บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 3 หน้า 2
“งั้นนายก็จะยอมให้ผึ้งทำงานใช่ไหม”
“ไม่”
“อ้าว”
“ครูที่จะสอนลูกฉันต้องเป็นใครก็ได้แต่ไม่ใช่ยัยนี่ แค่ครูคนเดียวทำไมฉันจะหาไม่ได้!”เทิดเดินหนีไป ผันส่ายหัวกลุ้มๆ
ป้ายเปิดรับสมัครครูผืนใหญ่ถูกติดขึ้นที่ด้านหน้าบ้านของเทิดหอมยืนชมผลงานตัวเองสีหน้าภูมิใจ
พวกแหวว อ้อย ชมพู่จัดแจงโต๊ะมีของว่างหลายอย่างมารอด้านหน้า
ชมพู่วาดหวัง “ขอให้มีคนมาสมัครเยอะๆเถอะนะป้า”
แหววเออออ “ใช่ คุณนันท์แกจะได้เรียนหนังสือเหมือนเด็กคนอื่นเขาซะที”
“มันต้องมีสิ ไร่เราก็ออกจะดัง คนต้องแห่กันมาเพียบแน่ๆ” อ้อยพูดแบบมั่นใจมากแล้วก็นั่งรอที่โต๊ะรับสมัคร แต่ปรากฏว่ารอแล้วรอเล่าก็ไม่มีใครมาสมัครเลย อ้อยรอจนง่วง ชมพู่ต้องเดินมาปลุก อ้อยสะดุ้ง “โอ้ยแม่ แหกๆๆ”
“แหกอะไรของแก อ้อย เก็บของเถอะไป ไม่เห็นมีคนมาเลย”
อ้อยมองไปรอบๆ เห็นมีแต่พวกตัวเอง ไม่มีใครอยู่เลย “ไหงเป็นงี้ล่ะ”
แหววย้อน “แกก็พูดเองอยู่ว่าไร่เราออกจะดัง พวกแกว่าดังเรื่องอะไรล่ะ”
หอมว่า “ก็พวกผลิตภัณฑ์อะไรที่ไร่เรานี่ไม่ใช่เหรอ”
แหววบอก “โถ ไอ้หอมฉันน่ะก็ลืมนึกไป ไอ้ของน่ะมันก็ดังก็ดีอยู่หรอก แต่ใครแถวนี้เขาก็รู้กิตติศัพท์นายเราทั้งนั้นว่าเป็นยังไง”
ชมพู่นึกได้ “จริงด้วยป้า ไหนจะคุณนันท์อีก แกแทบจะเรียนทุกโรงเรียนแถบนี้แล้ว ครูเขาคงร่ำลือกันอยู่หรอกว่าแกน่ะ แสบแค่ไหน”
อ้อยเถียง “แสบเสิบอะไร คุณนันท์ของฉันเด็กดีจะตาย”
แหววสวน “นายไม่อยู่แถวนี้แกไม่ต้องทำเป็นประจบหรอกนังอ้อย แกอยู่กับคุณนันท์ตลอด แกก็รู้ว่าเป็นยังไง”
อ้อยหน้าเจื่อนไป
หอมกังวล “แล้วแบบนี้จะไม่มีใครกล้ามาสอนคุณนันท์จริงๆเหรอเนี่ย”
แหววส่ายหัว จะเก็บของกลับ แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “ขอโทษนะคะ” ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว น้ำผึ้งมายืนรออยู่ “ที่นี่รับสมัครครูใช่ไหมคะ”
แหววถึงกับโล่งอก อ้อยเห็นน้ำผึ้งสวยกว่าก็หน้าเบ้