บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 9

รุ่งสาง ที่เรือนเล็ก ไรวินท์ยืนมองไปไกล สักครู่แพรขาวเข้ามามองไปทิศทางเดียวกัน “คุณสีนวลเธอน่าสงสารนะคะ...นี่แล้วเธอไปทราบความจริงเกี่ยวกับ เอ่อ ชีวิตส่วนตัวของคุณตอนไหนกันคะ” ไรวินท์หันมามองหน้าดุ แต่แพรขาวกลับยิงคำถามต่อหน้าตาเฉย “แต่คุณไม่ได้ทำกับคุณสีนวลแบบที่คุณพ่อของคุณทำกับคุณแม่ของคุณ ใช่ไหมคะ”ไรวินท์ประชด “เธอคงอยากให้โลกนี้จบลงด้วยความสุขแบบเทพนิยายสินะ แล้วเจ้าชายก็กลับมาครองคู่กับเจ้าหญิง และใช้ชีวิตกันอย่างเป็นสุขชั่วนิจนิรันดร์”แพรขาวไม่ตอบ แต่ทำตาโต รอคำตอบจากไรวินท์ด้วยใจจดจ่อ กลุ่มหมอกควันปรากฏขึ้น คล้ายสัญญาณประตูแห่งการข้ามเวลาเปิด แพรขาวเดินไปที่ปากทาง ไรวินท์ไม่ได้ตามไปด้วย มองแพรขาวที่กำลังกลับที่ของเธอแพรขาวตะโกน “คุณวินท์ขา ฉันอยากรู้เรื่องคุณสีนวล กรุณาเล่าต่อด้วยนะคะ ไม่รู้ล่ะ คุณต้องเล่านะคะ”หมอกควันหายไป เหลือไรวินท์ที่มองแพรขาวขันในความล้นของแพรขาว จากนั้นก็นึกไปถึงสีนวล ด้วยความเศร้าและสำนึกผิด “สีนวล...”

ในห้องเก็บชองชั้นบนเรือยยายเกสรที่มืดทึบ ผีสีนวลนั่งก้มหน้า ที่เท้าและพื้นเห็นหยดน้ำตาที่หยดลงพื้น เธอตัวสั่นเทาด้วยความเจ็บแค้น น้ำตาที่ไหลมาจากตาของผีสีนวลเริ่มไหลมากขึ้นๆ จนนองพื้นห้องไปหมด น่าขนลุก รู้สึกเหนอะหนะ ผีสีนวลกรีดร้องอย่างปวดใจ “อ๊า...”

ชั้นล่าง เรือนยายเกสร ยายเกสรกำลังยกโถข้าวสวยขึ้นจบอธิษฐาน จากนั้นก็ส่งให้ป้าสมพร “แม่ฝากไปทีเถอะแม่พร..เช้านี้เดินไม่ไหวจริงๆ”“ค่ะแม่....” ป้าสมพรสั่งเนย “เอาไปตั้งรอพระเลยนะเนย”