บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 23 หน้า 2
“ผมว่าคุณกลับไปพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมไปส่งที่พักคุณละกัน”
พัดชาเริ่มสงบพยักหน้าว่าง่าย “คุณโทรบอกคุณอาพยางค์ให้มาเจอพัดด้วยนะคะ พัดอยากอธิบายให้คุณอาเข้าใจ คุณอาต้องช่วยพัดเรื่องนี้ได้แน่ๆค่ะ” พัดชาเสียงสั่น
เทศราชรับคำอย่างสงสารแล้วพาพัดชาลุกออกไป
โรงพยาบาล พยสมองดูภาพข่าวเสี่ยจิวถูกยิง กับการจับกุมชินานาง ด้วยสายตาเฉยๆ
ตรีประดับสลดใจ “คุณชินานาง ไม่น่าเลือกทางออกแบบนี้เลย”
“สมน้ำหน้าไอ้เสี่ยนั่น คนเลวๆ อย่างมันทำแต่เรื่องชั่วๆ มีจุดจบแบบนี้ก็สมควรแล้ว ชินานางคงจะโดนทำร้ายจนทนไม่ไหว ถึงต้องลุกขึ้นสู้บ้าง”
“แล้วคุณจะไม่หาทางช่วยเธอหน่อยเหรอคะ”
พยสยักไหล่ไม่แคร์ “ผมไม่อยากเดือดร้อนไปด้วย แค่ที่เป็นอยู่ก็จะเอาตัวเองไม่รอดอยู่แล้ว” ตรีประดับมองพยสอย่างผิดหวัง รู้สึกว่าพยสเห็นแก่ตัว “ตรี ผมกับชินานางจบลงแล้วนะ คุณจะให้ผมเข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้ด้วยเหรอ”
พยสจับมือตรีประดับมาบีบเอาใจ แต่ตรีประดับดึงมือออก “ถ้าถามตรี ตรีรู้สึกว่าในเวลาที่เธอกำลังลำบากแบบนี้คุณควรจะช่วยเธอค่ะ”
“คุณนี่มันเป็นแม่พระ ไม่เคยเปลี่ยน”
“สำหรับตรีไม่เคยจำกัดการช่วยเหลือคนค่ะ ก็เหมือนกับคุณไงคะ ที่วันนี้ตรียังช่วยเหลือคุณทั้งๆที่เราก็จบกันไปแล้วด้วยซ้ำ” พยสจ๋อย ตรีประดับดูนาฬิกา “งั้นตรีต้องกลับก่อนแล้วกันค่ะ พรุ่งนี้คุณออกจากโรงพยาบาลแล้วใช่ไหม” พยสพยักหน้าจ๋อยๆ ตรีประดับสงสาร “ถ้าไม่มีใครมาดู ตรีจะมารับละกัน”
พยสค่อยยิ้มออก “ขอบคุณนะตรี ขอบคุณจริงๆ ผมจะรอนะครับ”
ตรีประดับทำแบบนี้เพียงแค่สงสารพยสเท่านั้น หญิงสาวหันหลังเดินออกไป
ตรีประดับออกจากห้องพยส เดินเลี้ยวออกไปที่ลิฟต์ เลยไม่เห็นภิรตีที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟารับแขก
ภิรตีมองเห็นตรีประดับตั้งแต่ออกจากห้อง จนเดินเข้าลิฟต์ไป พอลิฟต์ปิดก็รีบลุกขึ้น วิ่งมาดูที่หน้าห้องพยส “พยส พัฒนโสภณ ใครกัน” ภิรตีนึกๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา พิมพ์ชื่อกูเกิ้ลหา ซักพักเห็นภาพข่าวงานแต่งงานของตรีประดับกับพยส “สามีเก่าตรีประดับ!”
คอนโดพยางค์ พัดชานอนป่วยซม แล้วตื่นขึ้นมา เห็นพยางค์นั่งก้มหน้าอยู่มุมห้อง ก็ค่อยๆ ขยับตัว ลุกไปหา “คุณอา นี่คุณอาเฝ้าพัดตลอดเลยเหรอคะ” พัดชาโผเข้ากอดขาพยางค์ ซบหน้า เริ่มดราม่า “อย่างน้อยท่ามกลางเรื่องเลวร้ายแบบนี้ พัดก็ยังมีคุณอา พัดโชคดีเหลือเกิน”
ทันใด พยางค์ลุกก็พรวดขึ้น ทำเอาพัดชาแทบจะหงายหลัง “เลิกเล่นละครได้แล้ว” พัดชาชะงัก งง มองพยางค์อย่างแปลกใจ พยางค์สบตาตอบ เย็นชา “เมื่อคืนเธอไม่ได้กลับมาที่คอนโดใช่ไหม”