บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 18 หน้า 2
ตรีประดับเห็นท่าไม่ดี ดึงแขนเทศราช “พอเถอะเทศ ตรีจะกลับแล้ว” ตรีประดับยกมือไหว้ “ตรีขอตัวนะคะ” ตรีประดับเดินออกไปเอาเสื้อผ้าที่ตากนอกห้อง
ภิรตีกับภิรมณ์มองตามอย่างหมั่นไส้ เทศราชถอนใจ
ตรีประดับออกมาจากคอนโด สีหน้าเศร้า นึกถึงคำพูดภิรตี
“เธอกำลังมีปัญหากับสามี ก็เลยความเหงา อยากหาที่ระบาย ไหนนายเทศจะเป็นคนหัวอ่อนว่าง่ายให้เธอสนตะพายมาได้เป็นสิบปี เธอก็เลยเอาง่ายเข้าว่าคว้าเพื่อนเก่าอย่างนายเทศมาทำสามีใหม่ซะเลยละซิ”
ตรีประดับน้ำตาซึม ก้มหน้าเช็ดน้ำตาแล้วจะเดินข้ามถนน มอเตอร์ไซค์ส่งพิซซ่าขับตรงมาพอดี รีบบีบแตรดังลั่น ตรีประดับตกใจ รีบถอยหนี คนขับรีบจอดมอเตอร์ไซค์ ถอดหมวกกันน็อค เห็นว่าเป็นชิงฉัตร
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชิงฉัตรชะงัก “อาตรี!”
ตรีประดับตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอชิงฉัตรในสภาพนี้
ในคอนโดเทศราช เทศราชโวยวายใส่ภิรตีกับภิรมณ์ “พี่รู้ไหมว่าเมื่อคืนตรีมาเฝ้าผม เพราะผมถูกทำร้ายบาดเจ็บ ผมเป็นคนบอกตรีเองไม่ให้โทรไปบอกพี่กับคุณแม่ เพราะไม่อยากให้เป็นห่วงกัน แล้วนี่เหรอคือสิ่งที่ตรีสมควรได้รับ”
“แล้วแกไปทำอะไรมาถึงโดนทำร้าย ผัวแม่นี่ซ้อมเอาหรือไง”
“โธ่โว้ย” เทศราชเอามือกุมหัว ประสาทจะกิน เดินหนีพี่สาวเข้าห้อง
“ทำไม พูดกับฉันให้รู้เรื่องก่อน” ภิรตีตามมา เห็นเทศราชกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า “แกอย่ามาเดินหนีฉันนะ ตกลงแกจะเอายังไง ถ้าแกไม่ยอมเลิกกับผู้หญิงคนนี้ ฉันกับแม่จะเอาคอนโดคืน”
“เอาเลยพี่ เอาคืนไป ผมจะไปอยู่ทีอื่น ดีเหมือนกัน พี่จะได้ตามไปจุ้นจ้านไม่ได้อีก”
“นายเทศ!”
ภิรมณ์ปราม “เทศพูดแบบนี้ได้ยังไงลูก”
เทศราชหยิบกระเป๋าเดินทางออกมากระแทกวางบนเตียง “ผมก็ไม่ไหวเหมือนกันนะครับแม่” เทศราชถามภิรตี “ว่าไง จะให้ขนของออกไปวันนี้เลยไหม”
ภิรตีอึ้งเมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของเทศราช ไม่กล้าเด็ดขาดกับน้องเหมือนกันหันมามองภิรมณ์ ภิรมณ์ถอนใจมองท่าทีจริงจังของเทศราช
ร้านพิซซ่า ชิงฉัตรนั่งคุยกับตรีประดับ
“อาไม่รู้เลยว่าฉัตรหนีออกจากบ้าน”
“อาไม่เห็นจดหมายที่ผมเขียนทิ้งไว้เหรอครับ”
“จดหมาย?”