บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 10 หน้า 3
ที่โต๊ะอาหาร ปทุมวดี ปรีชาชาญ แพน ดวงแก้ว นั่งกินข้าว ประภาพรรณเข้ามานั่งที่โต๊ะเงียบๆ
“ตากรล่ะ หนูมิว” ปรีชาชาญเอ่ยถาม
“เมื่อคืนไม่ได้กลับค่ะ คงมีงานด่วน...”
ปทุมวดีวางเพลิงย่อยๆ ทันที“งานด่วนอะไร แบบนี้เค้าเรียกว่า โรคเบื่อเมียต่างหาก”
“ทะเลาะกันหรือเปล่า” ปรีชาชาญเอ่ยถามเป็นห่วง ประภาพรรณยิ้ม ไม่พูดอะไร
ปทุมวดีเยาะหยัน “คงไปทำอะไรให้ตากรไม่พอใจ เลยไม่อยากเห็นหน้ามากกว่า” แพน และดวงแก้วสบตาแอบขำด้วยความสะใจ
ประภาพรรณเบื่อที่จะต่อปากต่อคำด้วย รวบช้อนส้อม จะลุกขึ้นจากโต๊ะ “มิวขอตัวก่อนนะคะ”
“มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากันนะ ผัวเมียก็เหมือนลิ้นกับฟัน หนูมิวต้องหนักแน่น ต้องอดทนนะ” ปรีชาชาญชำเลืองไปทาง แพน ดวงแก้ว ที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ” ประภาพรรณเดินกลับไปที่ห้อง
ปทุมวดีมองปรีชาชาญ ไม่พอใจที่คอยให้ท้ายลูกสะใภ้ มองตามประภาพรรณไปอย่างหมั่นไส้
ที่สนง.กองปราบปราม ในห้องทำงานของพันกร พันกรสีหน้าแววตาเคร่งเครียด มีสภาพโทรมจากการอดนอน บนบอร์ดมีภาพข้อมูลของเสี่ยเป้ติดเต็มไปหมด พันกรเดินดูรูปต่างๆ วนไปมาอย่างครุ่นคิด
เอกราชเปิดประตูเข้ามา แปลกใจและเป็นห่วงที่เห็นพันกรดูโทรมมาก“ผู้กอง! พักซักหน่อยดีมั้ยครับ”
“ผมไม่เป็นไร...” พันกรเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน
เอกราชตามมานั่งตรงข้าม“แล้วผู้กองจะเอายังไงกับเสี่ยเป้ต่อดีครับ”
พันกรถอนหายใจ มองภาพข้อมูลที่ติดอยู่เต็มบอร์ด“วิธีเดิมๆ มันไม่เวิร์ค เราต้องเปลี่ยนแผน”
“ยังไงครับ” เอกราชย้อนถาม
พันกรมองหน้าเอกราช “เราต้องหาสายสืบผู้หญิงเป็นนางนกต่อเข้าไปคลุกวงในช่วยสืบหาข่าวแบบใกล้ชิดติดตัวเสี่ยเป้ หลอกมันให้ตายใจ พอมันไม่สงสัยก็จะเผลอคายความลับมา ทีนี้พอเราได้หลักฐาน ก็รวบมันซะ” เอกราชเห็นด้วยกับพันกร พันกรพูดต่อ “เอาแบบที่ทั้งสวย ทั้งเก่ง ฉลาดทันคนด้วยนะ”
“มิ..” เอกราชเกือบโพล่งชื่อประภาพรรณออกไป แต่คิดว่าเธอคงไม่รับงานสายลับแบบนี้อีกแล้ว เลยไม่พูดออกไป
“ว่าไงนะ”
“ไม่มีอะไรครับ ผมจะลองหาดู แล้วจะรีบรายงานผู้กองนะครับ”
ที่ร้านกาแฟของนิโรบล ประภาพรรณหน้าเบื่อๆ เศร้าๆ นั่งคนแก้วกาแฟอย่างซังกะตาย
“นี่! มิวคิดอะไรมาก คุณกรเขารักมิวจะตาย” นิโรบลปลอบเพื่อน
“...ก็ไม่อยากคิดหรอก แต่ก็...อดคิดไม่ได้ คุณแพนก็ให้ท่าเหลือเกิน ยังมีคุณดวงแก้ว คุณแม่สามีอีก ตัวชงเลย” ประภาพรรณถอนหายใจหนักๆ
“มิวต้องหนักแน่นนะ”
“ใครๆ ก็บอกให้หนักแน่น มิวแน่นคับอกไปหมดแล้ว ถ้าซักวันคุณกรใจอ่อน มิวคงถูกเฉดหัวออกจากบ้าน”
นิโรบลจับมือประภาพรรณพยายามให้กำลังใจเพื่อน ประภาพรรณฝืนยิ้ม“มิวคิดว่าคุณกรเป็นคนแบบนั้นเหรอ”
ประภาพรรณฉุกคิด “อืม…ก็ไม่หรอก แต่มันหลายครั้งแล้วนะ น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อนเลย”