บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 9 หน้า 3

“ใช่ๆ อย่างงี้เราก็ต้องไปกันแค่สองคนนะสิ...เอ..แถวนี้มีใครอยากไปกับเราบ้างน้า...”ชมพูหูผึ่ง รีบผละจากขาแม่ ยกมือสุดแขน “หนูไปด้วย ได้ไหมค่ะน้าลินขา ชมพูอยากเห็นนกยูงหางสวยๆ”นลินหลิ่วตาให้แพรขาว แพรขาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยิ้มกลับให้นลินกับแจ๊ปอย่างขอบอกขอบใจ

ต๊อกในสภาพผอมซูบ หน้าตาบึ้งตึง พายเข้ามาที่ท่าเรืออย่างเกรี้ยวกราด ต๊อกนั่งอยู่บนเรือ ตัวโคลงไปตามกระแสน้ำเบาๆ

แพรขาวรีบเดินไปที่ท่าริมคลอง หันไปเห็นศาลเจ้าเรือนของไรวินท์ เลยตัดสินใจเดินไปใกล้ๆ แพรขาวกำลังจะยกมือไหว้ ก็เห็น ดอกกุหลาบขาวดอกหนึ่งที่เด็ดก้าน วางรอไว้ เหลือไว้เหมาะสำหรับแซมผม แพรขาวหยิบดอกกุหลาบขาวขึ้น มาแซมผม ปรากฏแสงที่ขาวมาปกป้องแพรขาวไว้ แพรขาวรู้สึกสดชื่น ปลอดภัยขึ้นอย่างประหลาด พยายามมองหาไรวินท์แต่ไม่พบ “คุณวินท์ ฉันไปทำงานนะคะ..ฝากลูกด้วย” แพรขาวหันหลังไปที่ท่าน้ำ

แพรขาวผลักประตูรั้วออกไปที่ท่าเรือ เห็นต๊อกที่จ้องหน้าน่ากลัว แพรขาวพยายามทำใจดีสู้เสือ ยิ้มให้ต๊อกก่อน แต่ต๊อกไม่ยิ้มตอบ แพรขาวลงไปใกล้เรือ ยื่นถุงข้าวต้มมัดส่งให้ “ข้าวต้มผัด...ของบ้านนี้ คุณยายให้พี่มา “ต๊อกมองถุงข้าวต้มมัดนิ่งสักครู่ จากนั้นรีบแกะและลงมือแกะกินอย่างมูมมาม“นี่ต๊อกกินข้าวเช้าหรือยัง”“ยัง”“มิน่า...เอาอย่างงี้ เดี๋ยววันหลังพี่จะเอามาให้อีกนะ”

เรือกำลังข้ามคลอง แพรขาวนั่งด้านหน้า รู้สึกสดชื่น มีลมปะทะ อากาศแจ่มใส ต๊อกก้มหน้าก้มตาพายเรือ นานๆ จะมองแพรขาว ด้วยสายตาเป็นมิตรมากขึ้นแพรขาวยิ้มให้ “ต๊อกทำงานที่สปา พักกับเขา กินอยู่กับเขาหรือ”“พัก..นอน..ห้องเก็บเครื่องมือ”“แล้ว..กินที่ไหนล่ะ”