บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 16 หน้า 3
ขุนเทพชำนาญหน้าบึ้งตึง “นินทากันจบแล้วหรือไม่ ถ้ายังไม่จบ ฉันจะได้ให้คนอื่นมาทำกับข้าวกับปลาแทน”
ขุนรักษ์เทวาทิ้งค้อน แต่ก็ไม่พูดอะไรมาก ส่วนข้าหลวงคนอื่นรีบก้มหน้าทำงานด้วยความกลัว ขุนเทพชำนาญมีสีหน้าครุ่นคิดขึ้นมา หลังจากที่ได้ยินเรื่องที่ทุกคนนินทา
ยามเย็น เรือนขุนเทพรักษา พวกทาสหามหีบขนาดใหญ่เข้ามาในห้องนอน โดยมีขุนเทพรักษายืนมองด้วยความพอใจ “ออกไปได้แล้ว” พวกทาสรีบออกจากห้องไปแล้วปิดประตูลง ขุนเทพรักษาเข้าไปเปิดหีบออก ชายหนุ่มในหีบก็ลุกขึ้นกอดขุนเทพรักษาไว้ ขุนเทพรักษตกใจเล็กน้อย “อุ๊ย เล่นกระไรกันนี่”
ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่ม “ผู้ใดเล่น กระผมเพียงแต่คิดถึงท่านขุนต่างหาก”
แต่ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงหลวงศรีมะโนราชดังขัดจังหวะขึ้นก่อน “อยู่ข้างในหรือไม่ ออกมาคุยกันหน่อยซี”
ขุนเทพรักษาหน้าเสีย “คุณหลวงมา..” ขุนเทพรักษาบอกลูกสวาท “รอฉันประเดี๋ยวนะ”
ขุนเทพรักษารีบออกไปจากห้อง
ขุนเทพรักษารีบเดินออกมาจากข้างในห้องด้วยท่าทางตื่นๆ โดยมีหลวงศรีมะโนราชและขุนเทพชำนาญยืนรออยู่ “คุณหลวง มีกระไรหรือเจ้าคะ”
หลวงศรีมะโนราชหันไปพูดกับเทพชำนาญ “เล่าไปซี”
“มีข้อสงสัยว่าขุนจิตใจภักดิ์อาจไม่ใช่ขันทีแท้ เหมือนเช่นอ้ายศรีขันทิน”
ขุนเทพรักษาตกใจนึกไม่ถึง “อ้ายจิตใจภักดิ์น่ะรึ” ขุนเทพรักษาคิดทบทวน “มันสองคนสนิทสนมกันนัก หรือว่าจะเป็นจารบุรุษเสียทั้งคู่”
“ก็อาจเป็นได้ ข่าวนี้ถือเป็นคุณกับเรานัก เราเสียนังเยื้อนที่เป็นพยานปากเอกไป ทำให้ฉันคิดว่าหมดหวังแล้ว แต่พอมี เรื่องนี้ขึ้นมา เราก็อาจโยงไปกระทบถึงอ้ายศรีขันทินได้
ขุนเทพรักษาลังเล “แต่เราจะทำให้ออกญาวังเชื่อถือเราได้หรือเจ้าคะ”
ขุนเทพชำนาญยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันคิดกับคุณหลวงไว้หมดแล้ว ครานี้ เราคงต้องเตรียมการกันสักเล็กน้อย”
หลวงศรีมะโนราชยิ้มร้ายอย่างมีแผนการ
หัวค่ำ บนเรือนคุณท้าวโสภา เป้าคุกเข่ายื่นปิ่นปักผมที่แน่นซื้อให้ ให้กับคุณท้าวโสภาที่นั่งหน้าบึ้งตึงอยู่ เป้ามีท่าทางหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่ท่านเจ้าคุณกำแหง และหลวงศรีมะโนราชนั่งอยู่ใกล้ๆ คุณท้าวโสภา
เป้ากลัวคุณท้าวมาก “นี่เจ้าค่ะคุณท้าว ปิ่นปักผมที่ขุนจิตใจภักดิ์ซื้อให้”
คุณท้าวโสภารับปิ่นมา ก่อนจะขว้างทิ้งด้วยความโมโห “เป็นสาวเป็นนาง ไปรับของกำนัลมีค่าได้อย่างไร ใครสั่งใครสอนให้หล่อนทำตัวเยี่ยงนี้ งามหน้านัก”