บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 1 หน้า 3
จูนจูนสำเนียงดัดจริต “คือแบบว่า ก็เป็นแอร์โฮสเตสไรงี้ – เริ่ดป่ะล่ะ” จูนจูนหมุนตัวรอบหนึ่ง
คะนึงนางงง “เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมจูนจูนมาเป็นแอร์ล่ะ”
“ก็ฉันเบื่อเป็นคุณหนูไปวันๆน่ะ วันๆเอาแต่ขอเงินพ่อแม่ใช้อ้ะ..เธอไม่เบื่อเหรอ”
“ไม่เลยซักนิด นี่เธอสบายดีหรือเปล่าเนี่ย ถามจริง”
“บ้า! ฉันแค่อยากออกมาเจอโลกภายนอกไรงี้ ได้เดินทาง..เจอผู้คน..หาเงินด้วยตัวเอง”
“จูนจูน เธอถูกแฟนทิ้งเหรอ”
“ม้ายยย..เธอก็ ฉันก็แค่อยากหาประสบการณ์ใหม่ๆให้กับตัวเอง จบมาเป็นเดือนแล้วอยู่เฉยๆ เธอไม่เบื่อรึไง”
“นี่..อย่าบอกนะว่าเธอถูกตัดออกจากกองมรดกไรงี้!”
“เฮ้ย..อย่ามาล้อเล่นสิ ฉันพูดจริงๆ นี่เธอไม่อยากเป็นแอร์มั่งเหรอ…สนุกนะ ได้เที่ยวได้ช้อปปิ้ง ได้ปิ๊งคนหล่อๆด้วย เงินก็ดี เนี่ย..ตอนนี้ได้ยินว่า Vow Airlines เขาก็กำลังเปิดรับสมัครแอร์นะ”
“อืมม์.” คะนึงนางฟังไปงั้นๆ
“ถ้าสนก็รีบไปสมัครเลย สวยๆ เก่งๆ อย่างเธอน่ะเข้าได้สบายๆอยู่แล้ว” จูนจูนยื่นนามบัตรให้คะนึงนาง
“เอ้า นี่นามบัตรฉัน เผื่อไว้เม้าธ์มอย – ไปก่อนล่ะนะ จุ๊บๆ”
“เออ..แต๊งกิ้ว โชคดีนะ” คะนึงนางมองจูนจูนเดินไป “สติไม่ดีหรือเปล่าเนี่ยจูนจูน อยู่รวยๆสวยๆไม่ชอบ”
คะนึงนางเริ่มชะเง้อมองหาคนขับรถอีก “แล้วอีตาอำนวยทำไมยังไม่มาซะทีเนี่ย เฮ้ยย..อารมณ์เสีย!”
ร้านหนังสือใกล้บริเวณจุดรับผู้โดยสารขาเข้า บนชั้นนิตยสาร เห็นนิตยสารผู้หญิงปกเป็นรูป ‘ปฐพี’ ในชุดนักบิน..หล่อมากกก มีคนมาหยิบไปดู แล้วเริ่มกระซิบเม้าธ์กันกับเพื่อน
“นี่ไงๆ เล่มนี้ไง”
“ไหนๆ อ๊ายยยย..หล่ออ้ะ”
“เปิดดูซิ....”
แอร์โฮสเตสสามคนมุงดูหนังสือกัน คนหนึ่งพลิกหาหน้าแฟชั่นด้านใน เห็นภาพปฐพีในชุดแฟชั่นลำลอง เสื้อยืดยีนส์เพลนๆ แต่ก็ยังดูเท่ สามสาวกรี๊ดเบาๆพร้อมกัน ไม่ดังมาก
“ฮอทมากกก”
“ออร่าเวอร์อ้ะ ใส่เสื้อยืดแค่นี้ก็เท่เป็นบ้าแล้ว”
“เห็นเขาบอกว่าที่บ้านก็รวยมากด้วย”
“จริงเหรอ ทั้งหล่อทั้งรวย โอ๊ยยย... อยากได้อ้ะ”