บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 16
ภายในห้องคอนโดของแพน แพนมองหน้าน้ำ...รอคำตอบ
น้ำแกล้งทำเป็นถอนหายใจหนักใจ “ไม่มีผีตัวไหนเข้าสิงหรอกค่ะ คุณแพน น้ำเบื่อนังมิวค่ะ”
ดวงแก้วเอามือทาบอก ตกใจอย่างแรง “อุ๊ยตาย! เรียกจิกนังมิวซะด้วย”
“นังมิว...มันเป็นจอมแสแสร้ง แกล้งทำดีแต่ที่แท้ก็ไม่เคยจริงใจกับใครเลย ดูตอนงานสมาคมฯ คราวที่แล้วสิคะ มันหายหัวไปแต่งตัวสวย ปล่อยให้คนอื่นทำงานกันเหนื่อยงกๆ”
“ก็จริงของมันนะ” ดวงแก้วเห็นด้วย
แพนมองน้ำอย่างไม่ค่อยเชื่อใจเท่าไหร่นัก “แล้วชั้นจะไว้ใจแกได้แน่เหรอ...แกอาจจะสตรอเบอรี่เก่งกว่านังมิวก็ได้...”
น้ำจ้องไปที่ดวงตาของแพน “เรื่องที่ช่วยลบภาพในกล้องวงจรปิด ยังไม่ไว้ใจอีกเหรอคะ”
ดวงแก้วเข้ามา กระซิบกระซาบบางอย่างกับแพน แพนพยักหน้ากับดวงแก้ว หันไปเชิดหน้ากับน้ำ “..ขอชั้นคิดดูก่อน เธอกลับไปได้แล้ว...”
น้ำยิ้มพยักหน้า...ลุกขึ้นจะออกไป
กล้างัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นตอนออกมาจากห้องนอนด้านใน ไม่รู้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย “ตะเอง...กลับจากช็อปปิ้งแล้วเหรอ” น้ำเลยได้เห็นเต็มๆ ว่ากล้าอยู่กับแพน เพราะเสื้อผ้าที่สวมก็ยับยู่ยี่เนื่องจากผ่านการนอนมา...“เฮ้ย...มาได้ไง...” กล้าตกใจรีบวิ่งเข้าไปหลบด้านใน
แพนหน้าเสีย แต่แล้วก็เชิดหน้าพูดกับน้ำ “ถ้าจะพิสูจน์ความจริงใจก็อย่าเป็นคนปากมาก…”
น้ำทำท่าเอามือรูดซิปปาก...แล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋า หยิบแหวนเพชรวงเล็กๆ ยื่นให้แพน
น้ำกลับไปแล้ว แพนมองแหวนเพชรวงเล็กในมือที่น้ำให้มา ดวงแก้วกระแซะเข้ามาหยิบไปดู “แหวนเพชรของใครเหรอ”
“น้ำบอกว่าของยัยคุณหญิงปทุมวดี มันหยิบมาเป็นของฝากเล็กๆ น้อยๆ ให้เรา...”
กล้าเดินออกมาจากด้านในแล้วพูดขึ้น “พี่ว่าน้องน้ำดูซื่อๆ ไม่น่าจะมีพิษภัยอะไรนะ”
แพนอดคิดถึงคำพูด สุดท้ายของน้ำก่อนกลับไม่ได้ “แหวนแล้วก็สมบัติของคุณหญิง มันควรเป็นของคุณแพน มากกว่านังมิว จะให้น้ำทำอะไรก็บอกนะคะ เพราะไม่มีอะไรที่อดีต 18 มงกุฎ อย่างน้ำจะทำไม่ได้ค่ะ!”
แพนหน้านิ่ง ตัดสินใจจะลองเชื่อน้ำดูสักครั้ง
ดวงแก้วสวมแหวนแล้วส่องดูพร้อมยิ้มปลื้ม “ขอแม่นะ” แพนยิ้มให้ดวงแก้ว ไม่ตอบว่าอะไร หมายถึง อนุญาต