บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 22 หน้า 5
ตรีประดับลังเลแต่สุดท้ายก็จำใจ “ค่ะ แล้วตรีขอเอกสารของนายฉัตรด้วยนะค่ะ”
พยสรับคำ ตรีประดับจึงออกไปที่ครัว พยสยิ้มมีความสุข
ตรีประดับยกข้าวต้มมาจัดวางให้พยส พยสมองตรีประดับตลอด “ขอบคุณนะครับตรี”
ตรีประดับไม่สนใจพยสเท่าไหร่เพียงแค่หวังดีเท่านั้น “เอกสารนายฉัตรได้เรียบร้อยรึยังคะ”
“วางไว้ตรงนั้นหมดแล้วครับ”
“งั้นก็เสร็จธุระแล้ว ตรีขอตัวกลับก่อนนะค่ะยส”
พยสจับมือตรีประดับไว้ “เรากลับมาเริ่มต้นใหม่ได้มั้ยครับตรี”
“ยส ..”
“ผมยังเชื่อว่าเราจะกลับมาเดินทางเดียวกันได้ ถ้าคุณให้โอกาสผม”
ตรีประดับอึ้งก่อนตัดสินใจตอบ “ชีวิตของเราสองคนเดินกันคนละทางแล้วค่ะยส” พยสจับมือตรีประดับไว้ ตรีประดับดึงมือหนี “ตรีให้โอกาสคนอื่นไปแล้ว”
พยสเจ็บปวด “ไอ้เทศ ! มันไม่มีทางจะทำให้คุณมีความสุขเท่ากับที่ผมเคยทำหรอกตรี”
“อาจจะใช่ค่ะ แต่ตรีก็แน่ใจว่าเขาจะไม่มีวันทำให้ตรีทุกข์ที่สุดเหมือนที่คุณเคยทำกับตรีเช่นกัน” พยสเถียงไม่ออก ตรีประดับมองอย่างเย็นชา “ขอให้การเจอกันของเราครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายนะคะยส”
ตรีประดับจะไป พยสกอดรั้งไว้ “ตรีผมยังรักคุณ รักคุณคนเดียว ไม่มีสักวันที่ผมจะลืมคุณได้เลย คุณรู้บ้างมั้ยว่าชีวิตผมทรมานแค่ไหนที่ไม่มีคุณ คุณอย่าเดินออกไปจากผมเลยนะตรี คุณจะไม่ให้โอกาสคนที่คุณรักเลยเหรอ”
“เคยรักเท่านั้นค่ะ”
“ตรี....” พยสฟังแล้วแทบทรุด
โทรศัพท์ตรีประดับดังขึ้นมา ตรีประดับเห็นเป็นเทศราชโทรมา “ดูแลตัวเองดีๆนะคะยส” พูดจบแล้วตรีประดับก็เดินออกไป
“ไม่ตรี อย่าเพิ่งทิ้งผมไปไหนไหนนะ ผมไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ตรี ตรีกลับมาก่อน”
ตรีประดับพยายามไม่สนใจรีบตัดสินใจออกไปทันที พยสไม่มีแรงได้แต่ร้องเรียกตรีประดับอยู่ตรงนั้น
ตรีประดับรีบเดินออกมารับโทรศัพท์เทศราช รวบรวมเสียงให้ปกติ “ค่ะ เทศ ตรีกำลังไปค่ะ ไว้เจอกันนะคะ”
ตรีประดับวางสาย แล้วถอนใจแม้ตอนนี้ไม่ได้รักพยสแล้ว แต่ก็ยังสงสารห่วงใยอยู่บ้าง
คอนโดชินานาง ชินานางหง่าวอยู่ที่คอนโดไม่มีอะไรทำ จู่ๆ ได้ยินเสียงเปิดประตู ก็รีบลุก เพราะคิดว่าเสี่ยจิว
“ลุกขึ้นแต่งตัว เก็บเสื้อผ้าซะคุณนาง”
“อะไร จะพาฉันไปไหนอีก ฉันไม่ไป!”
“แต่เสี่ยสั่ง คุณต้องกลับไปอยู่ที่บ้าน ต้องการข้าวของอะไรก็ขนไปให้หมด”
ชินานางงง “หมายความว่ายังไง”