บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 12 หน้า 2
ปทุมวดีฟังข้ออ้างของสองแม่ลูกอย่างชื่นชมแล้วก็จำใจต้องให้ไป “อ๋อ เหรอจ๊ะ แล้วกลับมาเยี่ยมป้าบ่อยๆ นะหนูแพน อยู่บ้านคนเดียวแบบนี้ ไม่รู้นังมิวจะแผลงฤทธิ์ อะไรใส่ป้าบ้าง”
“ถ้าจัดการเรื่องเปิดร้านเสร็จแล้ว แพนสัญญาว่าจะมาหาคุณหญิงป้าทันทีเลยค่ะ”
ปทุมวดีดึงแพน เข้ามากอด ชื่นใจในน้ำคำของแพนมาก ดวงแก้วและแพนไหว้ลาปทุมวดี แล้วขึ้นรถที่มีกล้าขับออกไป ปทุมวดีมองตามรถของทั้งคู่ตาละห้อย ความเหงากัดกินใจอย่างน่าประหลาด
แพน ดวงแก้ว และกล้าเปิดประตูคอนโดเข้ามา ทั้งสามคนอึ้งในความหรูหราใหญ่โตของคอนโดนี้มาก
“โห…ใหญ่อย่างกับวัง!” กล้าเอ่ยอย่างตื่นตาตื่นใจ
ดวงแก้วตื่นเต้น “นังแพนเอ๊ย เอ็งนี่มันดวงดีแล้วมีวาสนาแท๊แท้เลย เสี่ยเป้เค้าถึงได้ทุ่มทุนให้เอ็งขนาดนี้”
กล้าเอะใจคำพูดของดวงแก้วมาก ตวัดสายตามองแพน “นั่นสิเตง ทำไมเสี่ยเป้เค้าถึงซื้อรถซื้อคอนโดหรูให้เตงแบบนี้อ้ะ เตงทำงานอะไรให้เสี่ยกันแน่”
แพนหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย กลัวว่ากล้าจะจับได้ หาคำแถมากลบเกลื่อน “ชั้นไปเป็นผู้จัดการนางแบบนานาชาติในสังกัดของเค้าน่ะพี่กล้า เสี่ยก็ต้องทำทุกอย่างให้มันสมฐานะ และหน้าตาของบริษัทแบบนี้แหละ” กล้าหรี่ตามองแพนอย่างไม่เชื่อใจนัก แพนเห็นท่าไม่ดีเริ่มแอ็กติ้งดราม่าใส่กล้าอีก “อนาคตของเราใกล้จะเป็นจริงแล้ว พี่กล้าไม่ดีใจหรือจ๊ะ” แพนเดินเข้ามากอดกล้าแน่น
กล้างงในท่าทีของแพนแต่ก็กอดตอบไปทั้งที่ใจยังว้าวุ่นเรื่องนี้อยู่
ที่บ้านนรินทร์จรรยา ปรีชาชาญกำลังจะล้มตัวลงนอนอ่านหนังสือ แต่มองเห็นภรรยานั่งหน้าเมื่อย ถอนหายใจดังเฮือกๆ อยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ก็สงสัย “เป็นอะไรไปเนี่ยคุณหญิง เอาแต่ถอนหายใจตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว”
ปทุมวดีเศร้า “พอคุณดวงแก้วกับหนูแพนไม่อยู่ น้องว่าบ้านมันเงียบๆ เหงาๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ”
ปรีชาชาญรู้สาเหตุแล้วอมยิ้มออกมาอย่างขำๆ “ถ้าคุณหญิงเหงา คุณหญิงก็ออกไปหาเพื่อนๆ สิครับ”
คำพูดของปรีชาชาญทำให้ปทุมวดีฉุกคิดอะไรบางอย่างออก“จริงด้วยค่ะคุณพี่!” ปทุมวดีรีบหยิบมือถือขึ้นมาแล้วส่งไลน์หาราตรีและผองเพื่อน “น้องๆ คะ พรุ่งนี้คุณพี่อยากจะไปบริหารข้อมือด้วยสักหน่อย เจอกันที่เก่าเวลาเดิมนะคะ” สีหน้าของ ปทุมวดีหมายมั่นมาก หัวใจพองโต ในที่สุดก็จะได้เจอเพื่อนแล้ว
ภายในครัว ป้าบัวเผื่อน ป้าม้วน แต้ว น้อย สมหมายและเดชนั่งล้อมวงกินข้าวกันอยู่ แต้วและน้อยนั่งเหม่อลอยมาก จนพาให้ทุกคนหงุดหงิด
ป้าบัวเผื่อนเห็นแล้วรำคาญ “โฮ้ย! นี่พวกเอ็งเป็นอะไรกันไปหมดห๊ะ! จะกินมั้ยข้าวเนี่ย”
“นั่นน่ะสิ นั่งเหม่ออยู่นั่นแหละ” ป้าม้วนเห็นด้วย
“ก็พี่กล้าย้ายออกไปแบบนี้...” แต้วเปรย
งานนี้น้อยไม่ทะเลาะกับแต้ว รีบเสริม “ใช่ จะไม่ให้พวกชั้นนั่งซึมได้ยังไงล่ะป้า”