บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 14 หน้า 15
คะนึงนางพยักหน้า ไพรัชเอากล่องโฟมปาท่องโก๋ใส่ท้ายรถแล้วขับรถออกไป
บรรยากาศความวุ่นวายที่เร่งรีบในเมืองหลวง บนสถานีรถไฟฟ้าคนเดินกันพลุกพล่าน ไพรัชเดินแบกกล่องโฟมปาท่องโก๋ขึ้นมาเหลียวซ้ายแลขวาหาจุดเหมาะๆ แล้วไพรัชก็ตั้งกล่องโฟมลงกับพื้น หยิบกล่องปาท่องโก๋ที่คะนึงนางกับรัศมีแพ็คไว้ออกมาตะโกนขาย
“ปาท่องโก๋ครับปาท่องโก๋ กรอบนอกนุ่มในอร่อยได้ทุกเมื่อ เดินผ่านมาลองแวะชิมกันก่อน ไม่อร่อยไม่ต้องซื้อไป แต่ถ้าลองแล้วจะติดใจ ของอร่อยมีไม่เยอะนะครับหมดแล้วหมดเลย”
คนเดินไปมาไม่มีใครสนใจไพรัช สักพักมียามเดินมา “ลุง ไม่อนุญาตให้ขายของบนนี้นะครับ”
“แหม ผมกะจะขายแป๊บเดียวเอง ของมีไม่เยอะหรอกครับ เดี๋ยวก็ไปแล้ว”
“ไม่ได้จริงๆครับ รบกวนไปขายที่อื่นเถอะลุง”
ยามดูไม่ยอมผ่อนผัน ไพรัชหน้าเสียเลยต้องเก็บของ แบกกล่องโฟมเดินออกไป
ไพรัชแบกกล่องโฟมเดินลงบันไดมา จดๆจ้องๆว่าจะตั้งร้านตรงไหนดี ผู้คนก็เดินขวักไขว่สวนไปมา ไพรัช
เดินมาได้นิดหนึ่งก็ตัดสินใจจะหยุดลองตั้งขาย แต่มีผู้ชายคนหนึ่งรีบวิ่งผ่านไปเลยชนไพรัชกล่องโฟมล้มลง
กล่องปาท่องโก๋ตกหล่นบนพื้นกระจัดกระจาย ไพรัชพยายามเก็บ บางคนก็เตะและเหยียบกล่อง ไพรัชรู้สึกย่ำแย่จิตตก พยายามจะรีบเก็บ แต่แล้วก็มีมือคนมาช่วยเก็บ ตอนแรกเป็นสองมือแล้วก็กลายเป็นสี่-เป็นหก หนุ่มวินมอเตอร์ไซค์ที่อยู่แถวๆนั้น สามคนกำลังช่วยไพรัชเก็บของ ไพรัชรู้สึกดีขึ้นมา
วินพูดกับกลุ่มนักเรียนที่เดินผ่านมา “น้องเดินระวังหน่อยๆ พี่ขอเก็บของนิดนึง” วินเก็บกล่องคืนให้ไพรัช
“ขอบคุณมากน้อง ลองซักกล่องมั้ย”
“อะไรอ้ะลุง”
“ปาท่องโก๋ สูตรพิเศษนะ กรอบนอกนุ่มใน..อร่อยได้ทุกเมื่อ”
“เอาสิลุง ได้ก็ดีฟรีก็เบิ้ล”
“งั้นเอาไปสองเลย” ไพรัชแจกกล่องปาท่องโก๋ให้วินทั้งสามลองเปิดกล่องชิมดู
“เฮ้ย อร่อยว่ะลุง ใช้ได้เลยเนี่ย”
“โห มีนมข้นให้ด้วย แจ่มเลยลุง”
วินกินไปชมไป ไพรัชหน้าบานมีกำลังใจขึ้นมา คนเดินผ่านไปมาเริ่มมองๆ ไพรัชรีบหยิบกล่องปาท่องโก๋ออกมาตะโกนขาย “ปาท่องโก๋ครับปาท่องโก๋ กรอบนอกนุ่มใน อร่อยได้ทุกเมื่อ แวะชิมกันก่อนได้นะครับ”
วินพูดกับคนที่เดินผ่าน “อร่อยจริงๆน้อง พี่ลองกินแล้ว จิ้มนมกินนี่ยังงี้เลย” วินยกหัวแม่โป้ง