บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 11 หน้า 2

บ้านพยส เทศราชส่งเสื้อผ้าของพยสคืนให้ตรีประดับ “มันไม่ใช่ของเรา ของพยสเขา เก็บไว้ให้เขาเถอะ”

“จริงๆไม่ต้องเอามาคืนก็ได้ ยสเขาจำไม่ได้หรอก”

“คืนอะไรจ๊ะตรี” พยสเข้ามา เห็นเทศราชที่มาถึงบ้านก็อึ้งไป พอเห็นเสื้อผ้าที่เทศราชส่งให้ตรีประดับยิ่งงง “แล้วนี่อะไรกัน เสื้อผ้าใคร นายเอามาให้ตรีทำไม”

“ทำไมจำของๆตัวเองไม่ได้ แบบนี้จะรักษาเรื่องสำคัญ “คนสำคัญ” ไว้ได้ไหม” เทศราชพูดหน้าตาย

พยสฉุนเพราะเทศราชเสมือนหนามทิ่มใจ

ตรีประดับรีบไกล่เกลี่ยและรักษาหน้าพยส  “วันก่อนเทศมาตกน้ำที่บ้าน ตรีเห็นเขาเปียกเลยให้ยืมเสื้อผ้าของยส”

“เสื้อผ้าที่ตรีซื้อให้นายแต่นายไม่ชอบ แล้วก็จำไม่ได้ว่ามันเคยมี”

พยสหยิบเสื้อผ้ามาดู เริ่มจำได้ หน้าถอดสีนิดหน่อย “งั้นก็ดี อะไรที่ไม่ใช่ของนายก็อย่าคิดจะครอบครอง นายเอามาคืนเจ้าของก็ถูกต้องแล้ว” พยสเหน็บ ตรีประดับเริ่มอึดอัดมาก

เทศราชเห็นตรีประดับดูอึดอัด เห็นใจมาก เลยไม่ต่อความยาวให้ตรีประดับไม่สบายใจ  “เรากลับก่อนนะตรี ดูแลตัวเองด้วย”

ตรีประดับพยักหน้าให้เทศราช รู้ว่าเพื่อนหวังดี  พยสหมั่นไส้ขวางหูขวางตา เพราะเทศราชทำอะไรก็ดูตรีประดับจะโอเคไปหมด

ตรีประดับจะเดินขึ้นข้างบน

“ตรี เดี๋ยวก่อน ไอ้เทศมันมาตกน้ำที่บ้านเราได้ยังไง”

“เรื่องมันยาวค่ะ ไม่มีอะไรหรอก ตรีไปทำงานก่อนนะคะ”

ตรีประดับจะเดินขึ้นข้างบน พยสอดไม่ไหวหึงขึ้นหน้า กลัวเทศราชจะมาบั่นทอนชีวิตคู่ตัวเอง “เดี๋ยวตรี” พยส ดึงตัวมา

“โอ๊ย ยส”

เทศราชกำลังจะออกจากประตู ได้ยินเสียงตรีประดับ เขาถึงกับชะงักเท้า

พยสดึงตรีประดับเข้ามา บีบไหล่ จ้องหน้าถาม “เทศราชมาตกน้ำตกท่าที่นี่ ถึงขั้นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า อะไรกันตรี มันเปียก แล้วคุณต้องถอดเสื้อให้มันด้วยหรือ”

ตรีประดับแทบไม่เชื่อหู “ยส....พูดอะไร”

อีกมุมหนึ่ง พัดชาโผล่ออกมาจากห้องเนื่องจากได้ยินเสียงดัง  พัดชาเดินมาแอบดู เห็นพยสกำลังโมโห ตรีประดับมองสามีอย่างตกใจ

“แล้วมันใช่ไหมล่ะ”