บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 23 หน้า 3
ในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง รถที่เสี่ยขับหนีตำรวจจอดอยู่ตรงที่เติมน้ำมัน ในรถ..แพนนั่งคุมน้ำอยู่ที่เบาะหลัง
เด็กปั๊มเดินถือบัตรเครดิตเสี่ยเป้มายื่นให้หน้าตาง่วงๆ“เฮียบอกว่าไม่รับบัตรเครดิต ขอเงินสดเท่านั้น”
“อะไรกัน ดึกป่านนี้แล้ว อั๊วไม่ได้กดเงินสดมา” เสี่ยเป้โวยวาย
“จะเอาไง...คิดจะโกงเหรอวะ” เด็กปั๊มทำท่าไม่พอใจ
แพนเห็นท่าไม่ดีเลยยื่นแบงก์พันให้เด็กปั๊มไป “เอาเงินสดไป อย่าพูดมาก...”
เด็กปั๊มรีบรับเงินสดไปจากมือแพนแล้วส่งบัตรเครดิตคืนให้เสี่ยเป้ ก่อนจะเดินจากไป
“ขอบใจนะ” เสี่ยเป้หันไปบอกแพน
“แล้วเสี่ยจะเอาไงต่อ...”
“หนูสองคนหิวมั้ยล่ะ” เสี่ยเป้กลับย้อนถาม
น้ำที่นั่งเงียบอยู่นานเลยพูดขึ้น“หิวจนไส้จะขาดแล้วค่ะ”
“หนูแพน ขอยืมก่อน 500 เดี๋ยวเราหาซื้ออะไรไปกินกัน แล้วจะบอกว่าจะเอาไงต่อ คนอย่างเสี่ยเป้ไม่มีทางอับจนหรอก...”
แพนอิดออดทำท่าไม่อยากให้“แต่ว่า เมื่อกี้แพนจ่ายค่าน้ำมันรถไปแล้วนะคะ”
น้ำชักรำคาญเลยควักเงินห้าร้อยให้แทน “จะเถียงกันอีกนานมั้ย เอานี่...น้ำให้ ไม่ต้องคืน”
เสี่ยเป้รับเงินจากน้ำไป น้ำรอจังหวะอยู่ รีบเปิดประตูรถทำท่าจะหนี แต่ไม่ไวไปกว่าแพนที่กระชากผมน้ำกลับมาพร้อมยิ้มเยาะ “ไหนว่าหิวไง...”
เสี่ยเป้เห็นท่าไม่ดีสั่งการแพนแล้วรีบสตาร์ทรถ ขับออกไป“หาอะไรมามัดนังน้ำไว้...”
บังกะโลริมทะเลแห่งหนึ่ง เป็นบ้านพัก เก่าๆ โทรมๆ ห่างไกลผู้คน เสี่ยเป้ แพนและน้ำที่ถูกมัดไว้หลวมๆ งดูข่าวประกาศจับในทีวีที่มารีรันวนไปมาแล้วเครียด หงุดหงิดมาก
เสี่ยเป้ทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาถีบทีวีล้มดังเปรี้ยง “โธ่เว้ย! ทำมันเป็นแบบนี้ไปได้วะ…” สองสาวสะดุ้งตกใจกลัว
แพนเข้าใจ “ตำรวจออกหมายจับ ก็เท่ากับว่าโดนยึดทรัพย์สิน บัตรเครดิตก็ใช้ไม่ได้ ที่เสี่ยรูดเติมน้ำมันไม่ผ่าน ก็เพราะเหตุนี้นี่เอง”
เสี่ยเป้คิดตามคำพูดแพนแล้วยิ่งเครียดมากขึ้น พยายามคิดหาทางออก “เออ ไม่ต้องขยายความ อั๊วรู้หรอกน่า” และแล้วเสี่ยเป้ก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรออก หันมาพูดกับแพนด้วยสายตาคาดหวัง “เงินสดที่เสี่ยโอนเข้าบัญชีหนูทุกเดือนไง ไปเบิกมาให้หน่อยสิ เสี่ยขอยืมก่อน...”
แพนตกใจ หน้าซีดอ้อมแอ้มตอบเสี่ยเป้ไป “ไม่มีหรอกค่ะเสี่ย ตอนนี้แม่เบิกไปเล่นไพ่ที่ปอยเปตหมดแล้ว”
เสี่ยเป้หน้าเสีย รู้สึกว่าความหวังสุดท้ายพังทลายไป “โฮ้ย! ไม่มีเงินแล้วจะหนีกันได้ยังไง” ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เสี่ยเป้เอ่ยพลางเดินไปมาในห้องเร็วขึ้น ราวกับเสือติดจั่น “ไอ้พวกตำรวจนี่ก็เหลือเกิน…มันรู้ที่ซ่อนได้ไงวะ”
น้ำนั่งหน้าซีดส่อพิรุธ แพนหรี่ตามองน้ำแล้วเริ่มมั่นใจว่าเป็นน้ำแน่นอน “แพนรู้ค่ะว่าพวกตำรวจมันรู้ที่ซ่อนได้ยังไง”
เสี่ยเป้หันมามองแพนนิ่ง สนใจมาก
ที่กองปราบ รองวิเชียร เอกราช หมวดบัญญัติ จ่าพนมยังรอคอยการติดต่อของเสี่ยเป้
รองวิเชียรกังวล “เสี่ยเป้ไม่ติดต่อมาเลยใช่มั้ย ผมชักเป็นห่วงคุณน้ำ”