บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 3 หน้า 5
ทั้งป้าม้วนและแต้วปรี๊ดจนทนไม่ได้วิ่งปรี่เข้าตะลุมบอนใส่ป้าบัวเผื่อนทันที ต่างไม่มีใครยอมจนเหตุการณ์วุ่นวาย เมื่อป้าม้วนผลักป้าบัวเผื่อนลงไปก้นจ้ำเบ้าในกะละมังแล้วตามขึ้นไปคร่อมจะตบซ้ำ น้อยและแต้วเลยไม่ยอม พยายามจะเข้าไปช่วยลูกพี่ของตน แต่ด้วยน้ำที่หกออกมาลื่น ทำให้ต่างคนต่าง ลื่นไถลไปไม่ถึงจุดหมายซะที
ประภาพรรณทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องห้ามไม่ให้ทุกคนตีกัน “พอๆ อย่าตีกัน” แต่คำพูดของประภาพรรณไม่เป็นผล
ป้าบัวเผื่อนพลิกตัวกลับมาตั้งหลักได้คว้าผ้าม่านมาพันรอบคอป้าม้วนเอาไว้ จนป้าม้วนตาเหลือกหายใจไม่ออก
สมหมายและเดชวิ่งมาเห็นเข้า พยายามจะเข้ามาช่วย “เฮ้ยพอแล้ว ป้าบัว เดี๋ยวป้าม้วนก็ตายจริงหรอก!” เดชเดินเข้าไปพยายามจะแกะผ้าม่านออกจากคอ ป้าม้วน แต่ป้าบัวเผื่อนไม่ยอมเลยกลายเป็นการชักเย่อกันไปมา สมหมายเห็นท่าไม่ดี วิ่งไปที่สายยางเปิดน้ำ จนสุด...แล้วฉีดใส่ทุกคน “แยกๆ กินข้าวหม้อเดียวกันแท้ๆ กัดกันอย่างกับหมา!”
ป้าบัวเผื่อน ป้าม้วน และเดช พากันวิ่งหลบน้ำที่สมหมายฉีดมา ทั้งสามคนลืมตัวไปว่าในมือมีผ้าม่านอยู่
“อย่าดึงผ้าม่าน!” ประภาพรรณพยายามจะร้องเตือนแต่ไม่ทัน
ป้าบัวเผื่อน ป้าม้วน และเดช จับผ้าฉีกออกจากกัน ไปคนละทิศละทางดัง “แควก!”
ปทุมวดีเดินมายืนข้างๆ สมหมายเห็นเข้าพอดี “อ๊าย!” ปทุมวดีอึ้งตกใจมาก สมหมายก็สะดุ้งตกใจ หันไปฉีดน้ำใส่ปทุมวดีแทนอย่างลืมตัว แต่ตอนนี้ ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับผ้าม่านราคาแสนแพงของปทุมวดีอีกแล้ว “ผ้าม่านอิตาลีของฉัน!” ปทุมวดีช็อกมากจนเป็นลมไป
“คุณหญิง!” ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปช่วยปฐมพยาบาล
ที่ห้องรับแขก ปทุมวดีตัวเปียกนั่งกุมขมับอยู่บนโซฟา ป้าม้วนจัดแจงหาผ้าขนหนูมาห่มตัวให้ มีแต้วช่วย พัดวีอยู่ข้างๆ ประภาพรรณ ป้าบัวเผื่อน น้อย เดช และสมหมาย นั่งหน้าจ๋อยกันไปตามระเบียบ ที่พื้นตรงหน้ามีผ้าม่านผืนที่ ขาดวางกองอยู่หมดสภาพใช้งานเหมือนผ้าขี้ริ้วก็ไม่ปาน ปทุมวดีมองกองผ้าม่านตรงหน้าแล้วแค้น ลุกขึ้นมาชี้หน้า โวยวายใส่ประภาพรรณ “หล่อนทำให้ฉันต้องเสียผ้าม่านราคาหลายแสนไป หล่อนต้องรับผิดชอบ!”
“แต่คุณแม่สามีคะ มิวไม่ได้…”
“หล่อนไม่ต้องมาเถียง ถ้าไม่เป็นเพราะหล่อนย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของชั้น ครอบครัวผู้ดีที่แสนจะสงบสุขของชั้นก็คงไม่เละอย่างนี้! นรกส่งหล่อนมารึไงยะ” คำพูดของปทุมวดีพุ่งเข้า กระแทกใจของประภาพรรณอย่างแรง
ประภาพรรณจุกจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่กัดฟันแน่น ความรู้สึกทั้งโกรธทั้งเสียใจปะปนกันไปมา “ถ้าคุณแม่สามีคิดว่ามิวเป็นสาเหตุทำให้ข้าวของเสียหาย..มิวรับผิดชอบก็ได้ค่ะ”
คำตอบของประภาพรรณทำให้ป้าบัวเผื่อน น้อย สมหมายและเดชอึ้ง เพราะไม่มีใครเชื่อว่าคนอย่างประภาพรรณจะยอมลงให้ ปทุมวดีอย่างง่ายดาย
“คนไร้หัวนอนปลายเท้าอย่างหล่อนจะมีเงินที่ไหนมาชดใช้ค่าผ้าม่านให้ฉันกันยะ รู้มั้ยว่าราคาเท่าไหร่”
ยิ่งถูกปทุมวดี ด่าว่าพร้อมดูถูก สีหน้าของประภาพรรณก็ยิงเด็ดเดี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ “มิวไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้ให้คุณแม่สามีหรอกค่ะ แต่มิวจะชดใช้ด้วยแรงงานของมิวเอง!”