บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 3 หน้า 2
ตำหนักเจ้าจอมเพ็ญ เลื่อนนางข้าหลวงคนโปรดของเจ้าจอมเพ็ญ กำลังไล่นางข้าหลวงคนอื่นที่กำลังทำงานออกไปจากตำหนัก เลื่อนดุเสียงดัง “มัวแต่อ้อยสร้อยอยู่นั่นล่ะ รีบๆออกไปได้แล้ว ถ้าหม่อมแม่หรือฉันไม่ได้เรียกใช้ ไม่ต้องเสนอหน้ามาเลยนะ” เลื่อนไล่ส่ง “ไป ไปให้หมด ไปๆ”
เลื่อนไล่ทุกคนออกไปจนหมด ก็มีสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง ภูมิใจในตัวเอง เลื่อนหันไปพูดที่ประตู “เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ ท่านเจ้าคุณ”
พระยาพลเทพก็เดินเข้าประตูมา “เจ้าจอมท่านเล่า”
เจ้าจอมเพ็ญเดินออกมาจากข้างใน แล้วไปนั่งที่ตั่ง ก่อนที่เลื่อนจะนั่งพับเพียบลงกับพื้น ใกล้ๆ พระยาพลเทพก็เดินไปนั่งที่ตั่งเล็กๆ ห่างออกไปเล็กน้อย เจ้าจอมเพ็ญหน้าเครียด
“คุณพระนายศรีเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว ดีที่ท่านเจ้าคุณรู้เข้าหูเสียก่อน มิเช่นนั้น ออกญาสีหะราชเดชะคงเอาหลักฐานที่มีฟ้องร้องเราไปแล้ว”
“กระผมไม่เคยไว้ใจออกญาผู้นี้อยู่แล้ว จึงให้คนจับตาดูการเคลื่อนไหวอยู่ตลอด เห็นเงียบไปนานปี นึกว่าหมดพิษสง ที่ไหนได้ ยังย้อนกลับมาแว้งกัดเราอีกจนได้” สีหน้าพระยาพลเทพเจ็บใจ
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มเยาะ “อย่าเรียกว่าแว้งกัดเลย เรียกว่าย้อนกลับมาหาที่ตายจักเหมาะกว่า”
“ตราบใดที่ยังจับตัวไม่ได้ ก็ยังวางใจไม่ได้ดอกขอรับ แลออกญาผู้นี้ยังมีที่พึ่งสุดท้ายอยู่” สีหน้าพระยาพลเทพกังวล เจ้าจอมเพ็ญคิดตาม ยิ้มเจ้าเล่ห์ “กรมขุนวิมลภักดีน่ะรึ”
เจ้าจอมเพ็ญหันไปพูดกับเลื่อน “นังเลื่อน กรมขุนท่านประทับอยู่ที่ตำหนักหรือไม่”
“อยู่เจ้าค่ะหม่อมแม่”
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มเจ้าเล่ห์ “ดี เช่นนั้นเอ็งไปเอากลบทที่ข้าเพิ่งแต่งเสร็จมาที ข้าจะเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าอยู่หัวท่าน แลไปกราบทูลกรมขุนวิมลด้วย ว่าข้ามีกลบทใหม่ หากกรมขุนทรงอยากลองแก้กลบทให้เป็นที่สำราญพระทัย จะได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าอยู่หัวพร้อมกัน”
“เจ้าค่ะหม่อมแม่” เลื่อนคลานเข่าเลี่ยงออกไป
พระยาพลเทพยิ้มแย้ม “เจ้าจอมช่างมีปัญญานัก ใช้กลบทดึงกรมขุนวิมลให้เข้าเฝ้าทำให้ออกญาสีหะราชเดชะไม่อาจขอความช่วยเหลือจากกรมขุนวิมลได้”
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มรับ “แต่แผนนี้ก็ถ่วงเวลาได้ไม่นานนักดอกนะ”
“มิต้องกลัว ออกญาสีหะราชเดชะ อยู่ไม่ถึงตะวันตกดินดอกขอรับ” พระยาพลเทพยิ้มเหี้ยม
เจ้าจอมเพ็ญอมยิ้มมุมปากอย่างพอใจ