บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 4 หน้า 9
ก่อนจะหันมาหารินที่ยืนงงงวย “ฉันขออนุญาตต่อหล่อน แค่อยากรู้ว่าเค้าร้องไห้ทำไม แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเค้า” ศรัณย์ปีนออกไป
“นี่คุณ ....” รินโกรธ “ออกไปจริงๆด้วย”
ศรัณย์ปีนออกมาจนมาถึงที่สวน กำลังจะเดินต่อไป ดวงสวาทก็เดินมาหา “ศรัณย์”
“ดวง”
ดวงสวาทโผเข้ากอดทั้งน้ำตา “ดวงคิดถึงคุณ คิดถึงคุณที่สุด”
“เกิดอะไรขึ้น คุณเป็นอะไรไป”
“ผู้ชายคนนั้นหลอกดวง ดวงจะหย่ากับคุณชายนริศ”
ศรัณย์ตกใจ ในห้องนอนศรัณย์ รินแอบมองตกใจ เสียใจที่เขากอดกันแน่น
ชรัตน์เดินมาเจอเข้า “คุณดวง หาตั้งนานมาอยู่นี่เอง ไอ้รัณ แกหนีออกมาได้ยังไง กลับไปเลยนะ”
“ดวงยังไม่ได้เล่าเรื่องให้รัณย์ฟังเลย”
“ไว้คุยกันพรุ่งนี้ วันนี้วันแต่งงาน แขกเหรื่อผู้ใหญ่ยังอยู่ เดี๋ยวใครมาเจอเข้า....กลับไปได้แล้วรัณย์”
“ผมไปก่อน ไว้ค่อยคุยกัน”
“รัณย์ อย่าไป อย่าไป อย่าทิ้งดวงไว้” ดวงสวาทดึงศรัณย์ไว้
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะพาคุณดวงไปที่โรงแรมในเมือง ฉันจะดูแลคุณดวงให้แกอย่างดี วางใจเถอะนะ”
ศรัณย์พยักหน้า ผละออกจากดวงสวาท
“ฮือ อย่าไป”
ศรัณย์ออกไป ชรัตน์หันมากำชับดวงสวาท “รอตรงนี้ อย่าไปไหนนะครับ ห้ามไปไหนนะ” ชรัตน์ตามศรัณย์ไป
ศรัณย์กำลังจะปีนกลับเข้าห้อง
“แกปีนลงมาด้วยบันไดนี่หรือ”
“เด็กมันคงลืมเอาไว้น่ะ”
รินเปิดออกมาดูที่ระเบียง ชรัตน์มองขึ้นไปแล้วสะดุ้ง “ชะอุ้ย เจ้าสาวคนสวย ยืนตาเขียวอยู่โน่น เขาจะถีบบันไดแกไหม”
“เขาอยู่บ้านนี้มาเป็นเดือนแล้ว เขาไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก ฝากคุณดวงด้วยนะ”
เสียงคุณหญิงแก้งเอ่ยชม “หนูรินเป็นเด็กเรียบร้อย จิตใจดีมาก ดิฉันขอบคุณคุณจริงๆค่ะคุณหญิง”
ศรัณย์ปีนขึ้นไป ตัวของศรัณย์อยู่บนราวบันได รินมองลงมาสายตาคมกริบ รินจะทำยังไงกับบันไดที่อยู่ใกล้มือเพียงนิด “คนดี ไม่ใช่โกรธ ไม่เป็น !”
รินเอื้อมมือไปผลักบันได ให้หลุดลอยออกไป ศรัณย์ร้องเสียงหลง “เฮ้ยยยยยยยยยยย”
ชรัตน์ตาเหลือก บันไดที่มีตัวรัณย์ ลอยอยู่บนอากาศ กำลังจะร่วงลงมาทับตน “ไอ้รัณ” ชรัตน์กระโดดหนีไปข้างๆ เอาตัวรอด
ศรัณย์ร่วงลงมากับพื้นเต็มๆ “อูย ก้นฉัน”
แขกที่เหลือ บางส่วนแยกย้ายกันนั่งพูดคุย ดื่มกาแฟ ดื่มเหล้า คุณหญิงแก้วชะงักกับเสียงเฮ้ยยาวๆของศรัณย์ เสนอที่ดูแลเสริฟน้ำชาก็ได้ยิน กระซิบบอก “คงไม่มีอะไรกระมังครับ”
คุณหญิงแก้วพยักหน้า เพราะหลายคนก็ไม่ได้ยิน คุณหญิงแก้วหันไปสนทนากันต่อ