บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 8 หน้า 2

“แกจะไหวเหรอฟ้า”“ไม่รู้ล่ะ เราเป็นเพื่อนกันนะฉันจะทิ้งแกลำบากคนเดียวได้ไง”น้ำผึ้งซึ้งใจ “ขอบคุณมากคุณภูกับฟ้าดีกับผึ้งจริงๆ” น้ำผึ้งกอดฟ้าใสซึ้งน้ำใจเพื่อน“ผมว่าจะทำอะไรก็รีบทำเถอะครับถ้าใครมาเห็นว่าเราแอบเข้ามาจะไม่ปลอดภัยนะครับ” พีทเตือนภูฤทธิ์ฟ้าใสและพีทหยิบอุปกรณ์จากกล่องเครื่องมือที่วางอยู่และช่วยเก็บองุ่น

เก่งหลบเข้ามาเห็นว่าไม่มีใครตามมาแล้วเลยหยุดพัก หน้าจอโทรศัพท์เห็นรูปที่เก่งแอบถ่ายพวกน้ำผึ้ง พร ชมพู่ แซมในไร่องุ่นไว้ เก่งเปิดไลน์รีบส่งรูปทั้งหมดไปให้พูนเพื่อรายงานทันที

พูนมารายงานทรงยศ “ไอ้เก่งรายงานมาว่าครูน้ำผึ้งขอเก็บองุ่นให้นายเทิดเองครับนาย”“ครูน้ำผึ้ง? แล้วแบบนี้มันจะไปทันอะไร”“มีคนอาสาไปช่วยครับ เป็นคนงานในไร่อีกสองสามคน”พูนส่งโทรศัพท์ที่มีรูปในไร่เทิดให้ทรงยศดู“มีคนแค่นี้เองรึไง”“ถ้าตามที่เก่งมันว่าก็มีแค่นี้แหละครับ”ทรงยศหัวเราะ “ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจ”“ยังไงครับนาย”“แกไม่เห็นเหรอ ต่อให้มันมีคนช่วย คนก็มีแค่สามสี่คน ตัดองุ่นส่งล็อตใหญ่ขนาดนั้นยังไงก็ไม่มีทางทัน”พูนนึกได้ “จริงด้วยครับนาย”“ยังไงไอ้เทิดมันก็ต้องเสียชื่อ เสียลูกค้า…แล้วคราวนี้ เรื่องที่ฉันคุยกับพวกนายทุนไว้ อีกไม่นานต้องสำเร็จแน่นอน” ทรงยศยิ้มร้าย

ที่ห้องรับแขกอ้อยดูซีรีย์แล้วก็ร้องไห้ซาบซึ้ง “น่าสงสารจังเลย พระเอกนางเอกรักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ โธ่โอ๊ปป้าขา! มาหาอ้อยดีกว่ารักกับอ้อยไม่มีอุปสรรคแน่!”หอมเดินเข้ามาใส่หมวกใส่ผ้าพันคอเหมือนคนงาน อ้อยเลิกดูซีรี่ส์หันไปถามอย่างแปลกใจ “พี่หอมจะไปไหน”หอมชะงักหันมาทางอ้อย ทำท่าเชิดใส่ พูดเสียงหนักแน่น “ไปช่วยครูน้ำผึ้ง!”อ้อยตกใจ “จะบ้าเหรอ เมาแดดเช้ารึไงไปช่วยมันทำไม”“เพื่อมนุษยธรรมไงล่ะ”“แหม รู้จักด้วยเหรอไอ้คำเนี้ยนี่หยุดเลยนะ อย่าได้คิดจะไปเด็ดขาดยัยครูนั่นอยากอวดเก่งขอตัดองุ่นส่งเอง ถ้าพี่ช่วย ไม่คิดเหรอว่านายจะต้องไม่พอใจ”“แต่ให้นิ่งดูดาย พี่ก็ทำไม่ได้นี่หว่า”อ้อยประชด “ตามใจโดนไล่ออกขึ้นมาอย่ามาร้องให้อ้อยช่วยนะ”