บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 9 หน้า 5

“ถุย พี่หอม ไม่ลงทุนเล้ย”

“ซะที่ไหนล่ะ” หอมชูกระติก “นี่ไง หอมชงโกโก้ร้อนมาให้ครูด้วย อาจจะไม่ดีระดับไอ้มาร์ค แต่ดื่มไว้ อุ่นใจกว่านะครู”

น้ำผึ้งซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะที่มีน้ำใจกับฉัน แต่… ทุกคนกลับไปเถอะค่ะ ถ้าคุณเทิดมาเห็นเข้าจะโดนดุกัน”

“แต่ชมพู่เป็นห่วงครูนี่คะ”

“ฉันไม่เป็นไร จริงๆนะคะ”

หอมกับชมพู่พยักหน้า จำต้องยอม “ก็ได้ครับ ถ้ามีอะไร เรียกหอมได้ตลอดนะครับ”

“ทำเป็นพูดดี เข้าบ้านไปก็หลับเป็นตาย”

“แหม แกนี่รู้ทันฉันตลอดเลยนะ นังชมพู่!”

ทุกคนเดินออกไป น้ำผึ้งนั่งจิบโกโก้ร้อน คลุมผ้าคลุมของป้าพร แล้วอุ่นขึ้น  น้ำผึ้งเงยหน้ามองไปที่ระเบียงหรือหน้าต่างห้องนอนเทิด“คนอะไรใจแข็งเหลือเกิน หัวใจทำด้วยอะไรเนี่ย”  น้ำผึ้งท้อแต่ก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

เทิดนึกถึงน้ำผึ้ง ออกไปที่ระเบียงหรือมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วตกใจที่เห็นน้ำผึ้งยังยืนอยู่  เทิดพึมพำ “ดื้อด้านจริงๆ…” เทิดกับน้ำผึ้งมองตากัน น้ำผึ้งแววตาอ้อนวอน

เทิดยังใจแข็ง ไม่ยอมใจอ่อน เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เทิดตะโกนไป “เข้ามา” ป้าพรเข้ามาในห้อง “ป้าพรนี่เอง มีอะไรรึเปล่า”

“ป้าเอากาแฟมาให้ค่ะนาย”

“ขอบใจ วางไว้ก่อนเลย”

ป้าพรหาที่วางแก้วกาแฟ แล้วก็ยืนรอ ยังไม่ออกไปจากห้อง

เทิดหันไปถาม “มีอะไรอีกรึเปล่าป้า”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะนาย แค่จะมาบอกว่าคืนนี้อากาศเย็น อย่าลืมปิดประตูระเบียงด้วย เดี๋ยวลมเข้า”

“ปกติผมปิดอยู่แล้วนี่”

“อ้อ…เหรอคะ ป้าก็ลืมไป แต่ว่าคืนนี้อากาศเย็นจริงๆนะคะ ถ้าออกไปยืนข้างนอกทั้งคืนนี่ สงสัยจะไม่สบายแน่ๆ” ป้าพรพยายามพูดบอกเป็นนัยยะบางอย่างกับเทิด

เทิดทำนิ่ง “ไม่มีใครบ้าไปยืนข้างนอกทั้งที่อากาศแบบนี้หรอก”

“นั่นสิคะใครจะทำแบบนั้น ถ้าไม่มีเรื่องอะไร ป้าคนนึงคงไม่ทำ” ป้าพรพูดยิ้มๆ

เทิดแอบเหลือบมองไปด้านนอกระเบียงตรงที่น้ำผึ้งยืนอยู่

น้ำผึ้งตัวสั่นด้วยความหนาว หอม ชมพู่ อ้อย ผัน ป้าพร ยังคอยดูน้ำผึ้งจากในบ้านทุกคนเป็นห่วงน้ำผึ้ง ยกเว้นอ้อยที่ยิ้มดีใจที่จะชนะพนัน

สักพักผันก็ลุกยืนขึ้น “ทนไม่ไหวแล้วโว้ย”