บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 12 หน้า 2
พัดชาเข้ามาในห้องปิดประตู ทันใดก็ถูกกอดรัดทางด้านหลังเอามืออุดปากไว้ พัดชาตกใจหันมาดิ้น เห็นว่าเป็นชิงฉัตรเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงจนล้มลงไปที่เตียง “ทำบ้าอะไรเนี่ยคุณฉัตร”
“ผมอยากได้กำลังใจก่อนไปเรียน” ชิงฉัตรเข้ามาจะจูบ
พัดชายันไว้ “อย่านะ ไม่งั้นฉันร้องจริงๆ ด้วย”
“เอาซี้ ร้องเลย อาตรีกับอายสจะได้เข้ามาเห็นเรา ผมไม่มีอะไรจะปิดบังอยู่แล้ว” พัดชาอึ้งไป หน้าเสีย ชิงฉัตรเห็นแล้วหัวเราะสะใจ “ดูทำหน้าสิ ผมล้อเล่น ใครจะอยากหาเรื่องให้ตัวเองโดนสวดว่ากินคนใช้ในบ้าน หลบๆ ซ่อนๆ อย่างนี้ตื่นเต้นกว่าเยอะ” ชิงฉัตรขโมยจูบพัดชา แล้วลุกออกไปอย่างอารมณ์ดี
พัดชานอนนิ่ง สีหน้าเจ็บที่ถูกเหยียดหยาม รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังกลับไปสู่สภาพการเป็นเหยื่อของพ่อเลี้ยงเหมือนตอนอยู่ญี่ปุ่น ฉับพลันก็ขนลุกขึ้นมาด้วยความขยะแขยง คิดถึงตอนนอนซม หลังจากเสร็จกิจกับเดฟ หน้าพัดชาในปัจจุบันดูกระด้างขึ้นมาเหมือนจะไม่ยอมรับสภาพนั้นอีกต่อไป
ร้านอาหาร พัดชายังคงเหม่อลอยคิดถึงแต่เรื่องนั้น มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะแก้ว พอหันมองก็เห็นว่าตัวเองมานั่งอยู่กับอรณาที่ร้านอาหารแล้ว
“ใจลอยอะไรพัด แค่ถามว่าทำงานแม่บ้านเหนื่อยไหม ต้องคิดนานขนาดนี้เชียวเหรอ”
พัดชากลบเกลื่อน “อ๋อ ไม่เหนื่อยหรอก นายผู้หญิงผู้ชายเป็นคนมีระเบียบ เหนื่อยหน่อยก็แค่เรื่องหลานชาย ชอบสร้างปัญหา”
“ต๊าย มีเด็กให้เลี้ยงด้วยเหรอ”
“ไม่เด็กแล้วล่ะ วัยรุ่น”
“แล้วเขามีปัญหาอะไรกับเธอหรือเปล่า” อรณาทำตาวิบวับ “อย่าบอกนะว่าเขามาจีบ” อรณาเห็นพัดชานิ่ง “แน่ะ ใช่แน่ๆ เลย”
พัดชาพูดกลางๆ “ถึงจีบฉันก็ไม่เล่นด้วย ฉันไม่ชอบพวกเด็กมีปัญหา”
“ถ้าเด็กมันมาเกาะแกะเธอมากนักก็ฟ้องเจ้านายสิ เขาจะได้จับแยกไปอยู่ที่อื่น ฉันก็มีหลานวัยรุ่นเฮี้ยวๆ เหมือนกัน พ่อแม่ตายหมด โอ๊ย เกเรสารพัดจนญาติระอา ไม่มีใครอยากเลี้ยง สุดท้ายเลยต้องไปอยู่กับพี่พยส” พัดชาฟังนิ่งๆ แต่ใจระทึกขึ้นมา เมื่อได้ยินชื่อพยส รู้เลยกว่าอรณาพูดถึงชิงฉัตรนั่นแหละ “พูดถึงพี่ชายฉัน เดี๋ยวจะไปเยี่ยมซะหน่อย ช่วงนี้เงินฝืด เธอไม่อยู่ญี่ปุ่นแล้วก็เลยไม่รู้จะฝากซื้อของพรีออเดอร์กับใคร”
พัดชาสะดุ้ง “เธอจะไปเมื่อไร”
“เร็วๆ นี้แหละ ถามทำไม”
พัดชาอ้อมแอ้ม รีบหาเหตุผลกลบเกลื่อน “ก็...อยากไปทำความรู้จักพี่ชายเธอไว้ ถ้าวันไหนจะไปบอกฉันล่วงหน้านะ”
อรณาพยักหน้ารับรู้ กินข้าวต่อ ไม่สนใจ พัดชาสีหน้าเคร่งเครียด กังวลว่าตัวเองจะปิดอรณาได้นานแค่ไหน