บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 16 หน้า 3
“จริงๆพี่ปริยาก็น่าสงสารนะ ฉันไม่เข้าใจพี่พจน์เลย ก็รู้ว่าตัวเองเป็นเกย์แล้วไปแต่งงานทำไมวะ”
“แหม่ บางทีชีวิตคนมันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นนี่หว่า เขาอาจจะต้องแต่งเพราะมีปัญหาทางบ้านก็ได้ เหมือนแกไงนาง” ผักกาดแซวนักรบ “แหม...เข้าข้างเขาจนออกนอกหน้าเลยนะแก”
“อ้าวอีนี่..ฉันก็พูดไปตามน้ำ คนเราน่ะบางทีมันก็คงต้องมีเสียสละเพื่อคนอื่นบ้างแหละ”
คะนึงนางถอนหายใจเล็กๆ กลับมาคิดเรื่องตัวเองอีกครั้ง
เช้าวันใหม่ ห้องแต่งตัวในฟิตเนส นักรบในชุดกีฬากำลังนั่งผูกเชือกรองเท้าอยู่ พอผูกเสร็จก็ก้มดูนาฬิกาข้อมือ
“สเก๊ตออกรึยังวะ”
นักรบคว้าไอแพดจากในกระเป๋ากีฬาออกมา คีย์เข้าเว็บไซท์ของออฟฟิศ ใส่รหัสโค้ดเพื่อเช็คตารางบินของตัวเอง แต่แล้วหน้าก็ค่อยๆซีดลง รีบเลื่อนหน้าจอไปมาดูให้แน่ใจ
“อะไรวะ ทำไมมีแค่โดเมสติกล่ะ...ทั้งเดือนมีแค่สี่ไฟล์ทเองเหรอ!”
นักรบในชุดกีฬาเดินตรงดิ่งเข้าไปในส่วนออฟฟิศ กะว่าจะไปเคลียร์เรื่องตารางบิน เผอิญสวนกับสายฟ้า
“อ้าว นักรบ กำลังจะไปไหนน่ะ”
“ผมจะไปคุยเรื่องสเก็ตเดือนหน้าน่ะพี่ มันมีไฟลท์น้อยมากเลยแล้วก็แค่โดเมสติกเอง”
“เฮ้ย..ใจเย็นๆก่อน นายรู้ไม่ใช่เหรอว่านายไม่ควรแต่งตัวแบบนี้เดินไปเดินมาในออฟฟิศน่ะ”
“เอ่อ..ผมขอโทษ พอดีใจร้อนอยากจะรีบมาเคลียร์ ผมไม่เข้าใจน่ะ ว่าทำไมไฟลท์ผมลดลงเหลือแค่นี้”
สายฟ้าดูอึดอัดพูดไม่ค่อยเต็มปาก “ก็..นายไม่ค่อยสบายไม่ใช่เหรอเขาก็ให้เวลานายรักษาตัวไง”
“รักษาตัวอะไร”
“ก็นายป่วยไม่ใช่เหรอ”
“ผมป่วย? ป่วยเป็นอะไร”
“อ้าว ก็เขาเล่ากันว่านาย” สายฟ้าพูดเบาๆ “เป็นโรคเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ ก็เลยต้องพักผ่อนและรักษาตัวไง”
“อะไรนะ! ผมน่ะเหรอ” นักรบจุก-พูดไม่ออก “แล้ว..คนเอาเรื่องนี้ไปเม้าธ์กันได้ยังไง”
“ก็นายแจ้งลาป่วยใช่เหรอ เขาก็ต้องรู้กันสิ”
“ผมแจ้งที่ไหน ก็ผมไม่ได้ป่วย”
“อ้าวก็ถ้าไม่ป่วย แล้วใครมันจะแจ้งล่ะ”
“ถามผมแล้วผมจะรู้มั้ยล่ะ”