บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 23
บทประพันธ์: ม.มธุการีบทโทรทัศน์: ปริศนา
สถานีตำรวจ รถตำรวจแล่นมา ทุกคนก็กรูกันเข้าไปหา แย่งกันถ่ายภาพ ตำรวจพาชินานางลงมาจากรถ สภาพชินานางยังไม่หายคลั่งเพราะความแค้น นักข่าวแย่งกันถาม
“คุณชินานางเป็นคนยิงเสี่ยจิวจริงหรือเปล่า”
“คุณชินานางมีแรงจูงใจอะไรครับ”
ตำรวจพยายามขอทางจากนักข่าวที่แย่งกันยิงคำถามเซ็งแซ่
ชินานางทนไม่ไหว ระเบิดขึ้น “ใช่! ฉันฆ่ามันตายเอง ไอ้เสี่ยจิวมันสมควรตาย มันทำร้ายร่างกายฉันตลอดเวลาแล้วยังทรยศฉันไปนอนกับอีนังนั่นอีก! อีนังพัดชา!” ชินานางชี้กราดไปที่พัดชาที่ตำรวจพาตัวลงมาจากรถอีกคัน เทศราชกับพวกนักข่าวหันไปทันที “มันเอาไอ้เสี่ยไปกกที่คอนโด จงใจนอนทับรอยของฉัน ถ่ายรูปมันสิ ถ่ายรูปอีนังหน้าด้านไว้สิ!” นักข่าวรีบกรูกันเข้าไปหาพัดชาทันที ระดมถ่ายรูป แย่งกันถามเซ็งแซ่ พัดชาหน้าเสีย ส่ายหน้า แต่โดนหนักข่าวกลุ้มรุม ชินานางสะใจ “ซักวันแกก็จะต้องลงไปปีนต้นงิ้ว เพราะวีรกรรมกินผู้ชายไม่เลือกของแก นังพัดชา” ชินานางระเบิดเสียงใส่ ตำรวจรีบพาตัวเข้าสถานีตำรวจไป
พัดชาตัวสั่นเทามองนักข่าวที่พยายามเอาไมค์จ่อ “ไม่ ! ไม่จริงนะคะ พัดไม่เกี่ยว พัดไม่ได้ทำอะไร !” พัดชากรีดร้อง “พัดเปล่า!”พัดชาตะโกนออกมาแล้วก็ล้มฟุบลง
ตำรวจประคองแขนไว้ได้ทัน พยายามห้ามนักข่าวไม่ให้เข้ามารุม
เทศราชเข้ามาฝ่าดงนักข่าวรีบแทรกตัวเข้าไป “ขอผมเข้าไปนะครับ ผมรู้จักเธอ”
ตำรวจมองเทศราชลังเล แต่สุดท้ายก็ยอมให้เข้ามาแล้วพาพัดชาเข้าไปในสถานีด้วยกัน
ห้องสอบสวน เทศราชพาพัดชาลุกออกจากที่นั่งสอบสวน พัดชานั่งสลึมสะลือ มือยังมียาดมจ่อจมูก
“รู้สึกดีขึ้นหรือยัง”
“พัดไม่คิดว่าชีวิตตัวเองจะต้องมาเจอเรื่องราวร้ายๆแบบนี้เลยค่ะ”
“แล้วคุณจะทำยังไงต่อไป ทำไมคุณต้องสนิทสนมกับเสี่ยจิวจนเป็นเรื่องแบบนี้”
พัดชาอ้อมแอ้ม “ม... ไม่สนิทนะคะ พัดแค่นัดเจอกับเสี่ยคุยงานกันเฉยๆ คุณชินานางเข้าใจผิดไปเอง”
“แต่ข่าวมันออกไปแบบนี้ ผมว่าคนก็ต้องมองว่าเป็นเรื่องชู้สาว ตำรวจก็กำลังหาหลักฐานอยู่ คุณโกหก ไม่ได้หรอกนะพัดชา”
พัดชาตกใจกลัวร้องไห้อย่างเสียขวัญ เข้ากอดเทศราช “คุณเทศเชื่อพัดนะคะ พัดไม่ได้ยุ่งกับเสี่ยจริงๆ เชื่อพัดนะคะ” พัดชาร้องไห้หนักจนเทศราชทำตัวไม่ถูก