บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 15
ในห้องทำงานของเทิด เทิด ผัน ป้าพร แซม กำลังสำรวจดูรอบๆ ห้อง
“มีแค่นาฬิกาฉันที่หายไป” เทิดบอก
ป้าพรโล่งอก “ดีนะ ที่น้าผันเข้ามาเห็นซะก่อน”
เทิดสงสัย “มันคงอาศัยจังหวะที่คนไม่อยู่บ้าน เข้ามาขโมยของ”
แซมเสนอ “งั้นเดี๋ยวผมไปแจ้งความนะครับ”
เทิดรีบห้ามไว้ “ไม่ต้อง ฉันไม่อยากให้เป็นเรื่องราวใหญ่โต”
ผันยังคาใจ “ผมว่าโจรน่าจะเป็นคนใน เพราะมันรู้ทางหนีทีไล่อย่างดี”
เทิดครุ่นคิด “ฝากทุกคนเป็นหูเป็นตาให้ฉันด้วย แล้วก็อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะฉันไม่อยากให้ใครแตกตื่น จนไอ้โจรนั่นไหวตัวทัน” เทิดมองไปนอกหน้าต่างสีหน้าเคร่งเครียด
น้ำผึ้งนอนไม่หลับ ออกมายืน มองฟ้ามองดาว เธอคิดถึงช่วงที่โรแมนติกกับเทิด
เทิดรับตัวน้ำผึ้งที่โบสถ์ แล้วมองสบตากัน เทิดกับน้ำผึ้งเต้นรำกัน แล้วมองตากันหวานซึ้ง
น้ำผึ้งแอบเขินนิดๆ ก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์ “คงไม่มีอะไรหรอก คนป่าเถื่อนอย่างนายนั่น จะมาคิดอะไรกับเรา”
“ใครกัน คนป่าเถื่อนที่เธอว่าน่ะ” น้ำผึ้งสะดุ้งตกใจหันมามอง เจอเทิดเดินมา
“เปล่าค่ะ...ดึกมากแล้วทำไมคุณเทิดยังไม่นอนคะ”
“แล้วเธอล่ะ มัวแต่คิดถึงใครอยู่ถึงนอนไม่หลับ”
“เปล่าค่ะ”
เทิดยื่นผ้าห่มที่ถือมาให้น้ำผึ้ง น้ำผึ้งมองงงๆ เทิดดันผ้าห่มกระทุ้งใส่ตัวน้ำผึ้ง “คืนนี้มันหนาว ฉันกลัวเธอจะแข็งตายกลายเป็นผีเฝ้าไร่ฉันซะก่อน”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หอมเตรียมผ้าห่มเพิ่มให้แล้ว”
“ใครบอกว่าฉันห่วงเธอ ฉันก็แค่ห่วงคุณนันท์ กลัวจะไม่มีใครมาช่วยดูแลต่างหาก” น้ำผึ้งรับผ้าห่มมาแล้วงอนหันจะเดินกลับเข้าบ้านพักไป เทิดตัดสินใจดึงน้ำผึ้งให้หันกลับมาจนน้ำผึ้งเซเข้าไปประชิดเทิดจนเขาต้องโอบกอดเธอไว้ “นี่เธอจะไม่พูดขอบคุณฉันซักคำรึไง”
“แล้วคุณเทิดละคะ จะพูดดีกับฉันซักคำไม่ได้รึไง”