บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 12 หน้า 13
ห้องอาหาร บ้านเจ้าคุณบำรุง ทั้งหมดทานข้าวเย็นไปคุยกันไป แจ๋วดูแล
คุณหญิงเพ็ญแขเกริ่น “บรานีเขาจะแต่งงานมะรืนนี้แล้ว เพิ่งรู้ว่าการ์ดเชิญยังไปไม่ถึง เปลี่ยนจากงานหมั้นเป็นงานแต่ง ฉุกละหุกน่าดู ขอโทษคุณศรัณย์นะคะ”
“ผมรู้อย่างนี้ก็สบายใจ ผมนึกว่าเขาหมดรักผม หนีตาม....” รินหันขวับว่าอย่าพูดนะ ศรัณย์เลยยอมเปลี่ยนคำพูด ““เพื่อน” มากรุงเทพ”
“อยู่บ้านก็ดูหงิมๆ พอออกเรือนไปก็แสนงอนขนาดนี้เชียวรึ คนใจเย็น คนใจดีของฉันหายไปข้างไหนเสียแล้ว ...หือ แม่ริน” เจ้าคุณบำรุงขำ
คุณหญิงเพ็ญแขเอ็ดเบาๆ “นั่นสิ ทีหลังไม่เอานะลูก มีอะไรก็คุยกันเสีย ทำคุณปลัดเสียงานเสียการ ต้องมาตามถึงพระนคร แบบนี้ไม่ถูก”
ศรัณย์อมยิ้ม รินค้อน ถูกด่าคนเดียว
เจ้าคุณบำรุงเปรย “เห็นพ่อศรัณย์ อดนึกถึงศักดิ์เขาไม่ได้ ตอนมีเรื่อง อาอยู่ที่อังกฤษ ห้าหกปี จะกลับบ้านก็ไม่ได้ อาเสียใจมาก เขากับอาเคยสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก”
“ผมต้องกราบขอบคุณท่านเจ้าคุณมากกว่าขอรับ ขอบคุณนะครับ ที่เมตตาผม... เรื่องริน”
เจ้าคุณบำรุงพยักหน้า “รินเป็นคนสำคัญของพวกเราทุกคน ที่ยกให้ เพราะมั่นใจว่าศรัณย์จะได้ของขวัญที่ดีที่สุดจากครอบครัวเรา ในอนาคตไม่ว่าจะได้ยินอะไรมา ขอให้เชื่อคำอา ลูกสาวอาคนนี้เป็นของมีค่า อายกให้เพราะหวังดีต่อศรัณย์”
“ครับ”
คุณหญิงเพ็ญแขถามขึ้น “นี่ก็ค่ำแล้ว คืนนี้จะยังไงกัน”
เจ้าคุณบำรุงสรุป “ผัวเมียกัน ก็ต้องนอนด้วยกันสิ หรือว่าพ่อศรัณย์จะไปนอนบ้าน”
“ผมไม่มีบ้านที่กรุงเทพครับ ผมขอนอนที่นี่ กับเมียของผม !”
รินเสียงดัง “เอ๊ะนี่” รินโวยแล้วได้สติ มองทุกคน ที่ตกใจ รินจำยอม “เอ้อ ค่ะ”
บรานีกับบุรณี สองสาวหัวเราะกันอีก ขำริน
บุรณีเสนอ “เดี๋ยวบุไปนอนกับพี่รานี ห้องบุ ใหญ่โตกว้างขวาง สะดวกสบาย ไม่ต้องห่วงค่ะคุณศรัณย์”
ศรัณย์ยิ้มขอบคุณ รินค้อนอีก
รินเดินนำศรัณย์เข้ามาในห้อง ศรัณย์มีกระเป๋ามาด้วย
“ห้องน้ำอยู่ทางนี้ค่ะ นี่ค่ะผ้าเช็ดตัว” รินเปิดตู้ หยิบผ้า ศรัณย์เดินตามเข้ามามองในตู้ ที่แยกเป็นสองฝั่งของบุรณีกับของริน
ศรัณย์ชี้ สายตาสำรวจ “นี่เสื้อผ้าหล่อนรึ”
“ค่ะ”