บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 10 หน้า 13

“เอ๊า แล้วคุณจะใช้หมอนไหนล่ะ ไปเอาหมอนผม มันก็มีน้ำลายผมอยู่ดี แม่บอกผมนอนน้ำลายยืดตลอด ใครจะเหมือนคุณ นอนหลับยังสวย ขนตานี่งอนเป็นแพเลย”

รินขัดใจ “ไม่นงไม่นอนมันแล้ว ฉันจะนั่งอยู่อย่างนี้แหล่ะ”  รินเดินไปนั่งไกลจริงๆ งอน โกรธ ไม่นงไม่นอนมันแล้ว

“ตามใจ  งั้นผมนอนก่อนนะ ดูสิ นอนไม่กี่วันยังติดกลิ่นขนาดนี้ หอมจัง” ศรัณย์นอนหลับตาพริ้ม 

รินหันมามอง  แทบอยากฆ่าให้ตาย

เรือนเล็ก  เช้าวันใหม่ พระอาทิตย์ขึ้นเหนือหมู่บ้านบนภูเขากลางป่า สวยงาม รินมองไป ศรัณย์ไปแล้วพร้อมเป้  ตื่นออกไปแล้ว รินเห็นกระดาษพับไว้บนโต๊ะ ดูมีมากขึ้นกว่าเดิม วางเรียงรายอยู่

ศรัณย์  เดินนำทุกคนไปตามทางบนภูเขา “แยกเป็นสองกลุ่ม จะได้ไม่เป็นจุดสังเกต มีอะไรก็คุยกันด้วยวิทยุ”

ศรัณย์กับ โชติพากำลังกันไปคนละครึ่ง แยกกันไปคนละทาง

ค่ายโจร  กองกำลังโจรทั้งหมด เตรียมตัวศึกใหญ่ ขึ้นบนหลังม้า เสือขาวบริกรรมน้ำมนต์สาดไปที่กลุ่มโจรที่แยกเป็นสองกลุ่ม ของเสือกิจ ของเสือบาง 

เสือกิจบอกกับเสืองบาง “พี่ขาวจะอยู่ปกป้องค่าย ข้าจะอยู่ที่น้ำตก แต่กำลังส่วนใหญ่ที่สุดจะอยู่กับเอ็ง”

เสือบางมั่นใจ “ด่านของฉันด่านเดียว ก็จัดการมันได้แล้ว ไอ้พวกทางการหรือจะสู้อาคมของเรา”

เสือขาวหัวเราะร่า “เอ็งคงนึกว่าเอ็งฉลาดอยู่คนเดียว ฮะฮะฮ่า  ดูถูกกันเกินไปแล้ว  ข้าวางแผนตลบหลังเอ็งไว้หมดแล้ว  ไอ้ปลัดกับพวกตำรวจ  มึงต้องกลายเป็นผีเฝ้าป่า วันนี้แหล่ะ” 

เสือบางสั่ง “ไปโว้ย” 

กลุ่มโจรบนหลังม้าของเสือบางวิ่งออกไป ตามด้วยกลุ่มของเสือกิจ

--- จบปดิวรัดา ตอนที่ 10 ---