเห็นหน้าพี่นิ่มสักครั้ง” สมุนมองซ้ายขวาออกไป
นิ่มคิดหนัก พู่มองซ้ายขวาเข้ามากระซิบ “พี่จะไปเยี่ยมแม่ไหม ถ้าพี่หนีออกจากที่นี่ พาฉันหนีไปด้วยนะ ฉันคิดถึงแม่”
“นี่แกคิดบ้าอะไร เดี๋ยวก็โดนยิงทิ้งหรอก ไม่มีใครกล้ายิงฉัน แต่แก ถ้าคิดหนี เขายิงแกทิ้งแน่ พวกเขาไม่สนใจหรอก”
พู่เศร้า “แม่ฉันก็ไม่สบายเหมือนกัน มีคนบอกว่าแม่เป็นบ้า ไม่รู้จริงหรือเปล่า”
นิ่มเครียดไป จะเอาไงดี
ลานซ้อม เสือขาวไหว้ที่โต๊ะหมู่ ทำพิธีอาบน้ำว่าน แล้วเดินมาที่บันไดที่เสือบางนั่งรออยู่ เสือขาวนั่งข้างอ่างน้ำที่มีว่านต่างๆ บริกรรมคาถา แล้วตักรดตัวเสือบางจากหัวลงมา เสือบางอยู่ในท่านั่งพนมมือหลับตา
เสือกิจบอกพวกเด็กผู้ชายที่กำลังฝึก “พี่ขาวมีวิชาอาคมแก่กล้า เขาจะอาบน้ำว่านให้พวกเอ็งทุกคน ที่จะติดตามพี่บางไปสู้กับพวกที่หมู่บ้าน”
เสือบางมีท่าทางซู่ซ่า กับน้ำแต่ละขันที่รดลงมา
เด็กผู้ชายตื่นเต้น “พวกเราทุกคน จะอยู่ยงคงกระพัน จะไม่มีใครทำอะไรเราได้ใช่ไหมพี่”
เสือกิจย้ำให้มั่นใจ “ใช่ พวกเอ็งอยู่กับก๊กของเสือขาว พวกเอ็งจะมีวิชา จะเจริญรุ่งเรืองไม่มีใครทำอะไรพวกเราได้”
สีหน้าเสือบางมุ่งมาด มีแผนการอยู่ในใจ