บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 27 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
อินโอบบ่าแมงเม่าเป็นการปลอบใจ “จะเป็นได้อย่างไร พี่ม่วงก็บอกแล้วพระองค์เพียงแต่เตรียมทหารไปเพื่อความรอบคอบ ไม่ได้รบกันจริงเสียหน่อย เจรจาเสร็จก็เสด็จกลับมา หรือไม่ก็ให้พวกเราย้ายตามไปจันทบูรเท่านั้นเอง”
“ขอให้เป็นเช่นนั้นเถิดจ้ะ” แมงเม่าหน้าเครียดขึ้นมา “แต่ฉันสังหรณ์ใจอย่างไรไม่รู้ โดยจำเพาะพี่ขันทอง ฉันรู้สึกเหมือน...” แมงเม่าคิดหนักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนใจแล้วพูดออกมา “เหมือนจะไม่ได้เจอกับพี่ขันทองอีก ฉันกลัวเหลือเกินจ้ะ” สีหน้าแมงเม่าไม่สบายใจมาก
“ ตี ๓ ” กำแพงเมืองจันทบูร ทหารเมืองจันทบูรยังคงตรวจตราบนกำแพงเมืองอย่างเคร่งครัด ที่หน้ากำแพง ห่างออกไปพอสมควร พระเจ้าตากทรงช้างพังคีรีบัญชรนำทหารมา มีขันทอง หลวงพิชัย ม่วง พันหาญ ติ่น ผล และทหารจำนวนมากแต่ละคนสีหน้าสงบนิ่ง พร้อมรอฟังคำสั่งพระเจ้าตาก ทหารบนกำแพงยังไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่าทหารฝ่ายตรงข้ามบุกมาแล้ว เพราะพระเจ้าตากอาศัยความมืดพรางตัว จนเคลื่อนทัพเข้าประชิดเมืองได้ พระเจ้าตากทรงหยิบปืนสั้นออกจากเอว แล้วยิงขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณ สิ้นเสียงปืนขันทองและทุกคนต่างโห่ร้อง วิ่งเข้าบุกตีกำแพงเมืองจันทบูรทันที ทหารเมืองจันทบูรตกใจสุดๆ ไม่คิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะกล้าบุกเข้าตีทั้งๆที่กำลังน้อยกว่า เลยลนลานทำอะไรไม่ถูก
เรือนพระยาจันทบูร พระยาพลเทพเปิดประตูห้องนอนออกมา โดยมีขุนแผลงฤทธิ์และพระยาจันทบูร รออยู่ที่
หน้าห้อง พระยาพลเทพตกใจมาก “เกิดกระไรขึ้น”
พระยาจันทบูรเครียดหนัก “อ้ายพระยาตากมันยกทัพมาตีเราแล้ว”
พระยาพลเทพนึกไม่ถึง “มันบุกมาเองเลยรึ” พระยาพลเทพยิ้มร้ายๆ “กำลังมันน้อยกว่าเราหลายเท่า เทวดาดลใจให้มันกลับมาหาที่ตายแท้ๆ” พระยาพลเทพหันไปสั่งขุนแผลงฤทธิ์ “ท่านขุน บัญชาการป้องกัน อย่าให้มันบุกเข้ามาได้ หากมันถอยไปเมื่อใด จงรีบตามไปตีทันที”
“ขอรับ” พระยาพลเทพมีสีหน้ามั่นใจมาก
กำแพงเมืองจันทบูร ทหารเมืองจันยิงปืนใส่ทหารพระเจ้าตากที่บุกเข้ามาไม่ยั้ง แต่ทหารพระเจ้าตากก็ยังวิ่งบุกเข้าไปอย่างไม่กลัวตาย กระสุนพุ่งเฉี่ยวไปมา มีโดนบ้างแต่ก็ไม่มากนัก เพราะความมืดทำให้ยิงพลาดเป็นส่วนใหญ่ ทหารจันทบูรตะโกนลั่น “ยิงให้โดนซีวะ มันบุกเข้ามาแล้ว”
“มันมืดเหลือเกินขอรับ เล็งไม่ถนัดเลย”
ในที่สุดทหารพระเจ้าตากก็บุกประชิดกำแพง ก่อนจะพาดบันไดกับกำแพง ขันทองใช้ปากคาบดาบ