บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 22 หน้า 4
บ้านเทศราช ภิรมย์อาการเริ่มดีขึ้น เทศราชนวดเอาใจ “ผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณแม่ครับ”
“เรื่องอะไรฮึ เอาใจขนาดนี้ จะขออะไรละสิท่า”
“ผมจะขอคบตรีจริงจังครับคุณแม่” ภิรมย์อึ้ง “ผมรักตรีเขาจริงๆนะครับ เราสองคนรักกัน”
“ลูกแน่ใจแล้วใช่มั้ยเทศ ที่จะเอาผู้หญิงม่ายมาเป็นคู่ชีวิตต่อไป”
“ผมรักตรีและผมไม่แคร์ว่าเธอจะเป็นม่ายหรืออะไร ในเมื่อผมรักผมก็รัก แม่ก็รู้อยู่ว่าผมรักเขามานานแค่ไหน”
“แล้วแกไม่กลัวต้องเลิกรากับเขารึไง คนมีอดีตแบบนี้ นั่นแสดงว่าเขาต้องมีข้อผิดพลาดในตัวเขาเหมือนกัน ไม่งั้นสามีเก่าเขาไม่ไปมีเมียน้อยหรอก”
“แม่!”
“เออ ฉันก็ไม่อยากตอกย้ำ แต่ถ้าแกตกลงจะคบกับแม่ตรีประดับนั่น วันหน้าเอามาพบฉันหน่อย ฉันจะขออบรม สั่งสอนหน้าที่เมียที่ดีให้” เทศราชฟังแล้วหน้างง ภิรมย์มองยิ้ม “ทำเป็นงง ก็ถ้าจะมาใช้ชีวิตกับลูกฉันต่อไป ก็ต้องรู้จักทำหน้าที่เมียไม่ให้บกพร่องยังไงหล่ะ แกจะได้คบแม่ ตรีนั่นไปตลอดรอดฝั่ง”
เทศราชยิ่มกว้างทันที เข้าไปกอดภิรมย์แน่น “ขอบคุณนะครับคุณแม่”
ภิรมย์รู้แล้วว่าคงขวางทางเทศราชไม่ได้ แต่จะช่วยประคับประคองเทศราชต่อไป ฉันรู้ว่าฉันคงรั้งความรักของแกไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ยังไงแกก็ลูกฉัน ถ้าแกมีความสุข แม่ก็มีความสุขด้วย”
ทั้งสองกอดกันอบอุ่น
บ้านพยส ตรีประดับเอาแอลกอฮอล์มาช่วยเช็ดแผลให้พยส
“พี่บุพกับยายอรบอกคุณเหรอ คุณถึงมาหาผม คุณเป็นห่วงผมใช่มั้ยตรี” พยสจับมือตรีประดับที่ทำแผลอยู่
ตรีประดับรีบดึงออก “เปล่าค่ะ ตรีมาทำธุระให้นายฉัตรต่างหาก พอดีว่าเขาจะไปเรียนต่อ ก็เลยวานตรีให้มาเอาเอกสารที่บ้าน”
พยสหงุดหงิด “แล้วทำไมมันไม่มาเอง คงกลัวโดนด่าละสิ” พยสนึกได้ “แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงผมควรต้องขอบคุณมันมากกว่า ที่มันทำให้ตรีกลับมาหาผมจนได้”
ตรีประดับเน้น “ทำธุระเสร็จแล้ว ตรีก็จะไปค่ะ” ตรีประดับทายาต่อ ทำเป็นไม่สนใจสายตาอ้อนวอนของพยส
“ผมเจ็บแผลขนาดนี้ จะลุกนั่งทำอะไรก็ลำบากไปหมด ตรีจะทิ้งผมไปจริงๆ เหรอ”
“ตรีไม่ใช่พยาบาลนะคะ ถ้าคุณอยู่คนเดียวไม่ได้ ก็ต้องไปโรงพยาบาลค่ะ” ตรีประดับพูดอย่างไม่เหลือเยื่อใย แต่พยสรู้ว่าจะต้องทำให้ตรีประดับใจอ่อนให้ได้ “ตรีไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณไปมีเรื่องกับใครมา แต่คุณควรไปหาหมอ สภาพภายนอกยังขนาดนี้ ภายในจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
พยสดีใจที่ตรีประดับเป็นห่วง เลยได้ทีอ้อนให้ตรีประดับดูแล “คร้าบบ แต่ตอนนี้ผมหิวจัง คุณทำอะไรให้ผมกินหน่อยได้มั้ยครับ”