บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 13
บทประพันธ์โดย ลินิน
บทโทรทัศน์โดย แดน ซิวิไลซ์และพราว พิสุทธิ์
กลางคืน ล็อบบี้โรงแรม ไวน์กับปริยายังนั่งรอหน้าเครียดกันอยู่ที่ล็อบบี้
“ทำไงกันดีคะพี่ หายไปนานมากแล้วนะคะ เราแจ้งคนหายหรืออะไรยังไงดีมั้ยคะ”
ปริยาลุกขึ้น “ฉันจะขึ้นไปนอนแล้ว”
“อ้าว แล้วเราจะไม่ตามหาเขาเหรอคะ หายกันไปเป็นคู่ๆแบบนี้ ไวน์ว่ามัน..ไม่งามเลยค่ะ”
“ช่างเขาเถอะ โตๆกันแล้ว พรุ่งนี้กลับมาทำงานให้ทันแล้วกัน”
ปริยาสะบัดพรืดออกไป ไวน์ลุกขึ้นยืนอย่างหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
หน้าห้องพักแขกในกระท่อมเรียวกัง ป้าเดินถือเทียนส่องสว่าง นำทางมาถึงหน้าห้องพักสองห้องที่อยู่ใกล้ๆกัน “Here are your rooms..ชิทซึเรชิมัส (นี่เป็นห้องพักสำหรับคุณๆค่ะ เชิญตามสบายนะ)”
ป้าเดินค่อมตัวออกไป ทิ้งให้สี่คนมองหน้ากันว่าจะแบ่งห้องนอนกันยังไง คะนึงนางเลื่อนประตูห้องพร้อมกับดึงแขนนักรบให้เดินเข้าไปด้วยกัน “นางกับนักรบพักห้องนี้นะคะ”
นักรบเดินเข้าไปแต่อดชำเลืองมองพจน์ไม่ได้ พจน์หลบตานักรบแล้วพยักรับกับนาง
“โอเค งั้นเราไปห้องนั้นกันปฐพี”
ปฐพีพยักหน้า แต่ก่อนจะขยับเดินออกไปก็อดชำเลืองมองมาที่คะนึงนางไม่ได้ คะนึงนางกับปฐพีสบตากันกลางอากาศแล้วก็ต้องรีบหลบตากันไปทั้งสองฝ่าย
ห้องพักคะนึงนาง ในความมืดมีเพียงแสงจันทร์รำไร นักรบกับนางในชุดยูกาตะผ้าฝ้ายสำหรับแขกนอนบนที่นอนบนพื้นรา ในห้องต่างคนต่างลืมตาโพลงเพราะนอนไม่หลับ ที่สุดนักรบอดรนทนไม่ไหวเรียกนาง
“นาง...นาง...น้าง!”
“อะไร้”
“หลับยัง”
“ก็ถ้าฉันหลับแล้วจะตอบแกได้มั้ยล่ะ”