บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 13 หน้า 5
ปทุมวดีจ้องหน้าประภาพรรณ จะเอาเรื่องให้ได้ อมรา ราตรีก็ยืนลุ้นให้ปทุมวดีเล่นงานประภาพรรณ
“ยอมไม่ได้นะคะคุณพี่ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น” ราตรียุ
“คุณหญิงคงต้องแตกหักกับนังเด็กต่ำๆ คนนี้แล้วล่ะค่ะ” อมราแนะ
ปทุมวดีหายใจเข้าปอดหนักๆ สร้างความมั่นใจ “ถ้าหล่อนไม่ทำตามที่ชั้นสั่ง ก็ไม่ต้องมานับถือชั้นเป็นแม่สามีอีก!! และชั้น...จะไม่นับหล่อนเป็นสะใภ้บ้าน นรินทร์จรรยาอีกต่อไป!!” ราตรี อมรา ดวงแก้วซี๊ดปากด้วยความสะใจ ประภาพรรณมองเหม่อออกไปข้างนอกไกลๆ ด้วยความท้อแท้ที่โดนบีบคั้นจากปทุมวดี แล้วก็ตัดสินใจก้มลงเช็ดรองเท้าให้แพนอย่างช้ำใจ ปทุมวดียิ้มอย่างผู้ชนะ “ก็แค่เนี้ย”
ทุกคนมองประภาพรรณด้วยความพอใจเย้ยหยัน ประภาพรรณฝืนอดทนไม่ปริปาก
ปทุมวดีและคุณหญิงทั้งหลาย เดินคุยกันกระหนุงกระหนิงกลับไปที่ห้องประชุม ประภาพรรณพยายามเดินเลี่ยงไปทางตรงกันข้าม
แพนเห็นว่าคุณหญิงทุกคนเดินไปกันหมดแล้ว รีบเดินตามประภาพรรณไป “เดี๋ยว!” ประภาพรรณหยุดเดินหันกลับมาหาแพนที่ ยืนยิ้มร้ายอยู่ “แกฟังชั้นนะ อีโง่!! ถึงตอนนี้ชั้นไม่ได้อยู่ที่บ้านนรินทร์จรรยา แต่ชั้นจะเขี่ยแกให้ออกไปจากชีวิตพี่กร แล้วจะ เอาพี่กรมาทำผัวซะ แกเตรียมตัวโดนผัวทิ้งได้เลย”
ประภาพรรณฟังที่แพนพูดอย่างไม่แสดงอาการใดๆ “นี่ที่คุณโดนจับได้ที่เชียงรายยังไม่เข็ดอีกเหรอ”
“ชั้นไม่สนหรอก”
ประภาพรรณเดินเข้ามาประชิดแพน“ฟังชั้นให้ดีๆ เหมือนกันนะ เธอไม่มีทางได้คุณกรไปทำผัวแน่ๆ ขอย้ำ! ไม่ มี ทาง!” ประภาพรรณจ้องแพนเขม็ง จนแพนเองยังต้องขยาด แต่ก็ยังทำเป็นเชิดหน้าไม่ยอมเสียฟอร์ม
ที่บ้านนริยทร์จรรยา น้ำยิ้มแย้มอยู่ในครัวช่วยป้าบัวเผื่อนกับน้อยทำอาหาร แต้วนั่งซังกะตาย ป้าม้วนนั่งเอนหลังพักผ่อน
“คุณหญิงไม่อยู่ คุณแพนไม่อยู่ บ้านนี้มันเงี๊ยบเงียบนะป้าม้วน” แต้วบ่น
“นั่นสิ ข้าก็เบื่อเหมือนกัน” ป้าม้วนหาวแล้วหลับตา “ไม่มีอะไรทำ งีบดีกว่า”
น้ำได้ทีรีบสืบเรื่องแพ น“พี่แต้วจ๊ะ ตอนที่คุณแพนเค้ามาอยู่ที่นี่ เค้าอยู่นานมั้ยจ๊ะ”
“แกจะรู้ไปทำไม” แต้วย้อนถาม
ป้าบัวเผื่อนรำคาญเลยตอบซะเอง “ยอกย้อนนะแก เด็กมันถามดีๆ อยู่ไม่นานหรอก เห็นว่าจะออกไปทำร้านเสื้อผ้าหรืออะไรสักอย่าง”
“งั้นคุณแพนก็รวยอะสิจ๊ะป้าบัวเผื่อน มีเงินเปิดร้านด้วย” น้ำเอ่ยทึ่งๆ
ป้าบัวเผื่อนหันไปถามแต้ว“นังแต้ว ตกลงคุณแพนของแกรวยมั้ยวะ”
น้อยอดปากไว้ไม่ได้ขอแจมสักหน่อย “รวยก็ไม่ต้องมาไล่ตามจับคุณพันกรหรอกป้า ถามได้” น้ำฟังข้อมูล ด้วยแววตากร้าว