บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 16 หน้า 5
“โตแล้วนะ จะออกไปเที่ยวก็ต้องรู้จักป้องกันตัวเองบ้าง”
“พี่พจน์!!”
“หรือที่พี่พูดมันไม่จริง”
“พี่ไม่รู้จริงๆเหรอว่า ผมถูกแกล้ง”
“ใครเขาจะมาแกล้งเธอ” นักรบถอนหายใจยาวจะบอกเรื่องปริยาก็กลัวพจน์ไม่เชื่อ พจน์เปลี่ยนเรื่อง
“เสาร์อาทิตย์นี้พี่จะไปซื้อของแต่งห้อง ไปด้วยกันมั้ย”
“แต่งห้อง? แต่งทำไมพี่?”
“ก็เพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ห้องใหม่ ยังโล่งๆอยู่เลย คงต้องซื้อพวกเฟอร์นิเจอร์อะไรพวกนี้แหละ”
นักรบทำหน้าเหวอ พจน์ทำพูดลอยๆเหมือนไม่สนใจ “พี่ย้ายออกมาอยู่คนเดียวแล้ว”
นักรบถึงกับงันไป สองคนเงียบกันไปอึดใจ “เพราะผมเหรอพี่”
“ไม่หรอก มันก็แค่อย่างที่เธอพูดไง ชีวิตคนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนรสชาติบ้าง”
นักรบได้แต่พยักหน้า ไม่กล้าแสดงความคิดเห็น “ว่าไง จะไปซื้อของด้วยกันรึเปล่า”
นักรบยิ้มกว้าง “ไปสิ อยากได้เด็กช่วยยกของใช่มั้ยล่ะ”
“เปล่า” แววตาพจน์ระริกแบบได้ยั่วเด็กเล่น “เธอไม่สบาย..ยกของไม่ไหวหรอก”
“พี่พจน์น่ะ!”
“ไม่ต้องอายนะ เดี๋ยวพี่พาไปหาหมอเอง” พจน์ขำๆ นักรบแทบกรี๊ดกระเง้ากระงอดงุ้งงิ้งมุ้งมิ้ง พจน์หัวเราะขำ
เครื่องบินจอดนิ่งอยู่ในสุวรรณภูมิ ในห้องผู้โดยสารเครื่องบิน คะนึงนาง ไวน์ประจำคนละจุด กำลังยิ้มแย้มต้อนรับผู้โดยสารเข้าประจำที่นั่งอยู่ ต้น-เฟิร์น คู่รักวัยรุ่นคู่หนึ่งนั่งอยู่ตรงที่นั่งริมหน้าต่าง ซึ่งติดกับประตูฉุกเฉินต้นมัวแต่ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือไม่สนใจเฟิร์นแฟนสาว
“ตะเอง คุยกะใครอยู่อ้ะ” เฟิร์นชะโงกไปดู
“เปล่า ไม่มีอะไร” ต้นเก็บมือถือทันที
“ทำไมต้องเก็บมือถือด้วยน่ะ แอบคุยกับใครอยู่บอกมานะ”
“เฮ้ย บอกว่าเปล่าก็เปล่าดิ อย่ามางี่เง่านะ”
“นี่มาหาว่าเค้างี่เง่าเหรอ ตกลงยังไม่เลิกคุยกับแฟนเก่าใช่ป่ะ”
“ก็บอกว่าไม่ได้คุยไง”
“แล้วทำไมไม่ให้ดูวะ!”