บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 11 หน้า 8
“ชั้นมีแกซะอย่าง จะไปกลัวทำไมล่ะ…น่านะ…เผื่อว่าเสี่ยจะให้เงินติดกระเป๋าแกสักก้อนด้วยไง” ดวงแก้ว
มองอ้อนขอแพนที่จริงๆ ก็อยากได้เงินติดกระเป๋าจากเสี่ยเป้มาใช้แก้เบื่อเหมือนกัน เลยรับปาก
“เออๆ ไปก็ไป เผื่ออ้อนขอเสี่ยมาใช้สักแสนสองแสน”
“มันต้องอย่างสิ ลูกสาวแม่…” ดวงแก้วยิ้มร่าอย่างสมใจ ตั้งท่าจะจูงมือแพนออกจากสมาคม
“เดี๋ยวก่อนแม่!” แพนทำท่าเหมือนคิดอะไรได้รีบรั้งเอาไว้
“อะไรอีกเล่า…” ดวงแก้วหงุดหงิด
แพนหยิบมือถือขึ้นมาจะพิมพ์ไลน์หาปทุมวดี “ต้องหาข้ออ้างบอกนังคุณหญิงนั่นก่อน หายไปดื้อๆ แบบนี้ เดี๋ยวความจะแตก”ดวงแก้วคิดตามแพนแล้วเห็นด้วย “คุณหญิงป้าคะ…แพนกับคุณแม่ขอตัวออกไปทำธุระเรื่องร้านเสื้อก่อนนะคะ ยังไงเจอกันที่บ้านค่ะ” แพนส่งมือถือที่พิมพ์ข้อความในไลน์ตามที่พูดให้ดวงแก้วดู แล้วก็ยิ้มอารมณ์ดี
“เสร็จแล้วแม่ ไป…” สองแม่ลูกรีบออกจากสมาคมไปอย่างเนียนๆ
ภายในครัวที่บ้านนรินทร์จรรยา ป้าม้วนและแต้วเดินถือถาดสำรับที่พวกประภาพรรณกินเสร็จเข้ามาในครัวอย่าง เซ็งๆ นอยด์ๆ ป้าบัวเผื่อนและน้อยที่ช่วยกันตำน้ำพริกมองทั้งสองคนอย่างสงสัย
“นี่พวกแกเป็นอะไรกันเนี่ย ซึมเป็นหมาหงอยเลย” ป้าบัวเผื่อนเอ่ยถาม
“ก็น่าจะหงอยอยู่หรอกจ้ะ แล้วก็ไม่ได้หงอยธรรมดาๆ ด้วยน้า…อีกนิดนึงก็จะหัวเน่าละ” น้อยหัวเราะคิกคักกับป้าบัวเผื่อนอย่างคะนองปาก
แต้วและป้าม้วนถูกน้อยจี้ใจดำ ป้าม้วนรีบหันไปแหวใส่เสียงดัง “นี่นังน้อย….เดี๋ยวนี้แกไม่รู้จักหัวหงอกหัวดำ กล้าว่าข้าเป็นหมาหัวเน่าเรอะ”
“ก็หรือไม่จริงล่ะจ๊ะป้าม้วน แค่เด็กน้ำเน่านั่นเข้าบ้านมาวันเดียว คุณหญิงยังเห่อขนาดพาไปสมาคมฯ ไฮโซด้วย...ต่อไปอาจจะยกย่องให้เป็นลูกเป็นหลานก็ได้นะ” แต้วเอ่ยซื่อๆ
“โอ๊ย! นังแต้ว นี่แกโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่วะเนี่ย” ป้าม้วนเซ็งความซื่อบื้อของแต้วมาก
น้อยและป้าบัวเผื่อน เห็นทั้งสองคนทะเลาะกันเอง หลุดขำพรืดออกมา
“โธ่เอ๊ย…ข้าก็นึกว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็แค่หวงถิ่น” ป้าบัวเผื่อนเริ่มเข้าใจอาการ
“อีบัวเน่า นี่เอ็งด่าข้าเป็นหมาอีกแล้วนะ! คอยดู เดี๋ยวข้าจะกัดให้จมเขี้ยวเลย!”
ป้าม้วนฟิวส์ขาด วิ่งถลาเข้าไปเปิดศึกกับป้าบัวเผื่อน ด้านน้อยกับแต้วก็ไม่รอช้าพุ่งเข้าชาร์จกันทันที สาวใช้ทั้งสี่บุกตะลุมบอนกันไปมาวุ่นวาย
ป้าบัวเผื่อนทนไม่ไหว เขวี้ยงสากกะเบือในมือออกไป “ไม่ไหวแล้วโว้ย….งานนี้ขอปาหัวหมาซะทีเถอะวะ!”
สากกะเบือของป้าบัวเผื่อนลอยฟิ้ว ข้ามห้องไป เป็นจังหวะเดียวกับที่กล้าเดินเปิดประตูเข้ามาพอดี สากกะเบือของป้าบัวเผื่อน เปรี้ยงใส่หัวของกล้าเต็มๆ กล้าเห็น ดาวขึ้นเต็มท้องฟ้าแล้วสลบไป
“ไอ้กล้า/พี่กล้า!!” ทั้งสี่ยืนอึ้งด้วยความตกใจ