บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 12 หน้า 11
หน้าบ้าน บ้านเจ้าคุณบำรุง ศรัณย์มีกระเป๋าเป้ ก้าวเข้ามามองบ้าน หน้าถมึงทึงอย่างกับจะมาฆ่าใครสักคน ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าบ้าน กดกริ่ง แจ๋วเดินมาหา ศรัณย์แอบมองเพราะไม่เคยมาบ้านนี้ ศรัณย์ ได้ยินทุกอย่าง
“บ้านท่านเจ้าคุณบำรุงใช่ไหมครับ”
“ค่ะ”
“ที่จะมีงานแต่งงานพรุ่งนี้ใช่ไหมครับ ผมมารับเงินค่าดอกไม้ครับ”
ศรัณย์หน้าเครียดเพราะได้ยินคำว่าแต่งงาน
“อ๋อ เชิญข้างในค่ะ คุณหญิงเตรียมไว้ให้แล้ว” แจ๋วเดินนำชายคนนั้นเข้าไป
ศรัณย์เห็นประตูเปิดอยู่เลยเดินเข้าไป ศรัณย์มองไปเห็นรินยืนอยู่ในสวนด้านใน ศรัณย์รีบวางเป้เดินไปทันที
ที่สวน รินกำลังเก็บมะลิเอาไปทำขนม ศรัณย์โผล่มาพร้อมเสียง ดุมาก “บราลี !”
รินเงยหน้าเจอเขายืนจังก้า รินสะดุ้งทำตะกร้าร่วงเพราะกลัวรังสีอำมหิตที่ส่งมา “คุณศรัณย์”
“ใครจะแต่งงาน ….หล่อนหรือ หนอยกล้าหนีฉันมา กล้ามากนะ” ศรัณย์ จับแขนริน
“คุณมาได้ยังไงคะ”
“ไอ้อรุณฤกษ์อยู่ไหน มันว่ามันอยู่ข้างบ้านคุณ ข้างตรงไหน ข้างหน้า ข้างหลัง ข้างซ้าย หรือข้างขวา บอกมา”ศรัณย์ปล่อยริน เดินพล่านไปจะหาบ้านอรุณฤกษ์
รินรีบไปดึงมา “อย่าไปค่ะอย่าไป คนที่แต่งงานน่ะน้องสาวฉัน ฉันมางานแต่งงานน้องสาว
“หล่อนหนีมากับมัน ... ตอบรับรักมันแล้วหรือ... ลองบอกว่าใช่สิ ฉันจะได้ฆ่ามัน”
“ไม่ ไม่ใช่ ฉันมาแต่งงาน ฉันมางานแต่งงานจริงๆ คุณเป็นผู้รักษากฎหมาย คุณฆ่าใครไม่ได้นะ”
“ผู้ชายที่มันหยามศักดิ์ศรีผู้ชายด้วยกัน เอาไว้ไม่ได้” ศรัณย์ ยังดึงดันเดินออกไป
รินรีบดึงกลับ “นี่หยุด หยุดบ้าเสียที ฉันไม่ได้หนีตามเขามา ฉันแค่อยากมีเวลา คิดอะไรหน่อยก็เท่านั้นเอง”
ศรัณย์หันมาจับแขนริน “เมื่อคืนอยู่บนรถไฟ คุยอะไรกัน จับมือกันหรือเปล่า นั่งติดกันใช่ไหม แวะที่ไหนหรือเปล่า บอกมานะ”
“คุณมันใจสกปรก อย่าเอาที่คุณทำกับผู้หญิงคนอื่นมาป้ายสีฉัน ฉันไม่เคยจับมือกับใครทั้งนั้น ฉันกลับบ้านเลย ไม่ได้แวะ ไปถามใครดูก็ได้”
“ดี เพราะหล่อนเป็นของๆ ฉัน ฉันไม่เคยทรยศหล่อน หล่อนก็ทรยศฉันไม่ได้” ศรัณย์จับมือรินขึ้นมาเขย่า “มือนี้เป็นมือของฉัน ไอ้อรุณฤกษ์ มันไม่มีสิทธิ์มาจับ”
รินดึง แต่ไม่ออก “ปล่อย วันนี้คุณเป็นอะไรของคุณ ใจเย็นหน่อยได้ไหมคะ”
“ฉันเป็นลูกคนเดียว ของเล่นในบ้านทุกชิ้นเป็นของฉันคนเดียว ตอนเด็กๆ ฉันต่อยกับเพื่อนทุกวัน เรื่องเดียวเลย พวกเพื่อนๆมายุ่งกับของเล่นฉัน”
“ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณ”