บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 15 หน้า 2

เทิดกับน้ำผึ้งมองสบตากัน เทิดหยิบผ้าห่มจากมือของน้ำผึ้งมาสะบัดเบาๆ คลุมให้น้ำผึ้งโอบจากด้านหลัง แล้วพูดถามที่ข้างหูน้ำผึ้ง “อุ่นขึ้นมั้ย”

น้ำผึ้งเขินเล็กๆ ก่อนจะตอบ “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

“ดึกมากแล้ว ไปนอนเถอะ อย่ามายืนตากน้ำค้างเลย...อีกอย่างแถวนี้น่ะ ผีดุ”

“ว้าย...” น้ำผึ้งที่กำลังซึ้งๆ ตกใจกลัวไปซบเทิด

เทิดแอบยิ้มมุมปาก โอบน้ำผึ้งไว้เบาๆ น้ำผึ้งรู้สึกตัวเงยหน้ามองเทิดแล้วรีบผละออกมาสีหน้ากึ่งอายกึ่งงอน เธอรีบเดินกลับเข้าบ้านไป พอน้ำผึ้งพ้นสายตาไป เทิดจึงยิ้มออกมาได้เต็มที่เพราะขำในท่าทางของน้ำผึ้ง

แพรวทิ้งกระเป๋าถือลงบนเตียงนอน ดูหน้าตาหงุดหงิด เมญ่าเดินตามเข้ามาด้วย

แพรวนั่งลงที่เตียงนอน เมญ่ายืนคุยกับแพรวพยายามปลอบ “หรือว่าจริงๆ เราอาจจะคิดมากกันไปเองคะ คุณเทิดอาจจะแค่เห็นยัยครูนั่นแต่งตัวสวยเลยมอง ไม่ได้คิดอะไร”

“ฉันดูดีกว่านังครูนั่น เทิดยังไม่เห็นมองแบบนั้นเลย สายตาที่เทิดมองมัน เหมือนสายตาที่มองฉันตอนที่เราสองคนรักกัน”

“ถ้าคนอื่นรู้ว่าคุณเทิดจะปฏิเสธคนสวยพราวเสน่ห์อย่างคุณแพรว แล้วไปคว้านังครูบ้านนอกสุดเชยนั่นมาทำเมียแทน คุณแพรวจะเอาหน้าไปที่ไว้ที่ไหนคะเนี่ย”

แพรวหันมามองดุเมญ่า เมญ่าเงียบ “คนอย่างแพรวก็ไม่มีทางยอมแพ้ นังครูบ้านนอกแน่ๆ” แพรวทำหน้าดุแบบไม่ยอมแพ้

เช้าวันใหม่ ที่ห้องครัวในบ้านพักของน้ำผึ้ง น้ำผึ้งกำลังขะมักเขม้นกับการปรุงไก่เพื่อทำไก่อบสมุนไพรอยู่ ไก่ตัวใหญ่ถูกวางบนถาด มันถูกโรยด้วยเกลือและพริกไทย ส่วนอ้อยทำหน้าที่เป็นผู้ช่วย กำลังเตรียมตะไคร้ ใบมะกรูดอยู่

เทิดเดินผ่านมาพอดีเห็นเข้าก็หยุดมอง

“อ้อยว่าไก่อบมื้อนี้มีอะไรพิเศษแน่ๆ”

เทิดพูดกับตัวเอง “ไก่อบเหรอ”

น้ำผึ้งยิ้มๆ อ้อยเดินไปมองหน้าน้ำผึ้ง “ไม่งั้นครูไม่ลงทุนตื่นเช้าไปเลือกซื้อของเองหรอก ใช่มั้ยจ๊ะ?”

“ก็ถ้าจะทำให้คนพิเศษทาน ก็ต้องพิเศษหน่อยสิจ๊ะ”

เทิดพูดกับตัวเอง “คนพิเศษ” แล้วแอบยิ้มคิดว่าเป็นตัวเอง

ป้าพรกับชมพู่ ยกอาหารมาวางบนโต๊ะกินข้าว เทิด แพรว นันท์ เมญ่าร่วมโต๊ะกินข้าวกัน เทิดมองๆ ดูบนโต๊ะเหมือนหาอะไรสักอย่าง ส่วนเมญ่าคอยดูแลให้ชมพู่ตักข้าวให้แพรวแค่นิดเดียว