บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 18
คอนโดชินานาง พยสขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถ เปิดประตูลงมา ชินานางเปิดประตูตามลงมา ทั้งสองเดินเข้ามาหากัน เสียงชัตเตอร์ถ่ายภาพทั้งสองเอาไว้ ชินานางกอดพยส ทั้งสองเดินกอดประคองกันเข้าตึกไป ตากล้องเผยคือพัดชานั่นเอง
รุ่งเช้า คอนโดเทศราช เทศราชตื่นออกมาจากห้อง แล้วชะงักเพราะเห็นตรีประดับผลอยหลับที่โซฟา มีหนังสือปิดหน้า เทศราชยิ้มเอ็นดู เดินเข้าไปหา หยิบหนังสือออกมาวาง แล้วจะอุ้มตรีประดับเข้าไปนอนในห้อง
ตรีประดับรู้สึกตัว สะดุ้งตื่นเสียก่อน “เทศ”
เทศราชรีบผละออก สีหน้าเก้อๆ “เห็นตรีหลับอยู่ เราเลยจะให้ไปนอนในห้อง จะได้สบายตัว”
“ตรีหลับไปตอนไหนเนี่ย ไม่รู้ตัวเลย”
เทศราชยิ้มขำ หยิบหนังสือสารคดีที่ตัวเองเขียนขึ้นมา “ก็ดูหนังสือที่ตรีอ่านสิ ใครเขียนวะ” เทศราชแกล้งอ่านชื่อ “อ่อ ไอ้เทศราชนี่เอง ไอ้หมอนี่มันเขียนไม่สนุก”
ตรีประดับกับเทศราชหัวเราะกัน แล้วชะงัก มองหน้ากัน อยู่ๆ ตรีประดับก็รู้สึกซึ้งขึ้นมา “รู้ไหม ว่ามีแต่เทศนี่แหละที่ทำให้เรายิ้มได้”
เทศราชนิ่งไป มองตอบตรีประดับอย่างอ่อนโยน “เราดีใจนะ ไม่ได้ดีใจที่เราเป็นคนเดียวที่ทำให้ตรีมีความสุข แต่ดีใจที่อย่างน้อยตรีก็รู้ว่าจะหารอยยิ้มได้จากที่ไหนในช่วงเวลานี้” เทศราชจับมือตรีประดับมากุม “เราจะอยู่ตรงนี้เพื่อตรีเสมอ จนกว่า...”
เทศราชพูดจบ ประตูห้องก็ถูกไขกุญแจเข้ามา สองแม่กระแทกประตู ประตูผ่างออกมา “นายเทศ !!”
ภิรมณ์หันไปมองเห็นตรีประดับ เอามือทาบอก
ตรีประดับร้อนใจ “มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะคะ”
ภิรตีไม่พอใจ “เห็นภาพตำตาแบบนี้ จะไม่ให้ฉันกับแม่คิดเหรอ เธอกำลังมีปัญหากับสามี ก็เลยเหงา อยากหาที่ระบายมากใช่มั้ย ไหนนายเทศจะเป็นคนหัวอ่อนว่าง่ายให้เธอสนตะพายมาได้เป็นสิบปีอีก เธอก็เลยเอาง่ายเข้าว่า คว้าเพื่อนเก่าอย่างนายเทศมาทำสามีใหม่ซะเลยละซิ”
“พี่ภิ!” ตรีประดับน้ำตาคลออย่างสะเทือนใจ เทศราชรีบเข้าไปขวาง “หยุดพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้ได้แล้วพี่ ไม่งั้นก็กลับไป ไม่ต้องมาคุยกัน”
“ตายแล้ว นี่แกกล้าไล่ฉันกับแม่เหรอ”