บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 11 หน้า 7
แพน และดวงแก้วที่ถูกพาดพิง ตกใจจนหน้าเหวอ นึกเคืองที่ถูกเอาไปเปรียบกับน้ำ
“ว้าย! พูดอะไรอย่างนั้นล่ะคะคุณพี่รัตนา หนูแพนออกจะมีออร่ามีราศีขนาดนี้ ต่อให้หนูน้ำจะขาวเนียน สักแค่ไหน ก็คงไม่เท่า…” ดวงแก้วปรายตามอง “เจ้าตัวจริงหรอกนะคะ”
สายสมรไม่ทันคิด “แบบที่เค้าเรียกว่า แข่งเรือแข่งพายน่ะแข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนาแข่งไม่ได้ใช่มั้ยคะ คุณดวงแก้ว”
คำพูดของสายสมรทำให้ทุกคนขำคิกคักกันออกมา โดยเฉพาะแพน และดวงแก้วที่ได้ โอกาสแขวะน้ำอย่างสะใจว่าเป็นของเทียม น้ำหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยที่ถูกหัวเราะเยาะ
ประภาพรรณเห็นแล้วสงสารน้ำมาก ตัวเองก็มีปมอยู่ จึงออกปากช่วยเหลือน้ำ “แต่ดิชั้นไม่คิดอย่างนั้นนะคะ” แก๊งคุณหญิง แพน ดวงแก้ว หยุดหัวเราะแล้วหันกลับมามองประภาพรรณเป็นตาเดียว ประภาพรรณก็มองตอบทุกคนอย่างมุ่งมั่นและพูดต่อ “ถึงแม้ว่าน้ำจะเป็นแค่เด็กกำพร้า แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาและมารยาท ควรเทียบว่าเป็นเพชรในตมมาก กว่าค่ะ เพราะเพชรไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน…เพชรก็ยังเป็นเพชร” เธอปรายตามองแพนและดวงแก้ว “ไม่ใช่แค่ลูกปัดสำเพ็งราคาถูกๆ ที่หาได้ตามท้องตลาดทั่วไป”
แพนและดวงแก้วมองหน้ากันอึ้ง พูดไม่ออก ไม่คิดว่าประภาพรรณจะตอกกลับมาแรงขนาดนี้ สองแม่ลูกตวัดสายตามองประภาพรรณอย่างเจ็บใจ ประภาพรรณจ้องตอบกลับอย่างไม่กลัวเกรง
ปทุมวดีเห็นท่าไม่ดี กลัวมีเรื่อง รีบเปลี่ยนเรื่อง“จะเพชรจะลูกปัดอะไรก็ช่างมันเถอะ! ว่าไงคะคุณหญิงอมรา อย่างหนูน้ำนี่ พอจะมีงานที่สมาคมให้ทำมั้ยคะ”
“มีสิคะ คุณหญิงปทุม ไว้ดิชั้นจะจัดการให้แล้วแจ้งไปนะคะ” อมราตอบเอาใจ
ซาบซึ้งในความเมตตาของคุณหญิงอมราและปทุมวดีมาก รีบลงไปกราบที่ตักของทั้งสองคน “น้ำกราบขอบพระคุณคุณหญิงอมรา แล้วก็คุณหญิงปทุมวดีมากนะคะ ที่ให้โอกาส...เด็กไร้บ้าน...” น้ำ
ประภาพรรณ และพวกปทุมวดีมองท่าทางอ่อนน้อมของน้ำด้วยความเอ็นดู ตรงข้ามกับแพน และดวงแก้วที่มอง ท่าทางของน้ำด้วยความหมั่นไส้
แพนและดวงแก้วเดินหน้ามุ่ยออกมาจากห้องน้ำ
แพนทำเสียงล้อเลียน“น้ำกราบขอบพระคุณคุณหญิงอมรา แล้วก็คุณหญิงปทุมวดีมากนะคะ ที่ให้โอกาส...เด็กไร้บ้าน... โอ๊ย! นังน้ำเนี่ยสตรอเบอรี่ใช่เล่น เห็นแล้วหงุดหงิด!”
“นั่นน่ะสิ กะอีแค่เด็กเหลือขอคนเดียว เห่ออะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้” สองแม่ลูกเซ็ง มากที่ตัวเองไม่ได้เป็นจุดสนใจเหมือนเดิม สักพักดวงแก้วทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้ หันไปถามแพนอ้อมๆ แอ้มๆ “นี่นังแพน…ไหนๆ วันนี้ นังพวกแก๊งคุณหญิงก็ไม่ได้สนใจอะไรเราแล้ว…เราไปหาอะไรทำแก้เซ็งกัน ดีกว่า”
“จะไปช้อปปิ้งได้ไงล่ะแม่ เงินไม่มีสักบาท”
“ชั้นไม่ได้จะชวนแกไปช้อปปิ้ง…ชั้นจะชวนแกไปหาเงินต่างหาก” ดวงแก้วทำคันไม้คันมืออยากเล่นไพ่
แพนเห็นท่าทางของแม่แล้วเข้าใจทันที เซ็งหนักกว่าเดิมอีก “ถามจริง ตั้งแต่มันขู่ฆ่าครั้งก่อน แม่ยังไม่เข็ดอีกเหรอ”