บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 3

น้ำผึ้งเดินลิ่ว หน้าตาไม่พอใจ ไม่อยากทำงานกับเทิด

ผันวิ่งตามน้ำผึ้ง“เดี๋ยวก่อนหนูน้ำผึ้ง หยุดก่อน” น้ำผึ้งหยุดเดิน ผันดักหน้าน้ำผึ้ง “หนูน้ำผึ้งจะไปไหน”

“ลุงผันน่าจะบอกน้ำผึ้งก่อนนะคะว่าคนที่จ้างน้ำผึ้งเป็นใคร ถ้าน้ำผึ้งรู้ น้ำผึ้งจะไม่เสียเวลามา”

“ลุงไม่รู้หรอกนะว่าหนูกับคุณเทิดเคยมีปัญหาอะไรกัน แต่ลุงอยากให้หนูทำงานกับคุณเทิดแล้วจะรู้ว่าจริงๆแล้วคุณเทิดเป็นคนดี”

น้ำผึ้งไม่เชื่อ  “คนดีเหรอคะ ไม่จริงหรอกค่ะ เท่าที่หนูเห็นเขาเป็นคนใจไม้ใส่ระกำใจดำอำมหิตมากกว่า”

“คิดให้ดีนะน้ำผึ้ง หนูรับเงินล่วงหน้าจากคุณเทิดไปแล้ว อยู่ดีๆจะมาเบี้ยวไม่ทำงาน ลุงว่าหนูทำไม่ถูกนะ” น้ำผึ้งคิดหนัก “คุณเทิดเป็นคนดี มีน้ำใจ ถ้าหนูไม่เชื่อลองมาสัมผัสด้วยตัวเองก็แล้วกัน ถ้าไม่ดีจริงอย่างที่ลุงว่า หนูจะลาออกไม่ทำงานต่อ ลุงก็จะไม่ห้าม”

น้ำผึ้งมองผัน ถอนหายใจคิดหนัก

ที่ห้องทำงานเทิด ผันนั่งลงตรงหน้าเทิด

เทิดหน้าเซ็ง “แกพาผู้หญิงคนนั้นมาเป็นครูสอนลูกฉันได้ยังไงวะ”

“ทำไมล่ะครับนาย ผมเห็นว่าหนูน้ำผึ้งน่ะเหมาะสมที่สุดแล้วนะครับ”

“เขาเป็นกิ๊กกับแกใช่ไหม เลยสนับสนุนเขาเนี่ย”

“โธ่นาย ผมบอกนายแล้วว่าหนูน้ำผึ้งเป็นลูกสาวเพื่อนผมเท่ากับเป็นลูกผมด้วย ผมไม่คิดบ้าๆอกุศลหรอกครับ” เทิดมองผันไม่เชื่อ “หนูน้ำผึ้งน่ะเรียนจบครูมาเลยนะนาย เป็นครูสอนนักเรียนชั้นประถม ใจดี เข้ากับเด็กได้ คุณสมบัติใช้ได้ เสียแค่ยังไม่ได้บรรจุที่ไหนประจำซักที”

“นั่นไง ยังไม่บรรจุ ก็แสดงว่าต้องขาดคุณสมบัติอะไรซักอย่างไม่งั้นป่านนี้เขาจ้างประจำไปแล้ว”

“โรงเรียนแถวนี้อัตราครูบรรจุมันเยอะที่ไหนครับนาย ถึงจะเอกชนมันก็ยังน้อยอยู่ดี”

เทิดส่ายหัวยังไม่ยอมเชื่อผัน “ก็ดิ้นรนไปหางานที่อื่นสิวะ กรุงเทพงานมีเยอะแยะ”

“เขามีพ่อมีแม่ต้องดูนะนาย แล้วไปกรุงเทพก็ใช่ว่าจะหางานได้ คนว่างงานออกเพียบ”

เทิดสวนทันที  “แก้ตัวแทนกันจริงแกจะจ้างเขาแทนฉันเลยไหม”

“โธ่ นายจะไม่คิดดูฝีมือน้ำผึ้งซักหน่อยเลยเหรอ เอาอย่างนี้ถ้าน้ำผึ้งทำไม่ได้อย่างที่ผมว่า ผมยอมลาออกจากงานเลย”

“แกก็รู้ว่าฉันไม่มีทางไล่แกออกหรอก” เทิดบอก